Marian Zajączkowski
 podpułkownik dyplomowany artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Korpus Kadetów Nr 1 |
| Stanowiska | oficer sztabu brygady |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | kartograf |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small} _BAR.svg){kind=small} | |
Marian Tadeusz Zajączkowski (ur. 15 sierpnia 1903 w Krakowie, zm. 12 sierpnia 1975 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 15 sierpnia 1903 w Krakowie[1]. Był wychowankiem i absolwentem Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[1]. Brał udział w powstaniach śląskich. W 1924 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu. 24 września 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 12 pułku artylerii polowej w Złoczowie[2]. W latach 1928–1933 był instruktorem Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim[3]. We wrześniu 1933 otrzymał przeniesienie do 8 pułku artylerii lekkiej w Płocku[4]. 22 lutego 1934 został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 71. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. Z dniem 3 listopada 1934 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1934–1936[6]. W marcu 1939 pełnił służbę w 2 dywizjonie artylerii konnej w Dubnie na stanowisku dowódcy 1 baterii. W czasie kampanii wrześniowej walczył na stanowisku pomocnika szefa Oddziału IV Sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”[7].
Po klęsce wrześniowej przez Litwę i Szwecję dostał się do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie został oficerem sztabowym 10 Brygady Kawalerii Pancernej w Forfar i oficerem sztabowym przy Naczelnym Wodzu w Londynie. W 1944 dołączył do 2 Korpusu we Włoszech[1].
Po wojnie pracował jako kartograf w Ordnance Survey. Mieszkał w Londynie. Brał czynny udział w polskich organizacjach społecznych, w szczególności wojskowych. Był blisko spokrewniony z Maciejem Zajączkowskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz wieloma innymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi.
Zmarł 12 sierpnia 1975 w Londynie[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 29, s. 99, Grudzień 1975. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924 roku, s. 561-562.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 439, 491.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 200.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 lutego 1934 roku, s. 48.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
- ↑ Dymek 1999 ↓, s. 161.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Przemysław Dymek: Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” 1939 w polskiej historiografii wojskowej. Poznań: Wydawnictwo SORUS s.c., 1999. ISBN 83-87133-54-X.
- Wiadomości/Wiadomosci-Wypad, Pismo Koła 2 Baonu Grenadierów "Kratkowane Lwiątka" (w późniejszym czasie ... i Komandosów), nr 54, s.13 [kwartalnik wydawany w latach 1962-1996 w Edynburgu na prawach rękopisu].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).