Marian Olewiński
Data i miejsce urodzenia | 15 września 1912 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 15 listopada 1982 |
Wiceprezes Rady Ministrów | |
Okres | od 28 czerwca 1969 |
Przynależność polityczna | |
Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych | |
Okres | od 25 marca 1960 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
|
Marian Stanisław Olewiński (ur. 15 września 1912 w Warszawie, zm. 15 listopada 1982 tamże) – polski inżynier budownictwa lądowego i polityk. Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (1960–1969) i wiceprezes Rady Ministrów (1969–1970).
Życiorys
Syn Józefa. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję kierownika wydziału ekonomicznego komitetu wojewódzkiego PPR w Krakowie (1945–1946), a następnie do 1947 komitetu miejskiego w Łodzi. Od 1949 zastępca kierownika wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR, a od 1950 do 1951 kierownika wydziału handlu. W latach 1964–1971 zastępca członka KC PZPR.
Od 1947 do 1948 dyrektor Biura Cen w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W okresie od 1948 do 1949 prezes Centralnego Związku Spółdzielczego. W latach 1951–1953 Naczelny Inżynier w Centralnym Zarządzie Budowy Dróg i Mostów, a w okresie 1953–1955 jego dyrektor. Od 1955 do 1956 dyrektor generalny Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotniczego, następnie do 1957 jego podsekretarz stanu, po czym pełnił analogiczne stanowisko w Ministerstwie Komunikacji. Ponownie podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji od 1971 do 1975.
Od 25 marca 1960 do 28 czerwca 1969 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, a następnie do 30 czerwca 1970 był wicepremierem. W lipcu 1970 przeszedł na emeryturę.
Żonaty z Janiną Natalią Olewińską (1915-2002). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 37-9-2)[1].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[2]
- Order Sztandaru Pracy II klasy (27 kwietnia 1955)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 lipca 1948)[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)[5]
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (17 stycznia 1963)[6]
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 55, poz. 675 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie transportu drogowego i lotniczego”.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 70, poz. 593 „za zasługi w pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa nr 0/144 - na wniosek Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego, s. 1585.
- ↑ Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27 I), Warszawa, 1963, s. 18 [dostęp 2020-09-12] .
Bibliografia
- Leksykon historii Polski, 1995.
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.
- Informacje w BIP IPN
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak
Autor: Chemnitzer, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złota odznaka honorowa Za Zasługi dla Warszawy, egzemplarz nadany w 1979 roku.
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Mariana Olewińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach