Marina Erakovic
Państwo | Nowa Zelandia |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1988 Split |
Wzrost | 174 cm |
Masa ciała | 67 kg |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2005 |
Zakończenie kariery | 2018 |
Trener | Eduardo Nicolás |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 12 ITF |
Najwyżej w rankingu | 39 (7 maja 2012) |
Australian Open | 2R (2009, 2012, 2014) |
Roland Garros | 3R (2013) |
Wimbledon | 3R (2008, 2013, 2016) |
US Open | 2R (2014) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 8 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu | 25 (24 czerwca 2013) |
Australian Open | 1R (2009–2015) |
Roland Garros | QF (2013, 2014) |
Wimbledon | SF (2011) |
US Open | QF (2008) |
Strona internetowa |
Marina Erakovic (ur. 6 marca 1988 w Splicie) – nowozelandzka tenisistka pochodzenia chorwackiego.
Kariera tenisowa
Erakovic jest tenisistką praworęczną z oburęcznym backhandem. W turniejach juniorskich wygrała w parze z Michaëllą Krajicek US Open w roku 2004 oraz Australian Open w 2005 z Wiktoryją Azaranką.
Pierwsze zawodowe spotkanie wygrała w 2005 pokonując w pierwszej rundzie w Auckland Marie-Ève Pelletier. Przegrała w drugiej rundzie z Janette Husárovą.
W lutym 2013 roku w Memphis wygrała swój pierwszy tytuł WTA Tour w grze pojedynczej. W zawodach pokonała m.in. Annikę Beck, Sofię Arvidsson, Jamie Hampton i Stefanie Vögele. W finale tenisistka wygrała z Sabine Lisicki. Po pierwszym secie, wygranym przez Erakovic wynikiem 6:1, Niemka skreczowała. Ponadto Erakovic czterokrotnie występowała w innych finałach.
W grze podwójnej Erakovic triumfowała osiem razy. W roku 2008 zwyciężyła w zawodach w ’s-Hertogenbosch, Tokio i Luksemburgu, w 2010 w Pattaya, w 2011 w Linzu, w 2012 w Stanford i Dallas, a w 2014 ponownie w ’s-Hertogenbosch.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza (1–4)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 18 września 2011 | Québec | Dywanowa (hala) | Barbora Záhlavová-Strýcová | 6:4, 1:6, 0:6 |
Finalistka | 2. | 25 lutego 2012 | Memphis | Twarda (hala) | Sofia Arvidsson | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 23 lutego 2013 | Memphis | Twarda (hala) | Sabine Lisicki | 6:1, krecz |
Finalistka | 3. | 15 września 2013 | Québec | Dywanowa (hala) | Lucie Šafářová | 4:6, 3:6 |
Finalistka | 4. | 30 kwietnia 2016 | Rabat | Ceglana | Timea Bacsinszky | 2:6, 1:6 |
Gra podwójna (8–8)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 24 maja 2008 | Stambuł | Ceglana | Polona Hercog | Jill Craybas Wolha Hawarcowa | 1:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 21 czerwca 2008 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Michaëlla Krajicek | Līga Dekmeijere Angelique Kerber | 6:3, 6:2 |
Zwyciężczyni | 2. | 4 października 2008 | Tokio | Twarda | Jill Craybas | Ayumi Morita Aiko Nakamura | 4:6, 7:5, 10–6 |
Zwyciężczyni | 3. | 26 października 2008 | Luksemburg | Twarda (hala) | Sorana Cîrstea | Wiera Duszewina Marija Korytcewa | 2:6, 6:3, 10–8 |
Zwyciężczyni | 4. | 14 lutego 2010 | Pattaya | Twarda | Tamarine Tanasugarn | Anna Czakwetadze Ksienija Pierwak | 7:5, 6:1 |
Finalistka | 2. | 24 lipca 2010 | Portorož | Twarda | Anna Czakwetadze | Marija Kondratjewa Vladimíra Uhlířová | 4:6, 6:2, 7–10 |
Finalistka | 3. | 8 stycznia 2011 | Auckland | Twarda | Sofia Arvidsson | Květa Peschke Katarina Srebotnik | 3:6, 0:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 16 października 2011 | Linz | Twarda (hala) | Jelena Wiesnina | Julia Görges Anna-Lena Grönefeld | 7:5, 6:1 |
Finalistka | 4. | 14 stycznia 2012 | Hobart | Twarda | Chuang Chia-jung | Irina-Camelia Begu Monica Niculescu | 7:6(4), 6:7(4), 5–10 |
Zwyciężczyni | 6. | 15 lipca 2012 | Stanford | Twarda | Heather Watson | Jarmila Gajdošová Vania King | 7:5, 7:6(7) |
Zwyciężczyni | 7. | 24 sierpnia 2012 | Dallas | Twarda | Heather Watson | Līga Dekmeijere Irina Falconi | 6:3, 6:0 |
Finalistka | 5. | 11 maja 2013 | Madryt | Ceglana | Cara Black | Anastasija Pawluczenkowa Lucie Šafářová | 2:6, 4:6 |
Finalistka | 6. | 25 maja 2013 | Strasburg | Ceglana | Cara Black | Kimiko Date-Krumm Chanelle Scheepers | 4:6, 6:3, 12–14 |
Finalistka | 7. | 16 czerwca 2013 | Birmingham | Trawiasta | Cara Black | Ashleigh Barty Casey Dellacqua | 5:7, 4:6 |
Zwyciężczyni | 8. | 20 czerwca 2014 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Arantxa Parra Santonja | Michaëlla Krajicek Kristina Mladenovic | 0:6, 7:6(5), 10–8 |
Finalistka | 8. | 23 sierpnia 2014 | New Haven | Twarda | Arantxa Parra Santonja | Andreja Klepač Sílvia Soler Espinosa | 5:7, 6:4, 7–10 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (4)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2004 | Wimbledon | Trawiasta | Monica Niculescu | Wiktoryja Azaranka Wolha Hawarcowa | 4:6, 6:3, 4:6 |
Zwyciężczyni | 2004 | US Open | Twarda | Michaëlla Krajicek | Mădălina Gojnea Monica Niculescu | 7:6, 6:0 |
Zwyciężczyni | 2005 | Australian Open | Twarda | Wiktoryja Azaranka | Nikola Fraňková Ágnes Szávay | 6:0, 6:2 |
Finalistka | 2005 | Wimbledon | Trawiasta | Monica Niculescu | Wiktoryja Azaranka Ágnes Szávay | 7:6, 2:6, 0:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 26 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 26 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 26 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii