Mariano Azuela

Mariano Azuela (ur. 1 stycznia 1873 w Lagos de Moreno, zm. 1 marca 1952 w Mexico City) – meksykański rewolucjonista, lekarz i pisarz[1], znany głównie z cyklu powieści o rewolucji meksykańskiej 1910 roku. Stworzył także liczne nowele, sztuki teatralne i prace krytycznoliterackie. Jest nazywany „pierwszym pisarzem rewolucji”. Do jego najbardziej znanych utworów należą Andrés Pérez, maderista (1911) i Los de abajo (1915).

W czasie rewolucji zaangażowany po jej stronie Azuela pisał o wojnie i jej wpływie na społeczeństwo Meksyku. Służył prezydentowi Francisco Madero jako urzędnik w jego rodzinnym mieście, Lagos de Moreno. Po śmierci prezydenta dołączył do oddziałów Juliána Mediny, w których został zatrudniony w charakterze lekarza polowego. W późniejszym okresie został zmuszony do emigracji i osiadł w El Paso. Tam napisał Los de abajo, opis walk rewolucyjnych oparty na własnych doświadczeniach. W 1917 roku wrócił do Meksyku, gdzie kontynuował pracę twórczą. Pracował także jako lekarz biedoty.

W 1942 roku otrzymał meksykańską narodową nagrodę literacką. Zmarł w mieście Meksyk 1 marca 1952.

Wybrane dzieła

  • María Luisa (1907)
  • Los fracasados (1908)
  • Mala yerba (1909)
  • Andrés Pérez, maderista (1911)
  • Los de abajo (1915)
  • La malhora (1923)
  • El desquite (1925)
  • La luciérnaga (1932)
  • Cien años de novelas mexicanas (1947)
  • Sendas perdidas (1949)
  • La maldición (1955, pośmiertnie)
  • Esa sangre (1956, pośmiertnie)

Przypisy

  1. ↑ Zając 2014 ↓, s. 11.

Bibliografia

  • Robert Zając: Lekarze i polityka na przestrzeni dziejów. Wyd. 1. Białystok: Robert Zając, 2014. ISBN 978-83-928268-0-4.