Marian Cichy

Marian Cichy (ur. 9 stycznia 1931 w Warszawie^[1]) – profesor doktor habilitowany inżynier, rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1978-1981^[2]. Wykładowca Wydziału Mechanicznego^[3].

Życiorys

Kształcił się na wydziale mechanicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie otrzymał stopień doktora za pracę „Podciśnieniowa regulacja składu mieszanki w silnikach z wtryskiem benzyny”. W 1963 został adiunktem, w 1970 habilitował się na Politechnice Warszawskiej. Pracował w Gospodarstwie Pomocniczym Katedry Silników Spalinowych, z którym począwszy od kreślarza, przez konstruktora w zespole projektującym prototyp silnika kutrowego „Puck”, związał swoją pracę naukowo-badawczą. W 1970 zorganizował interdyscyplinarny zespół, który opracował szereg zautomatyzowanych komputerowych stanowisk do badania maszyn cieplnych. Zostały one zainstalowane w: WSK Rzeszów (badania turbin gazowych), WSK Mielec (badania silników Diesla), FSO w Warszawie i Fabryce Autobusów SAN. Od 1972 sprawował funkcję prorektora Politechniki Gdańskiej ds. ogólnych. W 1975 został prorektorem ds. rozwoju, a w 1978 wybrano go na rektora całej uczelni, który urząd to sprawował do 1981 roku. Ponadto był kierownikiem na katedrze silników spalinowych i sprężarek w latach 1992-1997.

W późniejszych latach był pełnomocnikiem rektora pogłębiającym współpracę z włoskimi uczelniami. Sprawował funkcję "Visiting profesor": Uniwersytetu Rzymskiego, Politechniki Turyńskiej, Państwowego Instytutu Pomiarów w Turynie, Instytutu Silnikowego w Neapolu.

Ukazało się 96 publikacji jego autorstwa, w tym 3 książki. Jego praca naukowa dotyczyła głównie silników spalinowych i modelowania systemów energetycznych. Posiada bogaty dorobek wypromowanych doktorów – 15, ponadto zgłosił jeden patent. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. W uznaniu pracy naukowej i zasług Profesora dla PG został uhonorowany najwyższym odznaczeniem Uczelni- Złotym Medalem za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej z nr 3.

Członek wielu organizacji naukowych w kraju, m.in.: Towarzystwa Naukowego Motoryzacji, Towarzystwa Pojazdów Ekologicznych, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Był członkiem Kolegium Redakcyjnego i Rady Naukowej Wydawnictwa „Archiwum Motoryzacji”.

Po wieloletnich zmaganiach z postępującą chorobą oczu, w 1999 roku odszedł na emeryturę.

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Pikoń: Złota księga nauk technicznych. Gliwice: Polski Instytut Biograficzny, 2003. ISBN 83-7361-188-6.
• A Balcerski, Profesor zw. dr hab. inż. Marian Cichy, Pismo PG, kwiecień 1999, nr 4, s. 11-12