Marianna Korolewska

Marianna (Żak–Puchar) Korolewska
Ilustracja
Marianna Puchar – II Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Białystok (wrzesień 1955)
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1935
Stobnica

Obywatelstwo

Polska

Informacje klubowe
Klub

Aeroklub Wrocławski
Aeroklub Warszawski

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Spadochronowe Mistrzostwa Świata
brązOrange 1962celność-kobiety-drużynowo
srebroOrange 1962celność-skok grupowy
Spadochronowe Mistrzostwa Polski
srebroKraków 1956celność-kobiety
brązWarszawa 1959celność-kobiety
złotoRzeszów 1961celność-kobiety
srebroZielona Góra 1963celność-kobiety
srebroToruń 1964celność-kobiety
złotoWrocław 1965celność-kobiety
złotoBielsko-Biała 1966celność-kobiety
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Zasłużony Mistrz Sportu Zasłużony Działacz Kultury

Marianna (Żak-Puchar) Korolewska (ur. 26 lutego 1935[1] w Stobnicy) – polska spadochroniarka, reprezentantka Polski w spadochroniarstwie, zawodniczka Aeroklubu Wrocławskiego i Warszawskiego, członek I Oddziału w Warszawie Związku Polskich Spadochroniarzy[2].

Działalność sportowa

Działalność sportową Marianny (Żak–Puchar) Korolewskiej podano za: Kalendarium Aeroklubu Warszawskiego, 2002, s. 22–23, 55–56 [zarchiwizowane z adresu 2019-04-18].

Skakanie ze spadochronem rozpoczęła w 1953 roku w Nowym Targu. Uczestniczyła w wielu zawodach i mistrzostwach w kraju i za granicą. Trzykrotna mistrzyni Polski (1961, 1965, 1966), dwukrotna wicemistrzyni (1963, 1964). Członkini spadochronowej kadry narodowej. Pięciokrotnie startowała w mistrzostwach świata (1960–1968). Rekordzistka Polski w skokach grupowych na celność lądowania. 12 sierpnia 1961 roku wraz z Marią Wojtkowską ustanowiły dwa rekordy Polski w skokach z l000 m[3]. 11 września 1966 roku, jako druga kobieta w Polsce, wykonała w Warszawie tysięczny skok ze spadochronem[3]. Startowała w zawodach „O Błękitną Wstęgę Odry” i „O Puchar Adriatyku”. Wykonała w swojej karierze 1263 skoki ze spadochronem. Posiada złotą odznakę spadochronową, Zasłużony Mistrz Sportu w spadochroniarstwie. Odznaczona Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi[4] i Uhonorowana odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.

Życie prywatne:

Magister ekonomii, ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim.

Osiągnięcia sportowe[5]

  • 1956 – 9–21 września III Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Kraków. Klasyfikacja kobiet: II miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Wrocławski). Klasyfikacja drużynowa: III miejsce – Aeroklub Wrocławski
  • 1959 – 21–31 lipca V Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Warszawa. Klasyfikacja kobiet: III miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Wrocławski).
  • 1961 – 17–24 września VII Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Rzeszów. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Warszawski).
  • 1962 – VI Spadochronowe Mistrzostwa Świata w Orange (USA). Polska reprezentacja kobieca w składzie: Anna Franke, Antonina Chmielarczyk, Janina Krajewska i Marianna Puchar w konkurencji drużynowej zajęły III miejsce, zdobywając brązowy medal. W konkurencji skoku grupowego zajęły II miejsce, zdobywając srebrny medal i tytuł Wicemistrzyń Świata[6] [7] i IV miejsce indywidualnie.
  • 1963 – 15–23 września VIII Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Zielona Góra. Klasyfikacja kobiet: II miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Warszawski).
  • 1964 – 13–20 września IX Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Toruń. Klasyfikacja kobiet: II miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Warszawski).
  • 1965 – 5–12 września X Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Wrocław. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Warszawski).
  • 1966 – 4–11 września XI Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Bielsko-Biała. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Marianna Puchar (Aeroklub Warszawski).

Przypisy

  1. Monitor Firm. monitorfirm.pl. [dostęp 2016-11-29]. (pol.).
  2. Chyła 2013 ↓, s. 11.
  3. a b Jerzy Ryszard Konieczny: Historia Aeroklubu Warszawskiego. aeroklub.waw.pl, 2015-07-17. [dostęp 2016-11-15]. (pol.).
  4. Uroczystość odznaczenia członków Związku Polskich Spadochroniarzy. [w:] Kancelaria Prezydenta RP [on-line]. prezydent.pl, 2004-05-26. [dostęp 2016-11-29]. (pol.).
  5. Lidia Kosk: Wyniki Spadochronowych Mistrzostw Polski – konkurencje klasyczne, lata 1954–2012. 1954.
  6. Wójcikiewicz 1972 ↓.
  7. Lidia Kosk: Medale 1955–2015. sportspadochronowy.pl, 1962. [dostęp 2016-11-24].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Zasłużony Działacz Kultury.jpg
Autor: Ὄνειροι, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zasłużony Działacz Kultury – odznaka
V Spadochronowe Mistrzostwa Świata, Lotnisko Musaczewo, Bułgaria 1960.jpg
V Spadochronowe Mistrzostwa Świata. Polska ekipa, od lewej: Wacław Stański (pilot), Ryszard Kosina, Antonina Chmielarczyk, Janina Krajewska-Balata, Zdzisław Szwedziuk, Marianna Puchar, Wiesław Dudziński (kierownik ekipy), Maria Wojtkowska, Edward Kulesza, Roman Lewandowski, Bolesław Gargała, Jan Cierniak
II Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Białystok 1955 (1).jpg
Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Białystok 18–25.09.1955, od lewej Antonina Chmielarczyk, Marianna Puchar, Wanda Szteyn (obecnie Brzyska), Anna Franke. (radziecki spadochron zapasowy ПЗ-41a (PZ-41a produkowany od 1941 r., czasza z jedwabiu gładkiego o powierzchni 43 m², prędkość opadania 7-8 m/s, ciężar 7 kg)
Parachuting pictogram.svg
Pictogram representing the sport of w:Parachuting.
Odznaka Zasłużony Mistrz Sportu.jpg
Знак к званию "Заслуженный мастер спорта" Польши
II Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Białystok 1955 (2).jpg
CSS-13 SP-...EB. II Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Białystok 1955, Marianna Puchar - Aeroklub Wrocławski. (Radziecki spadochron zapasowy ПЗ-41a (PZ-41a produkowany od 1941 r., czasza z jedwabiu gładkiego o powierzchni 43 m², prędkość opadania 7-8 m/s, ciężar 7 kg), podczepiony do spadochronu ratowniczego siedzeniowego PŁ-45 bez możliwości odpinania od uprzęży
Skoczkowie spadochronowi przy Antonov An-2, lotnisko Poznań-Kobylnica.jpg
An-2TD ze śmigłem szablastym, członkowie Polskiej Narodowej Kadry Spadochroniarzy na linii sprawdzenia. Od lewej: Józef Wójcik, Antonina Chmielarczyk, Maria Wojtkowska, Roman Lewandowski, Marianna Puchar, Mieczysław Kamiński „Orzeł“, Wanda Szteyn (obecnie Brzyska), Anna Franke, Zdzisław Szwedziuk