Marina Klimowa

Marina Klimowa

Marina Klimowa i Siergiej Ponomarienko (1989)
Reprezentacja	ZSRR / WNP
Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1966 Swierdłowsk
Wzrost	165 cm
Konkurencja	Pary taneczne
Partner sportowy	Siergiej Ponomarienko Oleg Wołkow
Klub	Spartak Moskwa
Zakończenie kariery	1992
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Albertville 1992 pary taneczne srebro Calgary 1988 pary taneczne brąz Sarajewo 1984 pary taneczne Mistrzostwa świata złoto Oakland 1992 pary taneczne złoto Halifax 1990 pary taneczne złoto Paryż 1989 pary taneczne srebro Monachium 1991 pary taneczne srebro Budapeszt 1988 pary taneczne srebro Cincinnati 1987 pary taneczne srebro Genewa 1986 pary taneczne srebro Tokio 1985 pary taneczne Mistrzostwa Europy złoto Lozanna 1992 pary taneczne złoto Sofia 1991 pary taneczne złoto Leningrad 1990 pary taneczne złoto Birmingham 1989 pary taneczne srebro Sarajewo 1987 pary taneczne srebro Kopenhaga 1986 pary taneczne srebro Göteborg 1985 pary taneczne brąz Budapeszt 1984 pary taneczne
Odznaczenia

Marina Władimirowna Klimowa, ros. Марина Владимировна Климова (ur. 28 lipca 1966 w Swierdłowsku) – radziecka łyżwiarka figurowa, startująca w parach tanecznych z mężem Siergiejem Ponomarienko. Mistrzyni olimpijska z Albertville (1992)^[1], wicemistrzyni olimpijska z Calgary (1988)^[2], brązowa medalistka olimpijska z Sarajewa (1984)^[3], trzykrotna mistrzyni świata (1989, 1990, 1992), czterokrotna mistrzyni Europy (1989–1992) oraz pięciokrotna mistrzyni Związku Radzieckiego (1985, 1986, 1988–1990). Karierę amatorską zakończyła w 1992 roku, zaś profesjonalną w 1996 roku i wraz z mężem zostali trenerami młodych łyżwiarzy w San Jose.

W 1987 roku Klimowa i Ponomarienko po raz pierwszy wykonali Golden Waltz, który później Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) przyjęła jako jeden ze wzorów tańca obowiązkowego tzw. pattern dance wykonywany przez pary taneczne^[4].

Życiorys

Kariera sportowa

Klimowa rozpoczynała swoją karierę łyżwiarską w klubie Spartak Moskwa z partnerem Olegiem Wołkowem.

W 1980 roku jej partnerem sportowym został Siergiej Ponomarienko. Podczas debiutu olimpijskiego na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Sarajewie Ponomarienko miał 24 lata, zaś Klimowa niespełna 18 i tuż przed igrzyskami zostali brązowymi medalistami mistrzostw Europy. Klimowa i Ponomarienko wywalczyli brązowy medal również na igrzyskach ustępując na podium Brytyjczykom Jayne Torvill i Christopherowi Deanowi oraz swoim rodakom Natalji Biestiemjanowej i Andriejowi Bukinowi. W kolejnym sezonie 1984/1985, już jako małżeństwo, nie zajęli miejsca poniżej drugiego stopnia podium przez kolejne osiem sezonów, czyli aż do zakończenia kariery amatorskiej w 1992 roku. W latach 1985–1988 zdobyli osiem srebrnych medali na zawodach mistrzowskich: trzykrotnie zostali wicemistrzami Europy, czterokrotnie zdobyli wicemistrzostwo świata i zostali wicemistrzami olimpijskimi na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary ustępując jedynie Biestiemjanowej i Bukinowi.

Od sezonu 1988/1989 Klimowa i Ponomarienko byli utrzymywali się w czołówce par tanecznych przegrywając jedynie na mistrzostwach świata w 1991 roku z francuską parą, rodzeństwem Isabelle Duchesnay i Paulem Duchesnay. To właśnie w 1991 roku Klimowa i Ponomarienko stali się uczestnikami skandalu dopingowego. Po wygraniu mistrzostw Europy w styczniu 1991 roku w Sofii ogłoszono, że test antydopingowy Klimowej okazał się być pozytywny^[5]. Ta informacja była szokiem dla całego środowiska sportowego, jednak Klimowa i Ponomarienko konsekwentnie odpierali zarzuty. Z kolei radziecki wiceminister sportu zasugerował sabotaż, gdyż wynik pozytywny dotyczył jedynie próbki „A”, a wiadomość o pozytywnym wyniku testu została ogłoszona przed badaniem próbki „B”. Przez kolejne 30 dni Klimowa i Ponomarienko zaprzestali treningów i czekali na ogłoszenie wyników próbki „B”, która okazała się być negatywna. Klimową oczyszczono z zarzutów przyjmowania substancji niedozwolonych, jednak odbyło się to dopiero na dwa tygodnie przed mistrzostwami świata. Po wyjaśnieniu zajścia podkreślono, że jednostka kontroli antydopingowej w Sofii, która była odpowiedzialna za badanie próbki „A” nie miała odpowiedniej akredytacji^[5].

W latach 1988–1992 Klimowa i Ponomarienko zdobyli cztery tytułu mistrzów Europy, trzy tytuły mistrzów świata, a zwieńczeniem ich kariery był udział w trzecich i ostatnich w ich karierze Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Albertville. Wystąpili na nich pod flagą Wspólnoty Niepodległych Państw i zostali mistrzami olimpijskimi pokonując rodzeństwo Duchesnay oraz rodaków, Majię Usową i Aleksandra Żulina^[6]. Ich taniec dowolny do kompozycji Bacha i Chopina, który dał im złoty medal jest uważany jako jeden z najbardziej romantycznych występów olimpijskich wśród par tanecznych^[7]. Wszystkich dziewięciu sędziów przyznało im porównywalne wyniki za prezentację: 5,8, 5,9 lub perfekcyjną notę 6,0. W zakresie umiejętności technicznych ośmiu sędziów przyznało im notę 5,7 lub 5,8, sędzia z ich kraju przyznał im 5,9, zaś od sędziego z Francji otrzymali jedynie notę 5,5. Ten sposób oceniania sędziego z Francji był uznany później jako rażąca próba wsparcia rodzeństwa Duchesnay z Francji^[8]. Ostatecznie Klimowa i Ponomarienko zdobyli złoto olimpijskie i zostali pierwszą parą taneczną, która w swoim dorobku medalowym ma wszystkie trzy kolory medalu olimpijskiego. Para zakończyła karierę amatorską w 1992 roku.

Do 1996 roku Klimowa i Ponomarienko występowali jako łyżwiarze profesjonalni dwukrotnie zdobywając srebrne medale na mistrzostwach świata profesjonalistów w 1995 i 1996 roku. Następnie obydwoje zajęli się pracą trenerską ucząc łyżwiarstwa figurowego dzieci i młodzież w San Jose. Ponadto byli również pierwszymi trenerami ich syna Anthony'ego^[9].

Życie prywatne

We wrześniu 1984 roku Klimowa wyszła za mąż za swojego partnera sportowego Siergieja Ponomarienko^[10]. Po zakończeniu kariery sportowej osiedlili się w Morgan Hill w stanie Kalifornia^[11]. Mają dwóch synów, Timothy'ego (ur. 1998) i Anthony'ego (ur. 2001), który jest łyżwiarzem figurowym i reprezentuje Stany Zjednoczone w konkurencji par tanecznych z Christiną Carreirą^[9].

Osiągnięcia

Z Siergiejem Ponomarienko

	ZSRR											WNP WNP
Zawody	80–81	81–82	82–83	83–84	84–85	85–86	86–87	87–88	88–89	89–90	90–91	91–92
Międzynarodowe[10][12][13][14]
Igrzyska olimpijskie				3				2				1
Mistrzostwa świata				4	2	2	2	2	1	1	2	1
Mistrzostwa Europy			4	3	2	2	2		1	1	1	1
Golden Spin Zagrzeb		2
Prize of Moscow News			3		1	2	1	1	1
Nebelhorn Trophy			1	1
Grand Prix International St. Gervais			1	1
Fujifilm Trophy								1
Ennia Challenge Cup			2	1	1
Igrzyska dobrej woli											1
Krajowe[14]
Mistrzostwa ZSRR	8	6	5		1	1		1	1	1
Spartakiada		3

Z Olegiem Wołkowem

Nagrody i odznaczenia

• Światowa Galeria Sławy Łyżwiarstwa Figurowego – 2000^[15]
• Zasłużony Mistrz Sportu – 1988
• Medal „Za pracowniczą wybitność”

Przypisy

Bibliografia

• Sports Reference – Marina Klimova (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)].
• FSkate – Климова Марина Владимировна (ros.). fskate.ru. [dostęp 2021-01-23].