Marie-Suzanne Roslin

Marie-Suzanne Roslin
Marie-Suzanne Giroust
Ilustracja
Autoportret, ok. 1770
Data i miejsce urodzenia9 marca 1734
Paryż
Data i miejsce śmierci31 sierpnia 1772
Paryż
Narodowośćfrancuska
Dziedzina sztukipastel

Marie-Suzanne Roslin, de domo Giroust (ur. 9 marca 1734 w Paryżu, zm. 31 sierpnia 1772 tamże) – francuska miniaturzystka i pastelistka[1], członkini Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby.

Życiorys

Urodziła się 9 marca 1734 roku w Paryżu[2][3], w rodzinie jubilera Barthélemy’ego Girousta i Marie Suzanne Le Roy[3]. Osierocona w młodym wieku, została wychowana przez babkę[3].

Kształciła się w pracowni Maurice’a Quentina de La Toura[2][4], najpewniej na początku lat 50. XVIII wieku[3]. Z tego okresu zachowała się mistrzowsko wykonana pastelowa kopia portretu ręki jej mistrza, która bywa przypisywana Marie-Suzanne[4]. Możliwe, że artystka pobierała także lekcje u Joseph-Marie Viena[2][4], przyjaciela rodziny[3]. Dzięki Vienowi poznała w 1754 roku[3] swego przyszłego męża, szwedzkiego portrecistę Alexandra Roslina[1][4]. Rodzina Marie-Suzanne sprzeciwiała się związkowi ze względów religijnych, bowiem Roslin był protestantem[3]. Para pobrała się 8 stycznia 1759 roku[1], dzięki wstawiennictwu hrabiego de Caylus[2][3]. Małżeństwu urodziła się szóstka dzieci[4]. Marie-Suzanne wielokrotnie pozowała mężowi – członkowi Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby – do portretów malarskich, w tym do Damy w czarnej woalce[1].

Dama w czarnej woalce pędzla Alexandra Roslina

Jej domeną były pastele[1][3], w których widać wyraźną inspirację stylem de La Toura[1]. Portretowała osoby ze swego otoczenia – rodzinę i przyjaciół[3], przedstawiając m.in. żonę i dzieci Huberta Roberta czy szwedzkiego kolekcjonera sztuki Henrika Wilhelma Peilla[3]. Z kolei na spontanicznym autoportrecie przedstawiła siebie podczas tworzenia kopii autoportretu de La Toura[1].

Portrait du sculpteur Jean-Baptiste Pigalle, en habit de chevalier de l'ordre de Saint-Michel (portret Pigalle’a), 1770

We wrześniu 1770 roku została przyjęta do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby[1][4], na podstawie mistrzowskiego dzieła[3] – formalnego portretu rzeźbiarza Jean-Baptiste’a Pigalle’a[1][4]. Została tym samym jedną z czternastu kobiet, które w latach 1648–1791 dopuszczono do grona akademickiego[5]. W 1770 roku, po przyjęciu Roslin i Anne Vallayer-Coster, wprowadzono ograniczenia w obawie, iż wzrośnie zainteresowanie kobiet akademią[5]: w danym czasie nie więcej niż cztery kobiety mogły być członkiniami akademii[4][5].

Portret Pigalle’a wykonano techniką pastelową[3]. Model przyodziany jest w insygnia Orderu Świętego Michała, w tle rysuje się bryła modelu Pomnika Ludwika XV w Reims[1]. Postać Pigalle’a uchwycono w nietypowej dla francuskich portretów perspektywie di sotto in sù, która nadaje kompozycji dynamiki[3]. Portret, który wraz z innymi pracami artystki zaprezentowano w 1771 roku podczas Salonu Akademii[2], zdobył uznanie krytyki[3], a także nieprzychylnego paryskim wystawom Horace’a Walpole’a[3]. Denis Diderot także docenił talent Roslin, stwierdzając iż jej prace są godne jej mistrza de La Toura[3]. Współcześnie portret Pigalle’a znajduje się w zbiorach Luwru[6].

Jedną z ostatnich prac Roslin jest portret malarza Jacques’a Dumonta, który także spotkał się z przychylnością opinii publicznej[1]. Pastel o wymiarach 55,9 x 46,3 cm znajduje się w kolekcji Pałacu wersalskiego[7].

Roslin zmarła 31 sierpnia 1772 roku na raka piersi[2].

Galeria

  • Alexandre Antoine Roslin, ok. 1765

  • Augustine-Suzanne Roslin, 1771

  • Marie-Joseph Peyre, 1771

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k J. Patrice Marandel, Cathrin Klingsöhr-Leroy, Roslin family, [w:] Grove Art Online, Oxford University Press, 2003 (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Roslin, Marie Suzanne, [w:] Benezit Dictionary of Artists, t. 1, Oxford University Press, 2011 [dostęp 2021-03-15] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Roslin, Mme Alexander, [w:] Neil Jeffaries, Dictionary of Pastellists before 1800, Norwich: Unicorn Press, 2006.
  4. ↑ a b c d e f g h Joseph Baillio, Katharine Baetjer, Paul Lang, Vigée Le Brun, Metropolitan Museum of Art, 2016, s. 42, ISBN 978-1-58839-581-8 (ang.).
  5. ↑ a b c Paris Amanda Spies-Gans, Exceptional, but not Exceptions: Public Exhibitions and the Rise of the Woman Artist in London and Paris, 1760–1830, „Eighteenth-Century Studies”, 51 (4), 2018, s. 393–416, ISSN 1086-315X (ang.).
  6. ↑ Portrait de Pigalle sculpteur, assis, un costume de chevalier de St Michel, POP : la plateforme ouverte du patrimoine [dostęp 2021-03-15] (fr.).
  7. ↑ Jacques Dumont, dit Dumont le Romain, Les collections – Château de Versailles [dostęp 2021-03-15] (fr.).

Media użyte na tej stronie