Marian Rusecki

Marian Rusecki
Profesor nauk teologicznych
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1942
Janów Lubelski

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 2012
Lublin

Dyrektor Instytutu Teologii Fundamentalnej KUL
Okres sprawowania

1992–2008

Przewodniczący Komitetu Nauk Teologicznych PAN
Okres sprawowania

2003–2011

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1966

Odznaczenia
POL Polonia Restituta Kawalerski BAR.svg

Marian Jan Rusecki (ur. 22 marca 1942 w Janowie Lubelskim, zm. 15 grudnia 2012 w Lublinie) – profesor nauk teologicznych, wykładowca KUL, polski duchowny katolicki, kapelan honorowy papieża.

Życiorys

W 1966 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Bolesława Pylaka. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii Garbów, a następnie w parafii św. Pawła w Lublinie. W 1974 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej na podstawie rozprawy Współczesne dyskusje nad teorią apologetyki, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Eugeniusza Kopcia. W 1976 był stypendystą Institut Catholique w Paryżu, a w 1983 i 1989 – Katolickiego Uniwersytetu w Louvain-la-Neuve. W 1984 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX wieku. W 1991 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i tytuł naukowy profesora, w 1994 – profesora zwyczajnego.

W 2014 tygodnik „Gość Niedzielny” podał, że ks. Marian Rusecki był od 1973 tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa (TW „Tadeusz”)[1].

Działalność naukowa

Od 1974 pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Przez pewien czas pracownik naukowy Katedry Teologii Fundamentalnej i Ekumenicznej Uniwersytetu Szczecińskiego. Specjalizował się w chrystologii fundamentalnej, religiologii, teorii teologii fundamentalnej.

Doprowadził do włączenia teologii do grona dyscyplin naukowych zrzeszonych w Polskiej Akademii Nauk, co znalazło swój finał w utworzeniu w 2003 Komitetu Nauk Teologicznych.

Członkostwo w organizacjach i spełniane funkcje

  • 1986–1989 oraz 1992–1998 prodziekan Wydziału Teologii KUL
  • 1992–2008 dyrektor Instytutu Teologii Fundamentalnej KUL
  • 1986–2010 kierownik Katedry Chrystologii Fundamentalnej KUL
  • 2010–2012 kierownik Katedry Misjologii KUL
  • 2003–2011 przewodniczący Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk

i redaktor naczelny dwóch serii wydawniczych: Studia Nauk Teologicznych PAN oraz Wkład chrześcijaństwa w kulturę polską

  • 2005–2012 przewodniczący Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce
  • 2007–2010 członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów
  • 1990–1996 członek Redakcji Naczelnej Encyklopedii Katolickiej
  • członek Towarzystwa Naukowego KUL
  • członek Lubelskiego Towarzystwa Naukowego
  • członek korespondent Pontificia Academia Theologica w Watykanie
  • członek Europejskiego Stowarzyszenia Teologów Katolickich
  • konsultor Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski

Nagrody i odznaczenia

Publikacje

Autor 35 monografii książkowych, w tym 18 zbiorowych i 17 indywidualnych, ponad 650 artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz encyklopedycznych. Do najważniejszych opracowań zbiorowych można zaliczyć m.in.:

  • Cud w myśli chrześcijańskiej, 1991, ISBN 83-86668-61-X,
  • Być chrześcijaninem dziś: teologia dla szkół średnich (red.), Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1992, s. 680, ISBN 83-228-0265-X,
  • Cud w chrześcijaństwie, 1996,
  • Funkcje cudu, 1997,
  • Istota i geneza religii, Verbinum, Warszawa 1989, s. 268, ISBN 83-85009-51-5;19972,
  • Fenomen chrześcijaństwa: wkład w kulturę, 2001,
  • Problem cudu w religiach pozachrześcijańskich, 2001,
  • Pan zmartwychwstał i żyje: zarys teologii rezurekcyjnej, 2006,
  • Traktat o cudzie, 2006
  • Traktat o religii, 2007, wyd.Verbinum[2]
  • Traktat o Objawieniu, Wydawnictwo Księży Sercanów, Kraków 2007, ss. 837, ISBN 978-83-7519-029-8

Przypisy

  1. ↑ W szponach SB. gosc.pl, 14 maja 2014. [dostęp 2018-12-25].
  2. ↑ Verbinum

Bibliografia

Linki zewnętrzne