Marian Kowalski (działacz narodowy)

Marian Kowalski

Marian Kowalski (2015)
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1964 Lublin
Zawód, zajęcie	kulturysta, polityk
Stanowisko	prezes Ruchu 11 Listopada (2018), wiceprezes Ruchu Narodowego (2014–2015)
Partia	RTR (1992–1993) UPR (1993–2009) RN (2015) Ruch 11/11 (2018)

Marian Janusz Kowalski (ur. 15 sierpnia 1964 w Lublinie^[1]) – polski działacz polityczny, felietonista i kulturysta, w latach 2014–2015 wiceprezes Ruchu Narodowego. Kandydat na urząd Prezydenta RP w wyborach w 2015.

Życiorys

Pochodzi z Lublina. Jego dziadek od strony matki, Stanisław Misztal, jako 16-letni ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Natomiast ojciec, Janusz, walczył w polskiej wojnie obronnej we wrześniu 1939. Podczas okupacji działał w Batalionach Chłopskich^[2]. W okresie Polski Ludowej został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Od 1956 rodzice Mariana Kowalskiego, mimo wielu trudności, prowadzili prywatny sklep^[3].

Od 1979 uprawiał kulturystykę. W latach 1982–1984^[4] trzykrotnie zdobywał III miejsce w mistrzostwach województwa lubelskiego w kategorii +90 kg^[5]. W latach 1988–1993 był szefem pierwszej lubelskiej siłowni, klubu „Samson”. W 1990 był organizatorem otwartych mistrzostw Lublina w kulturystyce^[4].

Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Lublinie, z którego został usunięty (jego nauczycielką rosyjskiego była tam Izabella Sierakowska)^[6]. Po śmierci ojca w latach 1983–2002 prowadził w Lublinie sklep rodzinny, który zbankrutował. Był również założycielem Komitetu Obrony Kupców i Rzemieślników^[1]. W latach 2004–2007 był ławnikiem sądu rejonowego w Lublinie^[2]. Pracował także m.in. jako ochroniarz (co wiąże się z oskarżeniami o pobicie jednego z klientów^[7]) i trener personalny w klubie fitness^[5].

Wstąpił do utworzonej w 1992 partii Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej, gdzie objął stanowisko szefa regionu lubelskiego. Rok później został członkiem Unii Polityki Realnej, którym był przez kilkanaście lat; w 2005 został wiceszefem lubelskich struktur partii^[6]. W 2002 startował do lubelskiej rady miasta z listy Samoobrony RP^[8]. Opowiadał się przeciwko akcesji Polski do wspólnot europejskich; był twórcą efemerycznej Ligi Wschodniej opowiadającej się za secesją województwa lubelskiego od państwa polskiego i zaprowadzenia tam ultraliberalnej polityki wobec biznesu.

W 2005 otwierał lubelską listę Platformy Janusza Korwin-Mikke do Sejmu^[9]. W 2006 był kandydatem UPR do rady^[10] oraz na prezydenta Lublina (zajmując 9. miejsce spośród 10 kandydatów)^[11]. W 2009 był liderem lubelskiej listy UPR do Parlamentu Europejskiego^[12]. W październiku 2009 zdobył mandat radnego lubelskiej dzielnicy Czechów Południowy^[13].

Po opuszczeniu UPR, od 2010 był przez pewien czas rzecznikiem prasowym Obozu Narodowo-Radykalnego, który od tego samego roku jest jednym z organizatorów Marszu Niepodległości. W 2010 Marian Kowalski bez powodzenia kandydował do rady Lublina z listy PiS^[14], a w 2011 do Sejmu z listy KNP^[15]. W 2012 formacje organizujące Marsz Niepodległości (w tym jego dawna partia UPR) utworzyły Ruch Narodowy. Marian Kowalski zasiadł w powołanej w styczniu 2013 radzie decyzyjnej RN, a w 2014 kandydował z ramienia tego ugrupowania do Europarlamentu^[16], do sejmiku województwa lubelskiego^[17] oraz na prezydenta Lublina (zajął ostatnie miejsce spośród 5 kandydatów)^[18].

W grudniu 2014 Ruch Narodowy podjął decyzję o powołaniu partii o tej samej nazwie. Marian Kowalski został jednym z jej wiceprezesów. 17 grudnia 2014 został zaprezentowany jako kandydat RN w wyborach prezydenckich w 2015^[2]. Hasło, pod jakim wystartował, to „Silny człowiek na trudne czasy”^[19]. W przeprowadzonych 10 maja wyborach zajął 9. miejsce spośród 11 kandydatów, zdobywając 77 630 głosów, co stanowiło 0,52% głosów ważnych^[20].

W II turze opowiedział się ostatecznie nieoficjalnie za Andrzejem Dudą (RN nie udzielił poparcia żadnemu z kandydatów). Pod koniec sierpnia 2015 został odwołany z funkcji wiceprezesa RN^[21]. 20 września tego samego roku wystąpił z partii^[22]. W wyborach parlamentarnych w 2015 poparł partię KORWiN^[23]. W listopadzie 2015 współtworzył stowarzyszenie Narodowcy RP, którego został liderem^[24]. We wrześniu 2016 zakończył działalność w owym stowarzyszeniu^[25].

Od 1 lutego 2016 wspólnie z pastorem Kościoła Nowego Przymierza w Lublinie Pawłem Chojeckim (także byłym działaczem Unii Polityki Realnej) prowadził codzienny program Kowalski & Chojecki na żywo w telewizji internetowej „Idź Pod Prąd”^[26]. 11 listopada 2017 wraz z Pawłem Chojeckim i Andrzejem Turczynem (prezesem Ruchu Obywatelskiego Miłośników Broni, również byłym działaczem UPR) ogłosił utworzenie partii Ruch 11 Listopada^[27]. Po zarejestrowaniu ugrupowania 9 lutego 2018, został jego prezesem^[28]. W maju 2018 zapowiedział ubieganie się o stanowisko prezydenta Lublina w wyborach samorządowych^[29]. 27 sierpnia został zarejestrowany jako kandydat na prezydenta Lublina, startując z własnego komitetu „My z Lublina”. 30 sierpnia 2018 odszedł z telewizji „Idź Pod Prąd”. Dzień później zrezygnował również z funkcji prezesa Ruchu 11 Listopada i jednocześnie z członkostwa w partii^[30]. Następnie, wspólnie z żoną, założył własny kanał internetowy o nazwie „Naszym Zdaniem TV”. Pierwszy program wyemitowano 10 września 2018 roku^[31]. Kanał po kilku tygodniach przestał nadawać. W przeprowadzonych 21 października 2018 wyborach nie uzyskał mandatu radnego, a w wyborach na prezydenta uzyskał 1,54% poparcia (5. miejsce na 6 kandydatów)^[32].

8 lutego 2020 podczas manifestacji w obronie rządowej reformy sądownictwa, zorganizowanej przez Kluby Gazety Polskiej, oficjalnie poparł prezydenta Andrzeja Dudę w walce o reelekcję^[33]. Od wiosny 2019 zaczął pojawiać się jako komentator polityczny w TVP Info – najpierw w programie Minęła dwudziesta, a następnie w autorskich programach Michała Rachonia – #Jedziemy i #JedziemyDalej^[34]. Od stycznia 2022 prowadzi swój cotygodniowy autorski program publicystyczny na antenie Telewizji Republika, w którym omawia wybrane wydarzenia społeczno-polityczne z kraju i ze świata^[35][36].

Życie prywatne

Posiada wykształcenie podstawowe. W 2005 jego ówczesna żona Katarzyna kandydowała, podobnie jak on, do Sejmu z listy PJKM^[37]. Obecna żona, o 20 lat młodsza Agata, jest fizjoterapeutką na oddziale rehabilitacji w I Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Lublinie^[38]. W 2018 bezskutecznie kandydowała na radną Lublina z ramienia KWW „My z Lublina”^[39].

Publikacje

• Okiem narodowca, Wydawnictwo Bollinari Publishing House, Warszawa, 2014; ISBN 978-83-63865-96-2.
• Zwierzenia niedoszłego prezydenta, Wydawnictwo „Pod Prąd” Kościoła Nowego Przymierza w Lublinie, Lublin, 2016; ISBN 978-83-922135-0-5.

Przypisy