Marian Renke

Marian Renke

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1930 Piotrków Trybunalski
Data śmierci	16 grudnia 1992
Poseł III kadencji Sejmu PRL
Okres	od 16 kwietnia 1961 do 16 kwietnia 1965
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego
Okres	od 1978 do 1986
Poprzednik	Bolesław Kapitan
Następca	Bolesław Kapitan
Odznaczenia

Marian Renke (ur. 11 lutego 1930 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 16 grudnia 1992) – polski działacz sportowy i dyplomata, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986), ambasador PRL na Kubie i Jamajce (1971–1976) oraz w Hiszpanii (1986–1990), poseł na Sejm PRL III kadencji.

Nagrobek Mariana Renkego

Życiorys

Był synem Stanisława i Stanisławy z domu Kukulskiej. Od 1944 do 1946 był robotnikiem w zakładach pracy w Piotrkowie Trybunalskim. Studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego, jednak magisterium uzyskał w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1966.

Od 1947 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w organizacjach młodzieżowych. Pełnił funkcje w Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej, w latach 1957–1964 był I sekretarzem Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej. Był także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu^[1]. W latach 1961–1965 pełnił mandat posła na Sejm PRL z okręgu Wałbrzych, należał do Komisji Oświaty i Nauki oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR (1959–1971) oraz zastępcą kierownika Wydziału Zagranicznego KC PZPR (1965–1971).

Sprawował funkcję ambasadora PRL na Kubie i Jamajce (1971–1976). Po powrocie do kraju był aktywnym działaczem sportowym: stał na czele Polskiej Federacji Sportu (1976–1978) oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986). Równolegle w latach 1978–1985 sprawował funkcję przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu. Od 1980 do 1981 był członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. W 1983 zasiadł w Narodowej Radzie Kultury. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1986 do 1990 pełnił misję dyplomatyczną jako ambasadora w Hiszpanii.

Odznaczony Orderu Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954)^[2] oraz Medalem jubileuszowym „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”.

Był żonaty z Barbarą z domu Dworzyńską (1928–2015). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A dod.-1-39)^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, s. 807.
• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-10] .
• Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, s. 626.