Marian Kornecki

Marian Kornecki
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1924
Kraków

Data śmierci

31 grudnia 2001

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

historyk sztuki, konserwator zabytków, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Rodzice

Marian Józef, Janina z Kowalskich

Małżeństwo

Felicja z domu Rejduch

Dzieci

2 córki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Marian Andrzej Kornecki (ur. 24 marca 1924 w Krakowie, zm. 31 grudnia 2001) – polski historyk sztuki, konserwator zabytków, doktor nauk humanistycznych, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, znawca i obrońca zabytków architektury drewnianej.

Wykształcenie

Przed wojną uczył się w Liceum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. W latach 1942–1943 uczestniczył w zajęciach Szkoły Przemysłu Artystycznego. Po tzw. małej maturze w 1944 na kompletach tajnego nauczania, po wojnie uzyskał pełne wykształcenie średnie w Liceum im. Adama Mickiewicza w Krakowie (1946). W latach 1947–1951 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie 15 stycznia 1951 uzyskał tytuł magistra praw. W latach 1977–1978 ukończył na UJ studia podyplomowe z metodologii badań nad sztuką. 16 grudnia 1988 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w specjalności historia sztuki za pracę „Kościoły drewniane w Małopolsce”[1][2].

Działalność

Przez kilka lat pracował w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Krakowie. W 1951 podjął pracę w krakowskim Wojewódzkim Urzędzie Konserwatorskim i od 1953 był zastępcą Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, Hanny Pieńkowskiej. Po utworzeniu w 1967, w strukturach tegoż urzędu, Biura Dokumentacji Zabytków objął kierownictwo tej jednostki i sprawował je do chwili reorganizacji sieci województw w Polsce. Od 1976 niemal do czasu przejścia na emeryturę (1990), kierował Pracownią Dokumentacji Naukowej i Ewidencji Konserwatorskiej w Oddziale Krakowskim PP Pracowni Konserwacji Zabytków[3].

Od 1981 był wykładowcą w Katedrze Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego, członkiem Zarządu Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, przewodniczącym Sekcji „Kościoły Drewniane”, od 1991 – przewodniczącym Komisji Programowania i Oceny Realizacji Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, wieloletnim rzeczoznawcą Ministra Kultury i konsultantem naukowym Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie[3]. Współzałożyciel Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa.

Był autorem i współautorem setek publikacji z dziedziny historii sztuki i architektury sakralnej[3].

Odznaczenia

W 1995 za całokształt działalności w dziedzinie ratowania polskiego dziedzictwa kulturowego został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Upamiętnienie

Od 2003 patron Nagrody Województwa Małopolskiego im. Mariana Korneckiego przyznawaną za całokształt działalności oraz za realizację wartościowych projektów na obszarze Małopolski[1].

Życie prywatne

Syn Mariana Józefa Korneckiego, kpt. Wojska Polskiego, Doctora Iuris UJ, zamordowanego w KL-Auschwitz[5] i Janiny z Kowalskich Korneckiej.

Mąż Felicji z domu Rejduch (1925–2010)[6], miał dwie córki. Spoczął na Cmentarzu Rakowickim[4].

Przypisy

  1. ↑ a b Nagroda Województwa Małopolskiego im. Mariana Korneckiego, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego [dostęp 2021-01-04].
  2. ↑ Dr Marian Kornecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-01-04].
  3. ↑ a b c Andrzej Gaczoł, Marian Kornecki (1924–2001), „Wiadomości Konserwatorskie”, 20, 2006, s. 119 [dostęp 2021-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-04].
  4. ↑ a b Roman Marcinek, Marian Kornecki (1924–2001), „Ochrona Zabytków”, 54/4 (215), 2001, s. 464–465, ISSN 0029-8247 [dostęp 2021-01-04].
  5. ↑ Informacja o więźniach / Muzeum / Auschwitz-Birkenau, auschwitz.org [dostęp 2021-01-04].
  6. ↑ Felicja Kornecka, Kraków, 23.07.2010 – nekrolog, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-01-04].