Marian Szeja
 | |||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Marian Henryk Szeja | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||
Marian Henryk Szeja (ur. 20 sierpnia 1941 w Siemianowicach Śląskich, zm. 25 lutego 2015 w Wałbrzychu[1]) – polski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza.
Absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Zawodnik Unii Kędzierzyn, Górnika Thorez[2] i Zagłębia Wałbrzych oraz francuskich zespołów: FC Metz (1973/74 4-0) i AJ Auxerre. W reprezentacji Polski wystąpił 15 razy.
Piłkarz
Zadebiutował w wieku 14 lat w Unii Kędzierzyn, od początku na pozycji bramkarza; w 1963 r. trafił do III-ligowego Thoreza i wraz z tym klubem awansował do II ligi rok później. Powołany został do reprezentacji młodzieżowej na mecz z Turcją, który Polska wygrała (2:0) w Łodzi. Jako senior kadry Polski zadebiutował w Szczecinie 24 października 1965 w meczu z Finlandią (7:0).
Później grał przeciw Anglii − 5 stycznia 1966 w Liverpoolu (1:1) i w rewanżu w Chorzowie (przegrana Polski 0:1); po obu tych meczach uzyskał (pomimo utraty bramek) dobre oceny i gratulacje, także od przeciwników. W tournée reprezentacji Polski po Ameryce Południowej Brazylia wygrała na stadionie Maracanã (2:1), ale miejscowa prasa wybiła w nagłówkach fakt, że słynnemu napastnikowi Pelému nie udało się strzelić bramki Marianowi Szei.
Jego klub, przemianowany na Zagłębie Wałbrzych, awansował w 1968 do I ligi, a w sezonie 1970-1971 zajął w niej III miejsce i wystąpił w Pucharze UEFA[3]
W roku 1974 uzyskał zgodę na kontrakt zagraniczny i wyjechał do Metzu, a potem do II-ligowego klubu Auxerre, z którym w 1979 dotarł do finału Pucharu Francji[4], a w 1980 awansował do francuskiej I ligi.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji, w eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich 1972, został doskonale oceniony po wygranym przez Polskę meczu eliminacyjnym z Hiszpanią (w Gijón; 2:0), podobnie jak po rozegranym w tym samym sezonie meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Europy z RFN (0:0).
Pojechał na IO w Monachium 1972 jako bramkarz rezerwowy, jednak w ani jednym meczu, ani przez jedną minutę nie wszedł na boisko. Z tego powodu nie otrzymał medalu olimpijskiego i przez długi czas w kronikach i statystykach sportowych nie był uznawany za olimpijczyka. Dopiero po latach znalazł się na oficjalnych listach medalistów olimpijskich.
Ostatni mecz w reprezentacji rozegrał w 1973 z USA (0:1).
Trener
Po zakończeniu kariery wrócił do Wałbrzycha, gdzie pracował zarobkowo jako taksówkarz, wyjeżdżając jednak przez kilka lat na dwu- lub trzymiesięczne kontrakty do Auxerre, gdzie szkolił bramkarzy.
Rodzina
Marian Szeja w 1961 r. zawarł związek małżeński, jego dwaj synowie (Bernard i Dariusz) również grali w wałbrzyskim Zagłębiu.
Sukcesy
- Reprezentacyjne
- Złoty medal na IO w Monachium: 1972
- Klubowe z AJ Auxerre
- Finał Pucharu Francji: 1978/79
- Mistrzostwo Ligue 2: 1979/80
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1972)[5]
- Złota Odznaka PZPN (1972)[6]
Przypisy
- ↑ (ben): zmarl-marian-szeja. walbrzych24.com. [dostęp 2015-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lipca 2015)].
- ↑ Pod taką nazwą, nadaną na cześć francuskiego komunisty Maurice Thoreza, funkcjonował klub sportowy, w 1968 przemianowany na Zagłębie Wałbrzych
- ↑ Wyeliminowali czechosłowacki klub Union Teplice, a w kolejnych meczach przeciw rumuńskiemu UT Arad stracili bramkę dwie minuty przed końcem meczu rewanżowego na wyjeździe; Szeja zebrał także i tym razem doskonałe recenzje.
- ↑ II-ligowy Auxerre przegrał po dogrywce z I-ligowym Nantes, w którym grało siedmiu reprezentantów Francji; po meczu Szeja odebrał gratulacje od oglądającego mecz prezydenta Giscarda d’Estaing
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
- ↑ Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972.
Bibliografia
- Andrzej Basiński, Numer (boczny) 572, „Dziennik Dolnośląski” nr 64(131), 5 kwietnia 1991
- Podczas AJ Auxerre, grał w filmie Coup de tête, w roli bramkarza drużyny Trincamp.
Linki zewnętrzne
- Marian Szeja w bazie 90minut.pl
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Autor: Dziennik Dolnośląski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Interwencja bramkarza Mariana Szei podczas meczu w Pucharze Francji na Parc des Princes (1980)