Marian Słowiński

Marian Słowiński

major
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1919 Inowrocław
Data śmierci	2 czerwca 2020
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie II RP Polskie Siły Zbrojne Siły Zbrojne RP
Jednostki	1 Dywizja Pancerna
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Grób majora Mariana Słowińskiego na cmentarzu Bródnowskim

Marian Bogdan Słowiński (ur. 8 maja 1919 w Inowrocławiu, zm. 2 czerwca 2020^[1]) – major Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej 1939.

Życiorys

Urodził się 8 maja 1919 w Inowrocławiu. W tym mieście skończył szkołę powszechną i wydziałową. W latach 1934–37 uczęszczał do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 1 w Koninie. Do początku września 1939 służył w 8. kompanii szkolnej w 67 pułku piechoty w Brodnicy.

W połowie września 1939 skierowano go do Rzeszowa, na stanowisko instruktora w 167 Rezerwowym pułku piechoty. Stamtąd ewakuował się na Węgry. Do 4 kwietnia 1940 przebywał w węgierskim obozie dla internowanych w Érsekújvár, skąd uciekł do Francji. Dostał tam przydział do polskiego wojska. Przeszedł szkolenie przeciwpancerne i pod francuskim dowództwem brał udział w walkach pod Verdun. Następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii na pokładzie polskiego okrętu. Do 1944 stacjonował w Liverpoolu, Crawford i Dundee, służąc w 65 Batalionie Czołgów, a następnie w 1 Pułku Pancernym.

W szeregach 1 Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka wziął udział w lądowaniu w Normandii i w walkach na linii Chambois-Falaise, wyzwalaniu Belgii i Holandii (w tym Bredy). Szlak bojowy zakończył pod Wilhelmshaven w Niemczech. Następnie do 1947 przebywał w Hanowerze i w tym roku wrócił do Polski.

Od 1959 pracował w ambasadzie kanadyjskiej w Warszawie – najpierw jako kierowca, potem jako kierownik działu administracyjnego. W 1984 przeszedł na emeryturę. Działał w wielu stowarzyszeniach kombatantów, w tym w warszawskim kole byłych żołnierzy 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka.

Zmarł 2 czerwca 2020 w wieku 101 lat^[2]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 30F-2-3)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 9 listopada 2007 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej^[4]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 30 czerwca 2000 za wybitne zasługi w działalności kombatanckiej i społecznej^[5]
• Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z klamrami: "FALAISE – CHAMBOIS", "AXEL", "BREDA" i "WILHELMSHAVEN"
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
• Medal „Pro Patria” – 13 listopada 2012^[6][7]
• Medal „Pro Bono Poloniae”
• Odznaka pamiątkowa 1 ppanc
• Odznaka pamiątkowa 10 BKPanc
• Krzyż Pamiątkowy 1 Dywizji Pancernej
• Kombatancki Krzyż Pamiątkowy „Zwycięzcom” – 6 czerwca 2013^[8]
• Krzyż Złoty z Gwiazdą „Za zasługi dla ZŻWP” – 8 maja 2018^[9]
• Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej – 3 lutego 2020 Francja^[10]
• Medal Obrony – Wielka Brytania

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Marian Słowiński. [dostęp 2020-06-02].
• Niegotowi, by przegrać. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)].
• Marian Słowiński na pikniku 10 Brygady Kawalerii Pancernej im. gen. brygady Stanisława Maczka w Świętoszowie w 2012. [dostęp 2013-10-21].
• Spotkanie z żołnierzami 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka w Senacie RP w październiku 2012. [dostęp 2013-10-20].
• Obchody Święta 1 Polskiej Dywizji Pancernej w październiku 2012. [dostęp 2013-10-20].
• Obchody Święta 1 Polskiej Dywizji Pancernej w październiku 2011. [dostęp 2013-10-20].