Marian Borzęcki
 | |
| Komendant główny Policji Państwowej | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1919-1926 |
| Formacja | |
| Stanowiska | Zastępca Komendanta Głównego Policji Państwowej (1919-1921), |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}   | |
 jako wiceprezydent Warszawy | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wiceprezydent Warszawy | |
| Okres | od 1927 |
Marian Borzęcki (ur. 8 września 1889 w Suwałkach, zm. 3 czerwca 1940 w Gusen podobozie KL Mauthausen-Gusen[1]) – polski prawnik, polityk, adwokat, komendant główny Policji Państwowej.
Życiorys
Syn Bolesława i Marii z Rakowskich[2]. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu w Petersburgu[2]. Od lipca 1919 do października 1921 zastępca komendanta głównego Policji Państwowej, od grudnia 1922 do czerwca 1923 dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, od czerwca 1923 do listopada 1926 komendant główny Policji Państwowej. Po przewrocie majowym został przeniesiony w stan nieczynny, a z dniem 6 maja 1927 przeniesiony w stan spoczynku[3]. Rozpoczął praktykę adwokacką w Warszawie. Działacz Stronnictwa Narodowego, od 1937 członek Stronnictwa Pracy. W latach 1927–1934 wiceprezydent Warszawy.
We wrześniu 1939 członek Komitetu Obywatelskiego przy Dowództwie Obrony Warszawy. W konspiracji w Biurze Politycznym Centralnego Komitetu Organizacji Niepodległościowych, aresztowany przez Gestapo w marcu 1940, wywieziony z Pawiaka w maju 1940 do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Stąd 27 maja 1940 trafił do Gusen, gdzie zmarł. Był jedną z najwcześniej zarejestrowanych ofiar tego obozu. Jako oficjalną przyczynę śmierci podano zwapnienie naczyń wieńcowych i zator (Herzkranzgefäßverkalkung, Embolie)[4]. Jego symboliczny grób znajduje się na warszawskich Powązkach (kw. 191–VI–17)[5].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta (31 grudnia 1923)[6]
- Krzyż Walecznych
- Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
- Order Korony Rumuńskiej II klasy
Przypisy
- ↑ Akt urodzenia Mariana Gorgoniusza Borzęckiego, Archiwum Państwowe w Suwałkach, Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Suwałkach, sygn. 63/165/0/1/97, k. 125, akt ur. nr 498; Archive der KZ‐Gedenkstätte Mauthausen_2_2_15_007_20_p14, _1_1_6_1_Totenbuch Gusen_1_002, _Y_46a_1940_001754-001781.
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 66.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 1-2, s. 170, 1927-06-30..
- ↑ Wyciąg z bazy danych więźniów, dotyczący Mariana Borzęckiego, Archiv der KZ-Gedenkstätte Mauthausen Wien
- ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
Bibliografia
- Kto był kim w II Rzeczypospolitej, Jacek Majchrowski (red.), Warszawa 1994, wyd. I
|
Media użyte na tej stronie
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Autor: AldraW, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Mariana Borzęckiego na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim
Marian Borzęcki (1889-1942) - Polish lawyer, Chief of Polish State Police 1923-1926.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Wiceprezydent Warszawy Marian Borzęcki. Fotografia portretowa pochodząca z archiwum Koncernu Ilustrowanego Kuriera Codziennego.