Marian Hyla

Marian Hyla

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1891 Żarnówka
Data śmierci	?
Przebieg służby
Lata służby	od 1914
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	43 Pułk Piechoty 27 Pułk Piechoty 8 Baon Graniczny 10 Baon Graniczny 83 Pułk Piechoty PKU Słonim
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty zastępca dowódcy pułku dowódca batalionu granicznego zastępca dowódcy pułku komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Marian Jan Hyla (ur. 21 czerwca 1891 w Żarnówce, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 21 czerwca 1891 w Żarnówce, pow. myślenickim, w rodzinie Wawrzyńca^[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 56 z Krakowa. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy piechoty: podporucznika (1 września 1915) i porucznika (1 listopada 1917)^[2][3][4].

21 czerwca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1917, zaliczony do I Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny, i przydzielony do 12 pułku piechoty^[5][6]. Walczył na wojnie z Ukraińcami. Na początku lutego 1919 roku został ranny w walce o wieś Wołcza Dolna^[7].

22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 12 pułku piechoty w Wadowicach^[8]. W latach 1923–1924 dowodził I batalionem, a w następnym roku – II baonem 43 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Dubnie^[9][10][11]. 20 stycznia 1928 roku został przeniesiony z 43 pp do 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju na stanowisko kwatermistrza^[12]. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony do 27 pułku piechoty w Częstochowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[13][14]. W tym samym roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 8 baonu granicznego w Stołpcach^[15]. W lipcu 1929 roku został przesunięty w KOP na stanowisko dowódcy 10 baonu granicznego w Krasnem. 31 marca 1930 roku otrzymał przeniesienie z KOP do 83 pułku piechoty w Kobryniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[16].

23 marca 1932 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Słonim na stanowisko komendanta^[17][18]. W połowie 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX^[19]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. Podczas kampanii wrześniowej walczył jako dowódca oddziałów ochotniczych w Obronie Wybrzeża.

W listopadzie 1923 roku otrzymał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Marią Starzyńską^[20].

Awanse

• porucznik – 1 listopada 1917
• kapitan – z dniem 1 kwietnia 1920
• major – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 271 lokatę w korpusie oficerów piechoty)
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[21]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)^[22]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie, 1921)^[23]

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)
• Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)^[24]

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.)
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.)
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Franciszek Mucha, Zarys historii wojennej 12-go Pułku Piechoty, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1928.
• Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski Kępa Oksywska 1939, Wydawnictwo Morskie 1985.