Marian Hoffmann

Marian Hoffmann

Dorobek medalowy

Mistrzostwa Polski złoto Chorzów 1937 skok w dal złoto Chorzów 1937 trójskok złoto Kraków 1946 trójskok złoto Gdańsk 1949 trójskok srebro Warszawa 1938 sztafeta 4 × 100 m srebro Warszawa 1938 skok w dal srebro Warszawa 1938 trójskok srebro Kraków 1946 skok w dal srebro Kraków 1950 trójskok brąz Warszawa 1951 trójskok Halowe mistrzostwa Polski złoto Poznań 1938 skok w dal złoto Przemyśl 1950 trójskok srebro Przemyśl 1937 sztafeta 6 × 50 m srebro Poznań 1938 trójskok brąz Przemyśl 1937 skok w dal

Marian Hoffmann (ur. 23 października 1916 w Orliczku, zm. 1 stycznia 1982 w Łodzi^[1]) – polski lekkoatleta, wielokrotny mistrz Polski, później trener lekkoatletyczny.

Startował zarówno przed II wojną światową, jak i po niej. Specjalizował się w skokach, choć startował również w innych konkurencjach lekkoatletycznych. W akademickich mistrzostwach świata w 1937 w Paryżu zajął 4. miejsce w skoku w dal, a w skoku wzwyż nie zakwalifikował się do finału.

Odniósł wiele sukcesów w mistrzostwach Polski. Przed II wojną światową zwyciężył w skoku w dal i w trójskoku w 1937, a w 1938 zdobył w tych konkurencjach i w sztafecie 4 × 100 m srebrne medale.. Po wojnie był mistrzem Polski w trójskoku w 1946 i 1949, wicemistrzem w skoku w dal w 1946 i w trójskoku w 1950 i brązowym medalistą w trójskoku w 1951^[2]. Był też złotym medalistą halowych mistrzostw Polski w skoku w dal w 1938 i w trójskoku w 1950, srebrnym medalistą w sztafecie 6 × 50 m w 1937 i w trójskoku w 1938 oraz brązowym medalistą w skoku w dal w 1937^[3].

W latach 1938-1951 wystąpił w siedmiu meczach reprezentacji Polski (10 startów), odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne (w 1950 w trójskoku).

Rekordy życiowe^[1]:

• skok w dal – 7,15 m (23 lipca 1938. Warszawa)^[4]
• trójskok – 14,685 m (9 maja 1937, Kraków)
• skok wzwyż – 1,75 m (24 października 1937, Poznań)
• pchnięcie kulą – 13,44 m (26 maja 1937, Poznań)

Był zawodnikiem Warty Poznań (1929-1935), AZS Poznań (1936–1939), Victorii Częstochowa (1946-1948) i Kolejarza Katowice (1949-1952).

Od 1949 był trenerem. Pracował w Kolejarzu Katowice (1950-1957), Starcie Katowice (1957-1958), PZLA (1958-1959) i Zrzeszeniu „Start” (od 1959). Był trenerem kadry olimpijskiej w skoku w dal i trójskoku w okresie Wunderteamu. Jego wychowankami byli m.in. Zbigniew Iwański, Henryk Grabowski i Kazimierz Kropidłowski.

Jego starszym bratem był Karol Hoffmann, również czołowy lekkoatleta i trener lekkoatletyczny.

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 75-76. ISBN 83-9136-63-9-1.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
• Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
• Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.