Marian Ośniałowski

Dwór Ośniałowskich w Chocimowie, rodzinny dom poety

Marian Ośniałowski (ur. 28 września 1920 w Chocimowie[1][2], zm. 5[3][4] lub 12 grudnia 1966 w Paryżu[5]) – polski poeta pokolenia „Współczesności”[3], zaliczany także do grona poetów wyklętych[6], aktor[7].

Życiorys

Marian Ośniałowski urodził się w dworze w Chocimowie, jego rodzicami byli Gustaw i Maria z Cichowskich. Miał czworo rodzeństwa: siostry Ludmiłę, Marię i Różę oraz brata Andrzeja[2].

Odebrał edukację domową od nauczycielki z Francji. Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, gdzie również zdał maturę[7].

W czasie II wojny światowej, po przejęciu rodzinnego majątku przez Niemców, Ośniałowski wyjechał do siostry Róży, która mieszkała w Warszawie. Tamże został aresztowany przez Gestapo podczas łapanki, został uwięziony na Pawiaku. Po opuszczeniu więzienia ukrywał się w Świętokrzyskiem, w 1944 roku powrócił do Warszawy, gdzie brał udział w Powstaniu Warszawskim[7].

Podjął studia w PWST w Łodzi, jednak ich nie ukończył. Otrzymał dyplom po egzaminie eksternistycznym[7].

Po II wojnie światowej pracował jako sprzedawca kwiatów, murarz, tragarz, uczył języka francuskiego[7].

W 1961 roku otrzymał od Francuskiego Centrum Kulturalnego roczne stypendium we Francji, gdzie po odmowie przedłużenia paszportu pozostał do końca życia[7].

Otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich[7] w 1965 roku[7].

Zmarł śmiercią samobójczą po zażyciu barbituranów w paryskim Lasku Bulońskim[7].

Tomiki poezji

  • Kontrasty (1958)[7]
  • Suita cygańska (1959)[7]
  • Mam na sprzedaż tylko serce (1976)[7]
  • Wiersze i proza (2008)[2]

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Chocimów.JPG
Autor: Leszek Żmijewski, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Chocimów, park dworski, 1 poł. XIX w.