Marian Dehnel
 Marian Dehnel w 1935 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 lipca 1880 Sterdyń |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 września 1936 Czerwonka |
| poseł na Sejm IV kadencji | |
| Okres | od 1935 do 1936 |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg){kind=small} | |
Marian Ludwik Dehnel ps. „Sewer” (ur. 2 lipca 1880 w Sterdyni, zm. 19 września 1936 w Czerwonce) – polski lekarz, działacz socjalistyczny i niepodległościowy, członek Organizacji Bojowej PPS, żołnierz Legionów Polskich, poseł na Sejm IV kadencji.
Życiorys
Marian Dehnel był najmłodszym synem Augusta i Kornelii z Wierusz-Kowalskich, bratem Pawła, Michała oraz Władysława. Podobnie jak bracia był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i Organizacji Bojowej PPS. Ukończył gimnazjum w Radomiu, podczas studiów w Warszawie był związany z organizacją postępowej młodzieży „Spójnia”. Poszukiwany w związku z działalnością w PPS przez władze rosyjskie wyjechał do Galicji. Był działaczem Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego. W 1910 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako chirurg położnik pracował w klinice chirurgicznej UJ i klinice położniczej w Krakowie, był asystentem Katedry Anatomii Patologicznej UJ.
W latach 1914–1917 pełnił funkcję lekarza wojskowego w Legionach Polskich, w 1. pułku artylerii oraz jako komendant szpitala legionowego w Lublinie. W 1918 roku pełnił funkcję naczelnego lekarza Domu Ozdrowieńców w Kamińsku. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, w stopniu majora lekarza. Zwolniony do rezerwy w maju 1922 roku, pełnił funkcje dyrektora szpitali w Nowym Dworze Mazowieckim i Węgrowie. W latach 30. pracował w Ubezpieczalniach Społecznych w Lublinie w Warszawie.
W 1935 roku został posłem IV kadencji, pełnił funkcje przewodniczącego komisji zdrowia publicznego i opieki społecznej oraz zastępcy członka komisji budżetowej. Zmarł w trakcie trwania kadencji, 19 września 1936 roku, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 5-8-60)[1].
Był żonaty z Natalią z Chodkiewiczów (zm. 1916), z którą miał dwóch synów: Jana i Jacentego, a potem do śmierci z Marią[2] Sigmayer, z którą miał dwoje dzieci: Sławomirę i Wojciecha. Pradziadek pisarza Jacka Dehnela.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (7 lipca 1931)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)[4]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Życie polityczne. „Kurier Poranny”. Nr 265, s. 2, 23 września 1936.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu pracy społecznej i obywatelskiej”.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) II Rzeczypospolitej