Marianna Nagy

Marianna Nagy

Marianna i László Nagy w 1956 r.
Reprezentacja	Węgry
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1929 Szombathely
Data i miejsce śmierci	3 maja 2011 Budapeszt
Wzrost	158 cm
Konkurencja	Pary sportowe
Partner sportowy	László Nagy
Klub	Budapesti Korcsolyázó Egylet, Testnevelési Föiskola Sportegyesület, Czepeli Vasas
Zakończenie kariery	1958
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry Igrzyska olimpijskie brąz Oslo 1952 łyżwiarstwo figurowe pary sportowe brąz Cortina d’Ampezzo 1956 łyżwiarstwo figurowe pary sportowe Mistrzostwa świata brąz Londyn 1950 pary sportowe brąz Davos 1953 pary sportowe brąz Wiedeń 1955 pary sportowe Mistrzostwa Europy złoto Oslo 1950 pary sportowe złoto Budapeszt 1955 pary sportowe srebro Mediolan 1949 pary sportowe srebro Dortmund 1953 pary sportowe srebro Paryż 1956 pary sportowe srebro Wiedeń 1957 pary sportowe brąz Wiedeń 1952 pary sportowe

Marianna Nagy (ur. 13 stycznia 1929 w Szombathely, zm. 3 maja 2011 w Budapeszcie) – węgierska łyżwiarka figurowa startująca w konkurencji par sportowych, dwukrotna brązowa medalistka olimpijska, trzykrotna brązowa medalistka mistrzostw świata, siedmiokrotna medalistka mistrzostw Europy, ośmiokrotna mistrzyni Węgier, trenerka.

Życiorys

Na arenie krajowej i międzynarodowej występowała w rywalizacji par sportowych. Jej partnerem w zawodach był jej brat, László Nagy. Para startowała w zawodach w latach 1947–1958^[1].

W styczniu 1948 roku para wystąpiła na mistrzostwach Europy w Pradze i zajęła szóste miejsce^[2]. W lutym po raz pierwszy wystąpiła na zimowych igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w Sankt Moritz uplasowała się na siódmym miejscu^[1]. Takie samo miejsce uzyskała na rozegranych parę dni po igrzyskach mistrzostwach świata w Davos^[2].

W styczniu 1949 roku zdobyła srebrny medal mistrzostw Europy w Mediolanie. W lutym tego roku zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Paryżu. W styczniu 1950 roku zdobyła mistrzostwo Europy na mistrzostwach w Oslo. W marcu tego roku została brązową medalistką mistrzostw świata w Londynie^[2].

W lutym 1951 roku dwukrotnie została uhonorowana odznaczeniami państwowymi za osiągnięcia sportowe^[3].

Brązowe medale wywalczyła także na imprezach rangi mistrzowskiej w 1952 roku – w styczniu na mistrzostwach Europy w Wiedniu i w lutym na igrzyskach olimpijskich w Oslo. W styczniu 1953 roku została wicemistrzynią Europy na mistrzostwach w Dortmundzie, a w lutym zdobyła brązowy medal mistrzostw świata w Davos^[2].

W styczniu 1955 po raz drugi karierze zdobyła mistrzostwo Europy, tym razem na zawodach w Budapeszcie. W lutym 1955 roku ponownie zdobyła brązowy medal mistrzostw świata, startując w Wiedniu. W styczniu 1956 roku zdobyła srebrny medal na mistrzostwach Europy w Paryżu, a w lutym tego roku – brąz na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo. W styczniu 1957 roku zdobyła ostatni w karierze medal mistrzostw rangi międzynarodowej, zajmując drugie miejsce na mistrzostwach Europy w Wiedniu. W styczniu 1958 roku uplasowała się na czwartym miejscu mistrzostw Europy w Bratysławie, a w lutym – na siódmym miejscu w mistrzostwach świata w Paryżu^[2].

Wraz z bratem ośmiokrotnie triumfowała w rywalizacji par sportowych na mistrzostwach Węgier w łyżwiarstwie figurowym. Tytuły mistrzów Węgier para zdobyła w latach 1950, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957 i 1958^[4].

Po zakończeniu kariery w 1958 roku była trenerką młodych łyżwiarzy figurowych^[1].

Przypisy