Marian Minor
Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 29 kwietnia 1973 |
Minister przemysłu mięsnego i mleczarskiego | |
Okres | od 26 kwietnia 1952 |
Przynależność polityczna | |
Minister handlu wewnętrznego | |
Okres | od 21 listopada 1952 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Prezydent Łodzi | |
Okres | od 16 lipca 1949 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Przewodniczący Rady Narodowej miasta Łodzi | |
Okres | od 24 maja 1950 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Marian Minor (ur. 25 listopada 1902 w Łodzi, zm. 29 kwietnia 1973 w Warszawie) – polski tkacz, żołnierz i polityk komunistyczny. Poseł na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL I kadencji, prezydent i przewodniczący Rady Narodowej miasta Łodzi (1949–1952), minister przemysłu mięsnego i mleczarskiego (1952) oraz minister handlu wewnętrznego (1952–1957).
Życiorys
Syn Władysława i Franciszki, uzyskał wykształcenie podstawowe, pracował jako włókniarz i szofer. W listopadzie 1918 uczestniczył w rozbrajaniu Niemców. Jako żołnierz 201 Ochotniczego Pułku Piechoty uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej oraz tzw. buncie gen. Żeligowskiego[1].
W latach 1919–1922 działacz zarządu okręgowego Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej, następnie Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce. W 1922 skazany na 4 lata ciężkiego więzienia, zmniejszone w apelacji do 2,5 roku. Po wyjściu na wolność nie prowadził działalności politycznej[2].
We wrześniu 1939 wzięty do niewoli przez Niemców i osadzony w stalagu XI A (Altengrabow) oraz XXI A (Ostrzeszów). Zwolniony w grudniu 1939, na przełomie 1939/1940 uciekł przed aresztowaniem do Związku Radzieckiego. Po przekroczeniu granicy aresztowany przez NKWD i wysłany do obozu pod Archangielskiem. Po zwolnieniu przebywał przymusowo w kołchozie „Bolszewik” w obwodzie tiumeńskim. W 1943 został oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, i ludowego Wojska Polskiego (do 1945). W 1944 przeszedł kurs w Wyższej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych PSZ w ZSRR w Moskwie, po czym objął stanowisko inspektora w Głównym Zarządzie Polityczno-Wychowawczym WP[3].
W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PPR był II sekretarzem (1945–1946), a następnie (do 1948) I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego, kierował również wydziałem organizacyjnym. I sekretarz KW PPR, a następnie PZPR w Poznaniu (1948–1949), w 1949 I sekretarz KW w Bydgoszczy i członek egzekutywy Komitetu Łódzkiego. W latach 1948–1964 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR. Pełnił mandat posła na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji, zaś od 1949 do 1952 był prezydentem i przewodniczącym Rady Narodowej miasta Łodzi[3].
W 1952 minister przemysłu mięsnego i mleczarskiego, a następnie do 1957 minister handlu wewnętrznego (1952–1957). Do 1967 piastował stanowisko podsekretarza stanu Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, następnie przeszedł na emeryturę[3]. Pochowany wraz z żoną Genowefą z domu Barszcz (1921–2008) na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A33-5-4)[4].
Przypisy
- ↑ Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości, Centralne Archiwum Wojskowe, wniosek Mariana Minora .
- ↑ Rekomendacja Romany Granas z 13 II 1945, Archiwum Akt Nowych, KC PZPR, Biuro Spraw Kadrowych, 237/XXIII-619, k. 22 .
- ↑ a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-10-14].
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2021-10-14].
Bibliografia
- Monika Pawlak, Poczet prezydentów Łodzi: Marian Minor, „Dziennik Łódzki”, 3 maja 2011
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, str. 400
- Teczka personalna w Archiwum Akt Nowych, KC PZPR, Biuro Spraw Kadrowych, sygn. 237/XXIII–619.
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Mariana Minora na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970