Marian Mazur (prokurator)

Marian Mazur

Data urodzenia	31 października 1910
Data śmierci	18 listopada 1974
Prokurator generalny (p.o.)
Okres	od 28 lutego 1957 do 8 sierpnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Marian Rybicki
Następca	Andrzej Burda
Odznaczenia

Grób Mariana Mazura na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Marian Mazur (ur. 31 października 1910, zm. 18 listopada 1974) – aplikant adwokacki w Biłgoraju (1935–1942), prezes Sądu Apelacyjnego w Lublinie (1948–1950) jako przewodniczący Izby Karnej Sądu Najwyższego (1951–1952) został odwołany i ukarany naganą partyjną, wiceprezes Głównej Komisji Arbitrażowej (1952–1956), zastępca prokuratora generalnego (od czerwca 1956^[1] do 28 lutego 1957 i od 8 sierpnia 1957 do 1961), p.o. prokuratora generalnego (od 28 lutego 1957 do 8 sierpnia 1957), prezes Sądu Najwyższego ds. ogólnych (1961–1974), członek KPP (od 1929), PPR (od marca 1945) oraz PZPR.

Przewodniczący Komisji dla zbadania odpowiedzialności byłych pracowników Głównego Zarządu Informacji, Naczelnej Prokuratury Wojskowej i Najwyższego Sądu Wojskowego (tzw. komisja Mazura) od chwili utworzenia 10 grudnia 1956 do 18 marca 1957, kiedy to zastąpił go zastępca prokuratora generalnego Jan Wasilewski, a samemu Mazurowi powierzono pełnienie obowiązków prokuratora generalnego.

Postanowieniem prezydenta Bolesława Bieruta z 22 lipca 1950 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski na wniosek Ministra Sprawiedliwości za wybitne w pracy zawodowej^[2].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (kwatera A15-7-29)^[3].

Przypisy