Marie-Theres Nadig

Marie-Theres Nadig

Data i miejsce urodzenia	8 marca 1954 Flums
Klub	SC Flumserberg
Debiut w PŚ	Sezon 1970/1971
Pierwsze punkty w PŚ	3.12 1971, Sankt Moritz (6. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	18.01 1972, Grindelwald (2. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Sapporo 1972 Zjazd złoto Sapporo 1972 Gigant brąz Lake Placid 1980 Zjazd Mistrzostwa świata złoto Sapporo 1972 Zjazd złoto Sapporo 1972 Gigant brąz Lake Placid 1980 Zjazd Puchar Świata Kryształowa Kula 1980/1981 3. miejsce 1979/1980 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 1979/1980 Mała Kryształowa Kula 1980/1981 2. miejsce 1973/1974 3. miejsce 1971/1972 3. miejsce 1974/1975 3. miejsce 1976/1977 3. miejsce 1977/1978 3. miejsce 1978/1979 Puchar Świata (Gigant) 2. miejsce 1979/1980 2. miejsce 1980/1981 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1980/1981

Marie-Theres Nadig (ur. 8 marca 1954 we Flums) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Marie-Theres Nadig osiągnęła w 1970 roku, kiedy zwyciężyła w slalomie gigancie podczas mistrzostw Szwajcarii juniorów. Jeszcze w tym samym roku dołączyła do reprezentacji Szwajcarii i zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty wywalczyła jednak dopiero 2 grudnia 1971 roku w Sankt Moritz, gdzie była szósta w zjeździe. Półtora miesiąca później, 18 stycznia 1972 roku w Grindelwald po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując w zjeździe drugie miejsce. Przegrała tam tylko z Austriaczką Annemarie Moser-Pröll, a trzecie miejsce zajęła Francuzka Isabelle Mir. W sezonie 1971/1972 Nadig jeszcze czterokrotnie stawała na podium: 22 stycznia w Saint-Gervais była trzecia w gigancie, 25 i 26 lutego w Crystal Mountain była kolejno druga i trzecia w zjeździe, a 18 marca 1972 roku w Pra Loup ponownie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła piąte miejsce, w gigancie była szósta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła trzecie miejsce za Moser-Pröll i jej rodaczką, Wiltrud Drexel. W lutym 1972 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sapporo, gdzie w trzech startach zdobyła dwa medale. Najpierw zwyciężyła w biegu zjazdowym, wyprzedzając 0,32 sekundy Moser-Pröll i o 1 sekundę Susan Corrock z USA. Trzy dni później Szwajcarka wygrała także giganta; pozostałe miejsca na podium zajęły Annemarie Moser-Pröll i Wiltrud Drexel. Nadig wystartowała także w slalomie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Przez dwa kolejne lata łącznie pięć razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata: 2 marca 1973 roku w Mont-Sainte-Anne była trzecia w gigancie, 19 grudnia w Zell am See była trzecia w zjeździe, a dzień później druga w gigancie, 13 stycznia w Grindelwald zajęła trzecie miejsce w biegu zjazdowym, a 23 stycznia 1974 roku w Bad Gastein w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 1973/1974 była szósta, a w klasyfikacji zjazdu była druga za Moser-Pröll. W lutym 1974 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam piąte miejsce, a rywalizacji w gigancie i slalomie nie ukończyła.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach pucharowych odniosła 24 stycznia 1975 roku w Innsbrucku, wygrywając bieg zjazdowy. W sezonie 1974/1975 na podium stanęła jeszcze pięć razy, odnosząc przy tym jeszcze jedno zwycięstwo: 11 marca 1975 roku w Jackson Hole ponownie była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta, a w zjeździe po raz kolejny była trzecia, za Moser-Pröll i swą rodaczką Bernadette Zurbriggen. W kolejnym sezonie w najlepszej trójce znalazła się dwa razy: 3 grudnia w Val d’Isère była trzecia w zjeździe, a 9 stycznia 1976 roku w Meiringen trzecie miejsce zajęła w gigancie. W klasyfikacji generalnej dało jej to czternaste miejsce, a w klasyfikacjach zjazdu i giganta była dziesiąta. W 1976 roku brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie nie zdołała obronić tytułów zdobytych w Sapporo. W gigancie była piąta, a w slalomie rywalizację zakończyła już po pierwszym przejeździe.

W sezonach 1976/1977 i 1977/1978 odniosła po jednym zwycięstwie w Pucharze Świata: 26 stycznia 1977 roku w Crans-Montana wygrała kombinację, a 7 grudnia 1977 roku w Val d’Isère była najlepsza w zjeździe. W obu sezonach zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu, natomiast w klasyfikacji generalnej była kolejno szósta i dziesiąta. W 1978 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując czwarte miejsce w biegu zjazdowym. Walkę o brązowy medal przegrała tam ze swą rodaczką Doris de Agostini o 0,53 sekundy. Wystartowała tam także w gigancie, jednak nie ukończyła rywalizacji.

Sezon 1978/1979 był jej najlepszym w dotychczasowej karierze. Nadig siedmiokrotnie stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa: 18 grudnia w Val d’Isère wygrała kombinację, a 19 marca 1979 roku w Furano giganta. Łącznie uzbierała 156 punktów i zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także trzecia w zjeździe i czwarta w gigancie. Wyniki te poprawiła rok później, kiedy na podium stawała 12 razy, z czego dziewięć zawodów wygrała. W dniach 5-6 grudnia w Val d’Isère wygrywała kolejno zjazd, giganta i kombinację, 14 grudnia w Piancavallo, 19 grudnia w Zell am See, 7 stycznia w Pfronten, 15 stycznia w Arosa i 20 stycznia w Bad Gastein wygrywała zjazd, a 2 marca 1980 roku w Mont-Sainte-Anne była najlepsza w gigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1979/1980 dało jej to trzecie miejsce za Hanni Wenzel z Liechtensteinu oraz Annemarie Moser-Pröll. Ponadto Szwajcarka zdobyła Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była druga za Wenzel.

Ostatni medal na arenie międzynarodowej zdobyła w lutym 1980 roku, kiedy zajęła trzecie miejsce w zjeździe podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid. W zawodach tych lepsze były jedynie Moser-Pröll i Hanni Wenzel. Nadig wystartowała tam również w gigancie i slalomie, jednak ponownie w obu tych konkurencjach nie dotarła do mety. Startowała także w sezonie 1980/1981, który okazał się najlepszym w jej karierze. Na podium stawała jedenaście razy, podobnie jak przed rokiem odnosząc dziewięć zwycięstw: 3 grudnia w Val d’Isère wygrała zjazd, a dzień później kombinację, 8 grudnia w Limone Piemonte wygrała giganta, 12 grudnia w Piancavallo zwyciężyła w zjeździe i kombinacji, 19 stycznia w Crans-Montana i 29 stycznia w Megève była najlepsza w zjeździe, a 10 lutego w Mariborze oraz 13 marca w Furano triumfowała w gigancie. Zwycięstwo w Furano było jej ostatnim pucharowym podium. Wyniki te dały jej Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji oraz drugie miejsce w klasyfikacji giganta. W lipcu 1981 roku zakończyła karierę.

Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym złote w zjeździe i kombinacji w 1972 roku oraz gigancie w latach 1976 i 1980. W 1972 roku została także wybrana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Po zakończeniu kariery prowadziła sklep sportowy. Później otworzyła hotel, a następnie szkółkę narciarską. Po uzyskaniu uprawnień trenerskich pracowała z młodzieżą. Od 1999 roku pracowała z pierwszą kadrą Szwajcarii, a w latach 2004-2005 była głównym trenerem.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
1.	5 lutego	1972	Sapporo	Zjazd	1:36,68 min	-	-
1.	8 lutego	1972	Sapporo	Gigant	1:29,90 min	-	-
DNF	11 lutego	1972	Sapporo	Slalom	1:31,24 min	-	Barbara Cochran
DNF	11 lutego	1976	Innsbruck	Slalom	1:30,54 min	-	Rosi Mittermaier
5.	13 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	1:29,13 min	+1,31 s	Kathy Kreiner
3.	17 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:37,52 min	+0,84 s	Annemarie Moser-Pröll
DNF	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	-	Hanni Wenzel
DNF	23 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:25,09 min	-	Hanni Wenzel

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
1.	5 lutego	1972	Sapporo	Zjazd	1:36,68 min	-	-
1.	8 lutego	1972	Sapporo	Gigant	1:29,90 min	-	-
DNF	11 lutego	1972	Sapporo	Slalom	1:31,24 min	-	Barbara Cochran
DNF	3 lutego	1974	Sankt Moritz	Gigant	1:43,18 min	-	Fabienne Serrat
5.	7 lutego	1974	Sankt Moritz	Zjazd	1:50,84 min	+1,63 s	Annemarie Moser-Pröll
DNF	8 lutego	1974	Sankt Moritz	Slalom	1:34,63 min	-	Hanni Wenzel
DNF	11 lutego	1976	Innsbruck	Slalom	1:30,54 min	-	Rosi Mittermaier
5.	13 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	1:29,13 min	+1,31 s	Kathy Kreiner
4.	1 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:48,31 min	+1,33 s	Annemarie Moser-Pröll
DNF	3 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Slalom	1:24,85 min	-	Lea Sölkner
DNF	4 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	2:41,15 min	-	Maria Epple
3.	17 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:37,52 min	+0,84 s	Annemarie Moser-Pröll
DNF	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	-	Hanni Wenzel
DNF	23 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:25,09 min	-	Hanni Wenzel

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1971/1972: 5.
• sezon 1972/1973: 17.
• sezon 1973/1974: 6.
• sezon 1974/1975: 4.
• sezon 1975/1976: 14.
• sezon 1976/1977: 6.
• sezon 1977/1978: 10.
• sezon 1978/1979: 5.
• sezon 1979/1980: 3.
• sezon 1980/1981: 1.

Zwycięstwa w zawodach

1. Innsbruck – 24 stycznia 1975 (zjazd)
2. Jackson Hole – 11 marca 1975 (zjazd)
3. Crans-Montana – 26 stycznia 1977 (kombinacja)
4. Val d’Isère – 7 grudnia 1977 (zjazd)
5. Val d’Isère – 18 grudnia 1978 (kombinacja)
6. Furano – 19 marca 1979 (gigant)
7. Val d’Isère – 5 grudnia 1979 (zjazd)
8. Val d’Isère – 6 grudnia 1979 (gigant)
9. Val d’Isère – 6 grudnia 1979 (kombinacja)
10. Piancavallo – 14 grudnia 1979 (zjazd)
11. Zell am See – 19 grudnia 1979 (zjazd)
12. Pfronten – 7 stycznia 1980 (zjazd)
13. Arosa – 15 stycznia 1980 (zjazd)
14. Bad Gastein – 20 stycznia 1980 (zjazd)
15. Mont-Sainte-Anne – 2 marca 1980 (gigant)
16. Val d’Isère – 3 grudnia 1980 (zjazd)
17. Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (kombinacja)
18. Limone Piemonte – 8 grudnia 1980 (gigant)
19. Piancavallo – 12 grudnia 1980 (zjazd)
20. Limone Piemonte – 12 grudnia 1980 (kombinacja)
21. Crans-Montana – 19 stycznia 1981 (zjazd)
22. Megève – 29 stycznia 1981 (zjazd)
23. Maribor – 10 lutego 1981 (gigant)
24. Furano – 13 marca 1981 (gigant)

• 24 wygrane (13 zjazdów, 6 gigantów i 5 kombinacji)

Pozostałe miejsca na podium

1. Grindelwald – 18 stycznia 1972 (zjazd) – 2. miejsce
2. Saint-Gervais – 22 stycznia 1972 (gigant) – 3. miejsce
3. Crystal Mountain – 25 lutego 1972 (zjazd) – 2. miejsce
4. Crystal Mountain – 26 lutego 1972 (zjazd) – 3. miejsce
5. Pra Loup – 18 marca 1972 (gigant) – 3. miejsce
6. Mont-Sainte-Anne – 2 marca 1973 (gigant) – 3. miejsce
7. Zell am See – 19 grudnia 1973 (zjazd) – 3. miejsce
8. Zell am See – 20 grudnia 1973 (gigant) – 2. miejsce
9. Grindelwald – 13 stycznia 1974 (zjazd) – 3. miejsce
10. Bad Gastein – 23 stycznia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
11. Saalbach – 21 grudnia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
12. Grindelwald – 10 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
13. Schruns – 15 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
14. Chamonix – 31 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
15. Val d’Isère – 3 grudnia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
16. Meiringen – 9 stycznia 1976 (gigant) – 3. miejsce
17. Zell am See – 21 grudnia 1976 (zjazd) – 2. miejsce
18. Pfronten – 8 stycznia 1977 (zjazd) – 2. miejsce
19. Garmisch-Partenkirchen – 11 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
20. Schruns – 18 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
21. Pfronten – 7 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
22. Bad Gastein – 18 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
23. Bad Kleinkirchheim – 12 marca 1978 (zjazd) – 3. miejsce
24. Piancavallo – 12 grudnia 1978 (gigant) – 2. miejsce
25. Val d’Isère – 18 grudnia 1978 (gigant) – 3. miejsce
26. Les Diablerets – 12 stycznia 1979 (zjazd) – 3. miejsce
27. Lake Placid – 2 marca 1979 (zjazd) – 2. miejsce
28. Aspen – 8 marca 1979 (gigant) – 3. miejsce
29. Pfronten – 6 stycznia 1980 (zjazd) – 2. miejsce
30. Arosa – 16 stycznia 1980 (gigant) – 2. miejsce
31. Saint-Gervais – 26 stycznia 1980 (gigant) – 3. miejsce
32. Les Gets – 27 stycznia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
33. Megève – 28 stycznia 1981 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-15)]. (ang.)