Marian Rybicki
| Data i miejsce urodzenia | 11 lutego 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 lutego 1987 |
| Sekretarz Rady Państwa | |
| Okres | od 20 listopada 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres | od 27 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prokurator generalny | |
| Okres | od 28 kwietnia 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   | |
Marian Ksawery Rybicki (ur. 11 lutego 1915 w Warszawie, zm. 15 lutego 1987 tamże) – polski prawnik i polityk komunistyczny. Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji, sekretarz Rady Państwa (1952–1956), prokurator generalny (1956–1957) i minister sprawiedliwości w latach 1957–1965.
Życiorys
Syn Franciszka i Marii. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim (1937), w 1967 obronił doktorat z nauk prawnych, będąc od 1965 profesorem nadzwyczajnym. W 1976 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego nauk prawnych.
Przed 1939 pracował w zarządzie miejskim w Łodzi, brał udział w działalności konspiracyjnej w okresie okupacji niemieckiej, w latach 1944–1945 przebywał na robotach przymusowych w Niemczech. W latach 1945–1947 pracował w Wydziale Prawnym Biura Prezydialnego Krajowej Rady Narodowej, przygotowując m.in. wnioski ułaskawieniowe do podpisu przez prezydenta RP Bolesława Bieruta, w 1947 dyrektor Biura Prawnego Kancelarii Sejmu.
Był politykiem Polskiej Partii Socjalistycznej (należał także do krótko działających Partii Socjalistycznej i Rewolucyjnej Polskiej Partii Socjalistycznej). W latach 1947–1948 był członkiem Rady Naczelnej PPS, a w 1948 jej Centralnego Komitetu Wykonawczego i jego Sekretariatu, a także kierownikiem Wydziału Szkoleniowego CKW PPS i zastępcą redaktora naczelnego „Przeglądu Socjalistycznego”. W tym samym roku wraz z PPS przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był członkiem Komitetu Centralnego (1948–1968) oraz członkiem Biura Organizacyjnego KC PZPR (1948–1954). W 1949 przez kilka miesięcy kierował Wydziałem Samorządowo-Administracyjnym KC PZPR, następnie do 1950 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie. Zaliczany do byłych członków PPS zbliżonych do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych[1].
W latach 1950–1952 szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta Rzeczypospolitej i Kancelarii Rady Państwa, w latach 1952–1956 jako pierwszy sprawował funkcję sekretarza Rady Państwa. W latach 1956–1957 prokurator generalny, w latach 1957–1965 minister sprawiedliwości.
Od 1965 profesor w Instytucie Nauk Prawnych (zmieniono w tym okresie nazwę na Instytut Państwa i Prawa) Polskiej Akademii Nauk, był m.in. zastępcą dyrektora Instytutu.
W latach 1967–1983 sekretarz Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, w latach 1952–1965 poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji. Był członkiem Prezydium Zespołu do Spraw Pojednawstwa Społecznego przy Radzie Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.
Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, m.in. w 1964[2]), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1952)[3] i Złotym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty z Zofią z domu Księżopolską (1912–1994). Pochowany 20 lutego 1987 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B31-tuje-7)[4]. W pogrzebie udział wziął m.in. prezes Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację prof. Henryk Jabłoński oraz pierwszy prezes Sądu Najwyższego prof. Włodzimierz Berutowicz.
Przypisy
- ↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1149.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
Bibliografia
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
.svg)
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Mariana Rybickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach