Marian Miszalski
 Marian Miszalski (2018) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
   | |
| Strona internetowa | |
Marian Bolesław Miszalski (ur. 24 września 1948 w Łodzi) – polski pisarz, dziennikarz, tłumacz i publicysta.
Życiorys
Syn Stefana i Bolesławy[1]. W 1970 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1972 został absolwentem podyplomowego studium dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim[2].
W marcu 1968 był uczestnikiem 36-godzinnego strajku okupacyjnego na Wydziale Prawa UŁ. Od lat 70. współpracował ze środowiskami opozycyjnymi. W latach 1973–1981 pracował jako dziennikarz „Głosu Robotniczego”[2]. Od 1974 członek Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. W latach 1976–1981 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Jesienią 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był członkiem komitetu zakładowego związku w SDP[2].
13 grudnia 1981, po wprowadzeniu stanu wojennego, został internowany. Przebywał w Sieradzu oraz Łowiczu. 3 maja 1982 został zwolniony[2]. Tzw. komisja weryfikacyjna orzekła wobec niego „zakaz pracy w środkach masowego przekazu i innych instytucjach państwowych”. Współorganizator i uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Duszpasterstwa Akademickiego. W 1983 wspólnie ze Stanisławem Michalkiewiczem założył niezależne wydawnictwo „Kurs”, które oprócz miesięcznika o tym tytule wydawało książki poświęcone tematyce liberalnej i historycznej oraz literaturę piękną. W latach 1986–1992 działał w Konfederacji Polski Niepodległej. W 1989 przywrócony do pracy w „Głosie Porannym”.
Od 1992 do 1994 członek Porozumienia Centrum. Od 1996 do 2001 należał do Unii Polityki Realnej[2]. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1991 z listy Porozumienia Centrum oraz w 1997 z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 był kandydatem do sejmiku łódzkiego z ramienia UPR.
Autor tekstów w „Niedzieli”, „Najwyższym Czasie!” oraz w wydawanym w Paryżu „Głosie Katolickim”.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Złoty Krzyż Zasługi (2006)[3]
- Krzyż Wolności i Solidarności (2012)[4]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2001)
Twórczość
Opracowania ogólne
- Najnowsza spiskowa historia Polski, 2013
- Żydowskie lobby polityczne w Polsce, 2015
- Ukryta wojna, cicha kapitulacja? Polityka polska wobec żydowskiego rasizmu, 2019
- „Chamy i żydy” w dzisiejszej Polsce, 2020
Powieści
- Równowaga chwiejna, 1978
- Wzlot przyśpieszony, 1981
- Wysokie progi, 1984
- Gdzie ja jestem? Zapiski wewnętrznego emigranta, 1986
- Miniatury i opowiadania, 1987
- Idąc... (współautor: Mateusz Michalkiewicz), 1987
- Stacja Châtelet albo niezwykłe przygody Polaka w Paryżu, 1990
- Kolekcja własna artysty, 2007
- Człowiek z cienia (współautor: prof.Tadeusz Dubicki), 2017
- Historia dwóch popsów czyli żywot Mieczysława Ułańskiego i Sajetana Nos-Porczyka w okresie przydługiej transformacji ustrojowej, 2019
Wiersze
- Trzy ćwierci od śmierci (1984)
- Świat to stary wariat (liryka, polityka,metafizyka) -wybór poezji, Wydawnictwo Capital, 2022
Wiersze dla dzieci
- Cyrk Fantasmagoria (1978)
Przekłady
- Jean Raspail – Pierścień rybaka, Obóz świętych, Sire
- Guy Sorman – Państwo minimum, Nowe bogactwo narodów, W oczekiwaniu barbarzyńców, Prawdziwi myśliciele naszych czasów, Rewolucja konserwatywna w Ameryce
- Pierre Manent – Intelektualna historia liberalizmu
- René Rémond – Francuska prawica dzisiaj
- Max Jacob – Laboratorium centralne
- Edward Luttwak – Strategia sowieckiego imperializmu
- Ghislaine Salvail – Na rozdrożach Świętych Ksiąg: wprowadzenie do Lectio divina
- André Gide – Symfonia pastoralna
- Claude Simon – Warkocz Bereniki
- Reynald Secher – Wandea. Ludobójstwo francusko-francuskie
- Maria i Godfrey Blunden – Malarstwo impresjonistów
- Brel, Brassens, Ferre – śpiewający poeci
- Mała antologia poezji francuskiej
- Frederic Bastiat - Pamflety
- Władimir Wołkoff - Dezinformacja
- Maria,Godfrey Blunden - Malarstwo impresjonistów
Przypisy
- ↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-12-01].
- ↑ a b c d e Wiesław Maciejewski, Marian Miszalski, Encyklopedia Solidarności [dostęp 2019-12-01].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 100, poz. 105
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 809
Media użyte na tej stronie
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.
Polish decoration Zasłużony Działacz Kultury (Meritorious Culture Activist)
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Marian Miszalski podczas spotkania z czytelnikami w Centrum Prasowym Foksal przy ul. Fokal 3/5 w Warszawie