Mario Ančić
 | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1984 | |||||||||
| Wzrost | 196 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 2001 | |||||||||
| Zakończenie kariery | luty 2011 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 3 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 7 (10 lipca 2006) | |||||||||
| Australian Open | 4R (2003, 2007) | |||||||||
| Roland Garros | QF (2006) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2004) | |||||||||
| US Open | 2R (2005) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 5 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 47 (14 czerwca 2004) | |||||||||
| Australian Open | 2R (2004) | |||||||||
| Roland Garros | 3R (2004) | |||||||||
| Wimbledon | 1R (2003) | |||||||||
| US Open | QF (2003) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Mario Ančić (ur. 30 marca 1984 w Splicie) – chorwacki tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Aten (2004) w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
Występując jeszcze w gronie juniorów Ančić osiągnął dwa wielkoszlemowe finały, podczas Australian Open 2000 i Wimbledonu 2000. Finały przegrywał odpowiednio z Andym Roddickiem i Nicolasem Mahutem. Na początku stycznia 2001 roku Chorwat sklasyfikowany był jako lider rankingu juniorów.
Grając już jako zawodowiec, pierwszy finał z cyklu ATP World Tour rozegrał latem 2003 roku w konkurencji debla, na twardych kortach w Indianapolis. Wspólnie z Andym Ramem wygrali finałowy mecz z Amerykanami Diego Ayalą i Robbym Gineprim.
W lutym 2004 roku Ančić doszedł do pierwszego w karierze singlowego finału, we włoskim Mediolanie, jednak finałowy pojedynek zakończył się porażką Chorwata z Antonym Dupuisem. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu awansował do półfinału, po zwycięstwie m.in. nad Timem Henmanem[1]. W spotkaniu o finał zawodów uległ Andy'emu Roddickowi. Tegoż samego roku zdobył razem z Ivanem Ljubičiciem brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Atenach. Chorwacka para pokonała po drodze m.in. Francuzów Michaëla Llodrę i Fabrice'a Santoro, a w półfinale przegrali z Chilijczykami Fernando Gonzálezem i Nicolásem Massú. W meczu o brąz Chorwaci wygrali z Hindusami Maheshem Bhupathim i Leanderem Paesem[2].
Pod koniec lutego 2005 roku Ančić doszedł do finału turnieju w Scottsdale, eliminując po drodze m.in. Vinca Spadeę. Mecz o tytuł przegrał z Australijczykiem Wayne'em Arthursem. Dnia 13 czerwca Ančić wywalczył swój pierwszy singlowy tytuł rozgrywek ATP World Tour, na trawiastych kortach w ’s-Hertogenbosch. Po drodze pokonał Arthursa, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Michaëla Llodrę. Jesienią osiągnął finał w Tokio, lecz w finale nie sprostał Wesleyowi Moodiemu. Ponadto w kwietniu Chorwat triumfował w zmaganiach deblowych w Monachium, partnerując Julianowi Knowle.
Rok 2006 Ančić rozpoczął od finału w Auckland, jednak w finale przegrał z Jarkko Nieminenem. W połowie lutego osiągnął kolejny finał, w Marsylii, po wcześniejszym wyeliminowaniu Ivana Ljubičicia. Mecz o tytuł zakończył się porażką Ančicia z Arnaudem Clémentem. Tego roku, na kortach w ’s-Hertogenbosch Chorwat zwyciężył po raz drugi, eliminując po drodze m.in. Markosa Pagdatisa, a w finale pokonał Jana Hernycha. We wrześniu Ančić awansował do finału w Pekinie, ale tym razem przegrał z Pagdatisem, natomiast trzeci singlowy tytuł zdobył pod koniec października w Petersburgu, gdzie w pojedynku finałowym wygrał z Thomasem Johanssonem. W 2006 roku Chorwat również dwukrotnie zwyciężał w deblu, najpierw w Pekinie, a potem w Mumbaju, grając w parze w obu turniejach z Maheshem Bhupathim.
W 2007 roku Ančić przez większą część sezonu leczył kontuzje. Ponadto zdiagnozowano u niego mononukleozę. W następnym roku Chorwat również zmagał się z urazami, jednak zdołał osiągnąć dwa finały. W lutym zagrał w finale w Marsylii po wyeliminowaniu m.in. Jo-Wilfrieda Tsongi, Robina Söderlinga i Markosa Pagdatisa; przegrał z Gilles'em Simonem. Drugi w sezonie finał z udziałem Chorwata miał miejsce w ’s-Hertogenbosch, w trakcie rozgrywania turnieju deblowego. Wspólnie z Jeffem Coetzeem wygrali decydujący o mistrzostwie mecz z Martinem Dammem i Leanderem Paesem.
W 2009 roku ponownie zmagał się z mononukleozą. Zdołał jednak w lutym dojść do finału w Zagrzebiu, gdzie w finale uległ swojemu rodakowi, Marinowi Čiliciowi. W całym roku Ančić rozegrał 20 meczów, z których 13 wygrał. W 2010 roku Chorwat próbował powrócić do formy startując w zawodach serii ITF Men's Circuit i ATP Challenger Tour, jednak przegrywał już w początkowych rundach.
Od września 1999 roku do marca 2009 roku Ančić reprezentował Chorwację w Pucharze Davisa. W 2005 roku miał swój udział w pierwszym historycznym awansie Chorwacji do finału tych rozgrywek, a następnie w pierwszym triumfie (wygrał decydujący piąty mecz finału ze Słowakiem Michalem Mertiňákiem)[3]. Bilans jego gier w reprezentacji wynosi 21 zwycięstw i 13 porażek (singiel i debel). W maju 2006 roku triumfował w Drużynowym Pucharze Świata, rozgrywanym w Düsseldorfie. Ančić grał w drużynie z Ivanem Ljubičiciem i Ivo Karloviciem, a w finale Chorwaci pokonali reprezentację Niemiec 2:1.
W lutym 2011 roku Ančić zakończył karierę tenisową[4][5], w trakcie której jego zarobki przekroczyły kwotę 4 milionów dolarów.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–8)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 lutego 2004 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Antony Dupuis | 4:6, 7:6(12), 6:7(5) |
| Finalista | 2. | 27 lutego 2005 | Scottsdale | Twarda |  Wayne Arthurs | 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 19 czerwca 2005 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Michaël Llodra | 7:5, 6:4 |
| Finalista | 3. | 9 października 2005 | Tokio | Twarda |  Wesley Moodie | 6:1, 6:7(7), 4:6 |
| Finalista | 4. | 14 stycznia 2006 | Auckland | Twarda |  Jarkko Nieminen | 2:6, 2:6 |
| Finalista | 5. | 19 lutego 2006 | Marsylia | Twarda (hala) | Arnaud Clément | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 24 czerwca 2006 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Jan Hernych | 6:0, 5:7, 7:5 |
| Finalista | 6. | 17 września 2006 | Pekin | Twarda |  Markos Pagdatis | 4:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 3. | 29 października 2006 | Petersburg | Dywanowa (hala) |  Thomas Johansson | 7:5, 7:6(2) |
| Finalista | 7. | 17 lutego 2008 | Marsylia | Twarda (hala) | Gilles Simon | 4:6, 6:7(3) |
| Finalista | 8. | 8 lutego 2009 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Marin Čilić | 3:6, 4:6 |
Gra podwójna (5–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 27 lipca 2003 | Indianapolis | Twarda |  Andy Ram |  Diego Ayala Robby Ginepri | 2:6, 7:6(3), 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1 maja 2005 | Monachium | Ceglana |  Julian Knowle |  Florian Mayer Alexander Waske | 6:3, 1:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 17 września 2006 | Pekin | Twarda |  Mahesh Bhupathi | Michael Berrer Kenneth Carlsen | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1 października 2006 | Mumbaj | Twarda | Mahesh Bhupathi | Rohan Bopanna Mustafa Ghouse | 6:4, 6:7(6), 10–8 |
| Zwycięzca | 5. | 21 czerwca 2008 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Jürgen Melzer | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 7:6(5), 6:3 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | – | 4R | 3R | 3R | 3R | 4R | – | 3R | – | 0 / 6 | 14–6 |
| French Open | – | – | 2R | 3R | 3R | QF | – | 3R | – | – | 0 / 5 | 11–5 |
| Wimbledon | – | 2R | 1R | SF | 4R | QF | – | QF | – | – | 0 / 6 | 17–6 |
| US Open | – | 1R | 1R | 1R | 2R | – | – | – | – | – | 0 / 4 | 1–4 |
| Wygrane turnieje | – | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 1 | – | 0 / 21 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 1–1 | 4–4 | 9–4 | 8–4 | 10–3 | 3–1 | 6–2 | 2–1 | – | N/A | 43–21 |
Przypisy
- ↑ Unseeded Ancic ends British hope (ang.). archives.dawn.com, 1 lipca 2004. [dostęp 2011-03-23].
- ↑ Athens 2004: Lee-Hesh lose bronze play-off in a 4 hour thriller (ang.). goanet.org, 20 sierpnia 2004. [dostęp 2011-03-23].
- ↑ Croatia win first Davis Cup title (ang.). bbc.co.uk, 4 grudnia 2005. [dostęp 2011-03-23].
- ↑ Ancic Set To Announce Retirement (ang.). atpworldtour.com, 23 lutego 2011. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ Ancic forced to end tennis career, 23 lutego 2011 [dostęp 2018-03-17] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-09] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-09-09] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-09-09] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Mario Ančić Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 grudnia 2009)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
Flaga Finlandii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: ataelw, Licencja: CC BY 2.0
Mario Ancic at Toronto Masters in July 2008