Marian Wieroński

Marian Stanisław Wieroński
Ilustracja
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1896
Kraków

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1948
Wielka Brytania

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie,
Poland badge.jpgPolskie Siły Zbrojne

Jednostki

3 Brygada Strzelców

Stanowiska

dowódca brygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
front zachodni

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Krzyż Walecznych (od 1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Marian Stanisław Wieroński[1] (ur. 2 sierpnia 1896 w Krakowie, zm. 2 czerwca 1948 w Wielkiej Brytanii) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Marian Stanisław Wieroński urodził się 2 sierpnia 1896 w Krakowie[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1386. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 81 pułk piechoty[3]. W latach 20. pozostawał oficerem 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku-Białej[4][5][6]. W listopadzie 1924 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ na stanowisko oficera instrukcyjnego[7][8]. W marcu 1926 roku, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do macierzystego pułku[9]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 46. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. Do lata 1934 roku pełnił służbę w Korpusie Kadetów Nr 3 w Rawiczu[11][12]. 20 września 1930 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu szkolnego[13]. 7 czerwca 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku na stanowisko dowódcy batalionu[14][15][16]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Według stanu z marca 1939 sprawował stanowisko dowódcy 3 batalionu strzelców w Rembertowie[17][18].

Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w czasie kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy 3 batalionu strzelców do 11 września 1939. Po klęsce wojny obronnej i agresji ZSRR na Polskę przedostał się na Zachód. Został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W stopniu podpułkownika był dowódcą 9 pułku piechoty podczas kampanii francuskiej w 1940[19]. Później wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Od września 1941 w stopniu podpułkownika był dowódcą I batalionu 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, sformowanej w Wielkiej Brytanii. 16 stycznia 1942 roku objął dowództwo 1 batalionu strzelców podhalańskich[20]. Z dniem 10 maja 1942 roku został przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie[21]. 6 maja 1943 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Brygady Strzelców[22]. Do 24 sierpnia 1944 roku, w stopniu pułkownika, dowodził 3 Brygadą Strzelców[23][24]. Walczył w bitwie o Mont Ormel.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 2 czerwca 1948 i został pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w szkockim Edynburgu[25].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. W 1935 dokonano zmiany imienia z Marian Zbigniew na Marian Stanisław. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 57, 1 czerwca 1935. 
  2. Marian Wieroński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-11-07].
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 382, 417.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 360.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 103, 193.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 18 listopada 1924 roku, s. 682.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1342.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 8.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36, 810.
  12. Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 29.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 293.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 158.
  15. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 27 w tym roku zajmował 37. lokatę na liście starszeństwa oficerów piechoty.
  16. Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998. ISBN 83-909787-0-9.
  17. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 660.
  18. Obiekt 19 – Wille oficerskie. lepszyrembertow.pl. [dostęp 2015-08-18].
  19. Kryska-Karski i Barański 1971 ↓, s. 62.
  20. Rozkazy dzienne 1942 ↓, s. 22.
  21. Rozkazy dzienne 1942 ↓, s. 212.
  22. Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 99.
  23. Obsada personalna 1 Dywizji Pancernej na przełomie sierpnia i września 1944 r.. brukselanato.msz.gov.pl. [dostęp 2015-08-18].
  24. Mark Davis: 1st Polish Armoured Division. fireandfury.com. [dostęp 2015-08-18]. (ang.).
  25. Polish War Grave – Edinburgh, Scotland Marian Stanisław Wieroński. derekcrowe.com. [dostęp 2015-08-18]. (ang.).
  26. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 529.
  27. Grudziński 1990 ↓, s. 262.
  28. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  29. Grudziński 1990 ↓, s. 285.
  30. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Marian Wieroński.jpg
Autor: Czesław Datka, Licencja: CC0
Pułkownik piechoty Marian Wieroński, dowódca 3 Brygady Strzelców