Marian Wojnarowski

Marian Wojnarowski
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1927
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1999
Warszawa

profesor doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: pediatria
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

1954 – pediatria
Uniwersytet Karola

Habilitacja

1965 – pediatria
Akademia Medyczna w Warszawie

Profesura

1974

Marian Wojnarowski (ur. 13 marca 1927 w Warszawie, zm. 27 grudnia 1999 tamże) – polski lekarz pediatra-nefrolog. Profesor doktor habilitowany nauk medycznych.

Życiorys

Syn Henryka Lewenfisz-Wojnarowskiego i Teofili z domu Marianko[1]. Od 1946 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódzkiego, po ukończeniu studiów w 1952 uzyskał stypendium Ministerstwa Zdrowia i wyjechał do Pragi, gdzie kontynuował naukę na Uniwersytecie Karola[2]. Po uzyskaniu tam tytułu doktora wszech nauk lekarskich powrócił do kraju i rozpoczął pracę w kierowanej przez prof. Rajmunda Barańskiego I Klinice Pediatrycznej warszawskiej Akademii Medycznej[2], w 1955 otrzymał specjalizację z zakresu pediatrii I stopnia, a w 1959 II stopnia. W tym samym roku przedstawił rozprawę pt. „Przesączanie kłębkowe u dzieci” i uzyskał stopień doktora nauk medycznych, sześć lat później habilitował się na podstawie pracy „Czynność osmotyczna nerek u dzieci”[2]. Od 1964 powołano Mariana Wojnarowskiego do Komisji Nefrologicznej przy Komitecie Nauk Klinicznych Wydziału Nauk Klinicznych Polskiej Akademii Nauk oraz do tworzonej Sekcji Nefrologicznej przy Towarzystwie Internistów Polskich[3]. W 1967 należał do członków założycieli Europejskiego Towarzystwa Nefrologii Pediatrycznej, rok później został członkiem zarządu. Uzyskał stypendium Ministerstwa Zdrowia i przebywał w Klinice Pediatrycznej w Pecs, a następnie WHO w Paryżu, gdzie pracował w Ośrodku Badania Chorób Przemiany Materii u Dzieci pod kierunkiem prof. Pierre Royera[2]. W 1974 przeniósł się do II Kliniki Ogólnopediatrycznej Instytutu Pediatrii, a 1 października 1980 otrzymał stanowisko kierownika Kliniki Chorób Zakaźnych, z dniem 30 września 1997 przeszedł w stan spoczynku[4].

Dorobek naukowy

Dorobek naukowy prof. Mariana Wojnarowskiego obejmuje ok. 100 prac, większość z nich dotyczy nefrologii, a w szczególności fitopatologii nerek, gospodarki elektrolitowo-wodnej i kwasowo-zasadowej oraz patologii chorób nerek. Ustalił normy przesączania kłębuszkowego u dzieci, udowodnił, że dojrzewanie czynności filtracyjnej u dzieci zachodzi w pierwszym i drugim roku życia, ale brak dojrzałości nie powoduje niewydolności nerek mimo ograniczonych zdolności osmotycznych. Pracował również nad metodami leczenia zespołu nerczycowego u dzieci, a także korelacją kliniczno-morfologiczną kłębuszkowych zapaleń nerek[2].

Przypisy

  1. ↑ „Czy wiesz kto to jest?”, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom I s. 422
  2. ↑ a b c d e Maria Roszkowska-Blaim „Katedra i Klinika Pediatrii i Nefrologii” w „Dzieje I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie”, Warszawski Uniwersytet Medyczny. nefrologia-litewska.wum.edu.pl. [dostęp 2016-04-17].
  3. ↑ Ryszard Grenda „Historia nefrologii dziecięcej w Polsce”, Polskie Towarzystwo Nefrologii Dziecięcej. ptnfd.org. [dostęp 2016-04-17].
  4. ↑ Jerzy Janeczko „25-Lecie Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych Akademii Medycznej w Warszawie (1976-2001)” Przegląd Epidemiologiczny 2001/55 s.409-20. przeglepidemiol.pzh.gov.pl. [dostęp 2016-04-17].