Marian Garlicki

Marian Garlicki
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1908
Drohobycz, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

23 maja 2002
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Lata służby

19391966

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

naczelny chirurg Wojska Polskiego, komendant Wojskowej Akademii Medycznej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

Akademia Medyczna w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Mariana Garlickiego i jego żony Stanisławy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, 23 lipca 2008

Marian Garlicki (ur. 8 grudnia 1908 w Drohobyczu, zm. 23 maja 2002 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej, profesor doktor habilitowany nauk medycznych, chirurg, ortopeda i traumatolog, rektor Śląskiej Akademii Medycznej (1954–1957), naczelny chirurg Wojska Polskiego, komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej (1958–1965), poseł na Sejm PRL II kadencji, członek Rady Krajowej PRON w 1983 roku[1].

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Marian Mieczysław Garlicki urodził się 8 grudnia 1908 w Drohobyczu na terenie zaboru austriackiego. Był synem Stanisława i Zofii z Michnowiczów. W latach 1918–1926 uczył się w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Chyrowie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1927 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w 1933, a w 1935 otrzymał tytuł lekarza medycyny.

W 1927 przyjęty do Korporacji Akademickiej Aragonia we Lwowie, w roku akademickim 1928/29 pełnił funkcję wiceprezesa.

II wojna światowa

Następnie pracował we lwowskich szpitalach, w tym jako asystent na Oddziale Chirurgii Dziecięcej Szpitala im. św. Zofii. Z dniem 1 września 1939 został zmobilizowany w stopniu porucznika lekarza i wyznaczony ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Wojennego nr 604 we Lwowie. Od 23 września 1939 był asystentem w Klinice Chirurgii Ogólnej Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycznego oraz na Oddziale Chirurgii Dziecięcej Szpitala Powszechnego. W 1944 objął stanowisko starszego asystenta Kliniki Chirurgii Ogólnej Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycznego. Podczas II wojny światowej służył również w Armii Krajowej, gdzie sprawował funkcję zastępcy szefa Służby Zdrowia Okręgu Lwów. 16 września 1944 powołano go do Wojska Polskiego z przydziałem na ordynatora Oddziału Chirurgicznego 66 Szpitala Ewakuacyjnego. W tym okresie pracował jednocześnie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Lata powojenne

W latach 1945–1946 był kolejno naczelnym chirurgiem Szpitala Wojskowego w Poznaniu i ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, po czym przeszedł do rezerwy. W 1946 został starszym asystentem w Centralnym Instytucie Chirurgii Urazowej w Warszawie, natomiast w 1948 objął stanowisko adiunkta III Kliniki Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W 1947 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1951 doktora habilitowanego. W 1952 wyznaczono go kierownikiem Kliniki Chirurgii Ortopedycznej Śląskiej Akademii Medycznej i katowickim konsultantem wojewódzkim w zakresie ortopedii i traumatologii. Od 1954 do 1957 pełnił funkcję rektora Śląskiej Akademii Medycznej. Również w 1954 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego Śląskiej Akademii Medycznej. 20 stycznia 1957 został wybrany na posła na Sejm PRL, w którym był zastępcą przewodniczącego Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej.

Latem 1957 powołano go z rezerwy do czynnej służby wojskowej w stopniu pułkownika i wyznaczono naczelnym chirurgiem Wojska Polskiego oraz kierownikiem naukowym Kliniki Ortopedyczno-Urazowej Szpitala Ministerstwa Obrony Narodowej. 7 października 1958 awansował na generała brygady. W okresie od 14 października 1958 do 9 lutego 1965 był pierwszym komendantem-rektorem Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Od 1960 do 1984 pełnił funkcję krajowego konsultanta do spraw ortopedii i traumatologii. 18 lipca 1963 otrzymał tytuł naukowy profesora. W 1966 został kierownikiem Katedry i Kliniki Ortopedycznej Akademii Medycznej w Warszawie. Stanowisko zajmował do 1979. Działał w wielu instytucjach naukowych, zarówno w kraju, jak i zagranicą. W latach 1974–1985 był członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD.

W 1973 otrzymał tytuł doktora honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej, a w 1996 Śląskiej Akademii Medycznej. Był autorem kilkudziesięciu prac naukowych, promotorem blisko 30 przewodów doktorskich i opiekunem kilku habilitacji. W 1935 zawarł związek małżeński ze Stanisławą Goetz, mieli dwóch synów, Janusza (który także został ortopedą) i Marka. Zmarł 23 maja 2002, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera EII-3-8)[3]. Opracował własną metodę leczenia niestabilności stawu rzepkowo-udowego: operację Hausera-Garlickiego.

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie. W 1935 zawarł związek małżeński ze Stanisławą z domu Goetz (1909-2002), mieli dwóch synów, Janusza (który także został ortopedą) i Marka[3].

Odznaczenia

Wystawa

Od września 2009 Muzeum Historii Medycyny Uniwersytetu Medycznego (powstałego z połączenia Wojskowej Akademii Medycznej z cywilną Akademią Medyczną) w Łodzi prezentuje wystawę prezentującą pamiątki z życia Mariana Garlickiego.

Przypisy

  1. Trybuna Robotnicza, nr 109 (12961), 10 maja 1983 roku, s. 6.
  2. W dniu 1 stycznia 1950 Wydział Lekarski i Wydział Farmaceutyczny Uniwersytetu Warszawskiego utworzyły Akademię Medyczną w Warszawie.
  3. a b Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  4. M.P. z 1998 r. nr 30, poz. 429.
  5. „Kawalerowie Medalu Gloria Medicinae”, Polskie Towarzystwo Lekarskie.

Bibliografia

Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 423–426.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
POL Medal 30-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
POL Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 BAR.svg
Baretka: Medal Za udział w wojnie obronnej 1939
Nagrobek Marian Garlicki.JPG
Grób prof. Mariana Garlickiego
Prof. Marian Garlicki.jpg
gen. bryg. prof. dr hab. Marian Garlicki (1908-2002)