Marian Kielec
| Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1942 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 173 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Marian Kielec (ur. 6 marca 1942 w Kimpulungu Mołdawskim) – piłkarz, napastnik, zawodnik Pogoni Szczecin, król strzelców polskiej ekstraklasy w sezonie 1962/1963; w życiu prywatnym teść Leszka Wolskiego. Z powodu ciemnej karnacji skóry zyskał przydomek Czarna Perła z Wielgowa, będący parafrazą pseudonimu portugalskiego gracza Eusébio zwanego Czarną Perłą z Mozambiku, do którego, ze względu na styl gry, często był porównywany.
Życiorys
Urodził się w Rumunii, gdzie jego rodzina żyła na emigracji. Po wojnie przeprowadzili się do Wielgowa, które w 1954 roku włączono w granice Szczecina. Jako chłopiec zaczął grać w miejscowym LZS Wielgowo, gdzie został wypatrzony przez trenerów Pogoni. W wieku trzynastu lat przeniósł się do klubu z Pogodna.
W pierwszym zespole Pogoni zadebiutował jeszcze jako junior 2 maja 1959, w meczu przeciwko Ruchowi Chorzów. Kilka tygodni później (24 maja) zdobył swoją pierwszą bramkę w seniorskiej karierze (w 67 minucie meczu przeciwko Polonii Bytom zakończonym remisem 1:1). Już w następnym meczu, 7 czerwca udało mu się strzelić hat-tricka w wyjazdowym spotkaniu z Cracovią (gole w 3, 17 i 89 minucie; mecz zakończył się zwycięstwem Pogoni 5:3). Jeszcze w swoim debiutanckim sezonie, 15 listopada 1959 udało mu się powtórzyć ten wyczyn w wyjazdowym meczu przeciw Legii Warszawa (gole w 43, 44 i 82 minucie; mecz zakończył się zwycięstwem Pogoni 4:0).
W sezonie 1962/1963 został królem strzelców z 18 bramkami na koncie. Po raz trzeci i zarazem ostatni w karierze trzy bramki w jednym meczu udało się Kielcowi strzelić 5 września 1965 roku w meczu wyjazdowym przeciw Stali Mielec (gole w 11, 19 i 21 minucie; mecz zakończony zwycięstwem Pogoni 5:3).
Piłkarz przez lata był kapitanem Pogoni. Znany był z twardych zasad. Karierę piłkarską przerwał 24 maja 1971 po meczu przeciwko Górnikowi Zabrze. Powodem tej decyzji był fakt, iż trener nie widział dla niego miejsca w kadrze meczowej. W 1979 rozegrał jeszcze dwa mecze w Pogoni[1]. Rozpoczął pracę w Polskiej Żegludze Morskiej, gdzie pracował do 1985 roku. W międzyczasie, w 1979 roku wznowił karierę by pomóc mającej problemy drużynie. Rozegrał wówczas tylko jeden mecz przeciwko mieleckiej Stali. W sumie, w barwach Pogoni wystąpił w 218 meczach I ligi (81 goli), 64 meczach II ligi (32 bramki), 17 meczach Pucharu Polski (7 bramek) oraz 5 meczach Pucharu Intertoto. Do dziś może się poszczycić mianem najskuteczniejszego piłkarza Pogoni w historii (ex-aequo z Robertem Dymkowskim). W plebiscytach wielokrotnie był uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii klubu.
W 1985 roku wyjechał do Kanady. Przez cztery lata prowadził zespół Polonii Hamilton. Do dziś odwiedza Szczecin, gdzie pojawia się na meczach Oldboyów Pogoni.
Reprezentacja Polski
Występował w reprezentacjach juniorów, młodzieżowych oraz seniorów (1 mecz).
| l.p. | Data | Miejsce | Rywal | Wynik | Rozgrywki | Grał |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 11.10.1962 | Warszawa, Polska |  Maroko |
Przypisy
- ↑ Piłka nożna. Marian Kielec kończy 77 lat, 24kurier.pl [dostęp 2022-01-21].
Bibliografia
- Florian Krygier, 50 lat piłki nożnej w MKS Pogoń Szczecin 1948-1998, Szczecin: Morski Klub Sportowy „Pogoń”, 1999, ISBN 83-910750-0-1.
- Sylwetka piłkarza
- Życiorys piłkarza
- Janusz R. Błaszczyk, 65 lat Pogoni Szczecin 1948-2013, ISBN 978-83-938949-0-1
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
