Marian Duryasz
3 zwycięstwa | |
pułkownik pilot | |
Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | Lotnictwo Wojska Polskiego |
Jednostki | dywizjon 213 |
Stanowiska | dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Marian Duryasz (ur. 14 grudnia 1911 w Budach Pobyłkowskich, zm. 21 marca 1993 w Warszawie) – pułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Absolwent VIII promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. 4 sierpnia 1934 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1934 roku i 31. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 6 pułku lotniczego we Lwowie[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 66. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[2]. W 1939 był instruktorem pilotażu w Szkole Pilotażu w Grudziądzu, a później w Ułężu[3]. Wraz z personelem lotniczym ewakuowany do Rumunii a następnie do Francji.
W styczniu 1940 przedostał się do Anglii, gdzie po przeszkoleniu otrzymał numer służbowy 76750 (P-76750 ?) i przydział do angielskiego dywizjonu 213. 20 października 1940 przeniesiony do dywizjonu 302. 31 stycznia 1942 przeniesiony do dywizjonu 317. Od 1 czerwca 1943 w dywizjonie 316. W styczniu 1944 ponownie w dywizjonie 302. Od 22 maja 1944 w dywizjonie 303. Od 8 lipca 1944 dowódca dywizjonu 302.
Do Polski wrócił w 1947. Służył w ludowym Wojsku Polskim. Zwolniony w 1950, powrócił do służby w wojsku w 1957. Zmarł 21 marca 1993 w Warszawie.
Zwycięstwa powietrzne
Na liście Bajana figuruje na 79. pozycji z 3 zniszczonymi samolotami, 1 prawdopodobnie.
Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych:
Zestrzelenia pewne:
- Me-110 – 11 września 1940 (pilotował Hurricane'a I P3780)
- Do-17 – 15 września 1940 (pilotował Hurricane'a I)
- Fw-190 – 28 kwietnia 1942[4] (pilotował Spitfire Vb AR332 / JHS)
Zestrzelenie prawdopodobne:
- He-111 – 26 września 1940 (pilotował Hurricane'a I)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (styczeń 1945) nr 10764[5]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie (grudzień 1940 i luty 1941)[6]
- Medal Lotniczy
- Polowy Znak Pilota
- Vliegelkruis (VK) – holenderski (31 października 1946)
- brytyjski Distinguished Flying Cross
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 sierpnia 1934 roku, s. 215, 224.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 217.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476.
- ↑ zestrzelenia w dywizjonie 317
- ↑ Łukomski G. , Polak B. , Suchcitz A. , Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 404 .
- ↑ odznaczenia
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- niebieskaeskadra.pl - Marian Duryasz. [dostęp 2019-08-04]. (pol.).
- samoloty.pl - Duryasz Marian. [dostęp 2019-08-04]. (pol.).
- cieldegloire.com - Duryasz Marian. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (fr.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Royal Air Force Roundel
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
Naramiennik pułkownika lotnictwa
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
United Kingdom Distinguished Flying Cross ribbon
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45).