Marina Kiehl
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | TSV 1860 München | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 164 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | Sezon 1981/1982 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 18.12 1981, Piancavallo (15. miejsce – kombinacja) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | 8.01 1984, Puy-St-Vincent | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Marina Kiehl (ur. 12 stycznia 1965 w Monachium) – niemiecka narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska oraz mistrzyni świata juniorów, a także zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacjach giganta i supergiganta.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Marina Kiehl pojawiła się w sezonie 1981/1982, debiutując w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty wywalczyła 18 grudnia 1981 roku w Piancavallo, gdzie zajęła piętnaste miejsce w kombinacji. Były to jej jedyne punkty w tym sezonie, co dało jej 81. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1982 roku wystąpiła w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata w Schladming, kończąc zawody na 27. pozycji. Miesiąc później wzięła także udział w mistrzostwach świata juniorów w Auron, gdzie w tej samej konkurencji była czternasta. Pierwszy sukces w karierze osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Sestriere w 1983 roku, gdzie zdobyła złoty medal w zjeździe. Wyprzedziła tam między innymi swą rodaczkę, Michaelę Gerg oraz Austriaczkę Katharinę Gutensohn. W zawodach pucharowych punkty wywalczyła tylko 21 stycznia 1983 roku w Schruns, gdzie była jedenasta w kombinacji. Sezon 1982/1983 ukończyła na 66. pozycji.
Pierwsze podium w cyklu Pucharu Świata wywalczyła 8 stycznia 1984 roku w Puy-Saint-Vincent, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Kanadyjka Gerry Sorensen oraz inna reprezentantka RFN, Irene Epple. W sezonie 1983/1984 na podium znalazła się jeszcze dwukrotnie: 4 marca w Mont-Sainte-Anne odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo wygrywając supergiganta, a trzy dni później w Lake Placid była druga w gigancie. Dało jej to dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji kombinacji oraz czwarte w gigancie. W lutym 1984 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie była piąta w gigancie, a zjazd ukończyła na szóstej pozycji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Bormio jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w slalomie gigancie. W zawodach pucharowych osiem razy stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 15 grudnia w Madonna di Campiglio wygrała giganta, a 26 stycznia w Arosa i 10 marca 1985 roku w Sunshine była najlepsza w supergigancie. W klasyfikacji generalnej była czwarta, a w klasyfikacji giganta wywalczyła Małą Kryształową Kulę.
Kolejne dwa zwycięstwa odniosła w sezonie 1985/1986: 7 grudnia 1985 roku w Sestriere oraz 16 marca 1986 roku w Vail triumfowała w supergigancie. Na podium stawała także 6 stycznia w Mariborze, gdzie jednego dnia zajęła trzecie miejsce w gigancie i kombinacji. W klasyfikacji generalnej zajęła ósme miejsce, natomiast w nowo wprowadzonej klasyfikacji supergiganta była najlepsza. Rok później tylko dwukrotnie znalazła się w najlepszej trójce: 17 stycznia w Pfronten była trzecia, a 15 marca 1987 roku w Vail zwyciężyła w supergigancie. Wystarczyło to do zajęcia dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w supergigancie, za Marią Walliser ze Szwajcarii oraz Francuzką Catherine Quittet. Na przełomie stycznia i lutego 1987 roku brała udział w mistrzostwach świata w Crans-Montana, jednak ponownie nie zdobyła medalu. Najlepszy wynik osiągnęła w biegu zjazdowym, w którym zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium 0,20 sekundy ze swą rodaczką, Regine Mösenlechner.
Największy sukces w karierze osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie wywalczyła złoty medal w zjeździe. W zawodach tych o 0,75 sekundy wyprzedziła Szwajcarkę Brigitte Oertli, a o 0,76 sekundy pokonała Karen Percy z Kanady. Na tej samej imprezie była także trzynasta w supergigancie, a rywalizacji w slalomie gigancie nie ukończyła. W rywalizacji pucharowej na podium stanęła jeden raz: 5 grudnia 1987 roku w Val d’Isère zajęła drugie miejsce w zjeździe. Było to jej ostatnie podium w zawodach tego cyklu. Sezon 1987/1988 zakończyła na osiemnastym miejscu w klasyfikacji generalnej i ósmym w klasyfikacji zjazdu. W marcu 1988 roku, w wieku 23 lat postanowiła zakończyć karierę. Pięciokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju: w zjeździe w 1987 roku, supergigancie w latach 1986-1987 oraz gigancie w latach 1984-1985.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 13 lutego | 1984 | Sarajewo | Gigant | 2:20,98 min | +1,05 s | Debbie Armstrong |
6. | 16 lutego | 1984 | Sarajewo | Zjazd | 1:13,36 min | +0,94 s | Michela Figini |
1. | 19 lutego | 1988 | Calgary | Zjazd | 1:25,86 min | - | - |
13. | 22 lutego | 1988 | Calgary | Supergigant | 1:19,03 min | +2,08 s | Sigrid Wolf |
DNF2 | 24 lutego | 1988 | Calgary | Gigant | 2:06,49 min | - | Vreni Schneider |
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
27. | 4 lutego | 1982 | Schladming | Zjazd | 1:37,47 min | +3,60 s | Gerry Sorensen |
11. | 3 lutego | 1985 | Bormio | Zjazd | 1:26,96 min | +2,36 s | Michela Figini |
10. | 4 lutego | 1985 | Bormio | Kombinacja | 18,72 pkt | +66,16 pkt | Erika Hess |
5. | 6 lutego | 1985 | Bormio | Gigant | 2:18,53 min | +1,07 s | Diann Roffe |
21. | 9 lutego | 1985 | Bormio | Slalom | 1:29,58 min | +7,01 s | Perrine Pelen |
4. | 1 lutego | 1987 | Crans-Montana | Zjazd | 1:43,80 min | +1,26 s | Maria Walliser |
DNF | 3 lutego | 1987 | Crans-Montana | Supergigant | 1:19,17 min | - | Maria Walliser |
6. | 5 lutego | 1987 | Crans-Montana | Gigant | 2:21,22 min | +2,70 s | Vreni Schneider |
Mistrzostwa świata juniorów
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
14. | 4 marca | 1982 | Auron | Zjazd | 1:40,53 min | +3,05 s | Catherine Quittet |
1. | 3 marca | 1983 | Sestriere | Zjazd | 1:32,49 min | - | - |
4. | 4 marca | 1983 | Sestriere | Gigant | 2:16,79 min | +2,12 s | Michaela Gerg |
22. | 5 marca | 1983 | Sestriere | Slalom | 1:38,46 min | +7,43 s | Fulvia Stevenin |
Puchar Świata
Miejsca w końcowej klasyfikacji
- sezon 1981/1982: 81.
- sezon 1982/1983: 66.
- sezon 1983/1984: 9.
- sezon 1984/1985: 4.
- sezon 1985/1986: 8.
- sezon 1986/1987: 10.
- sezon 1987/1988: 18.
Zwycięstwa w zawodach
- Mont-Sainte-Anne – 4 marca 1984 (supergigant)
- Madonna di Campiglio – 15 grudnia 1984 (gigant)
- Arosa – 26 stycznia 1985 (supergigant)
- Sunshine – 10 marca 1985 (supergigant)
- Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant)
- Vail – 16 marca 1986 (supergigant)
- Vail – 15 marca 1987 (supergigant)
Pozostałe miejsca na podium
- Puy-Saint-Vincent – 8 stycznia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
- Lake Placid – 7 marca 1984 (gigant) – 2. miejsce
- Puy-Saint-Vincent – 6 grudnia 1984 (zjazd) – 2. miejsce
- Davos – 8 grudnia 1984 (supergigant) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 9 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
- Pfronten – 13 stycznia 1985 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
- Maribor – 6 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
- Maribor – 6 stycznia 1986 (gigant) – 3. miejsce
- Pfronten – 17 stycznia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 5 grudnia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Ski Alpine Database (ang.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)]. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
Autor: Castagna; the original work was uploaded from User:Elbaco, Licencja: CC BY-SA 3.0 de
Marina Kiehl (1965), alpine skier from Germany
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing