Mario Pedini
 (c) senato.it, CC BY 3.0 it | |
| Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 lipca 2003 |
| Zawód, zajęcie | polityk, prawnik, nauczyciel |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | minister oświaty (1976–1978), minister kultury i środowiska (1978–1979), poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1984) |
| Partia | |
Mario Pedini (ur. 27 grudnia 1918 w Montichiari, zm. 8 lipca 2003 w Rzymie) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel, członek Izby Deputowanych i senator, poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji, minister oświaty oraz kultury i środowiska.
Życiorys
W 1943 ukończył filozofię na Uniwersytecie w Pawii, następnie odbył studia prawnicze. Pracował jako nauczyciel i dyrektor szkół średnich, później podjął praktykę jako adwokat. W latach 80. kierował organizacją Assafrica, zajmującą się wspieraniem włoskich firm na rynkach afrykańskich, został też szefem organizacji pozarządowej SCAIP oraz przewodniczącym kilku rad nadzorczych i naukowych[1][2].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji, został sekretarzem prowincjonalnym partii. W latach 1953–1976 członek Izby Deputowanych II, III, IV, V i VI kadencji[3], następnie do 1980 senator VII i VIII kadencji[4]. Był autorem prawa, które w 1966 wprowadziło możliwość odbywania zastępczej służby wojskowej. W 1968 został wiceministrem badań naukowych, następnie od 1969 do 1975 pozostawał sekretarzem stanu w resorcie spraw zagranicznych. W 1975 objął stanowisko ministra bez teki ds. badań naukowych i technicznych. Następnie kierował resortami oświaty (1976–1978) oraz kultury i środowiska (1978–1979) w rządach kierowanych przez Aldo Moro i Giulio Andreottiego[1][2].
Od 1958 do 1978 należał do Zgromadzenia Parlamentarnego Wspólnot Europejskich. W 1979 wybrano go posłem do Parlamentu Europejskiego. Przystąpił do Europejskiej Partii Ludowej, zasiadał w jej władzach[5]. Po odejściu z polityki wykładał ekonomię i europeistykę na Uniwersytecie w Parmie, zajął się też publicystyką[1].
Od 1943 żonaty z Amalią Gavazzi, miał dwoje dzieci. Oskarżano go o przynależność do nielegalnej loży masońskiej Propaganda Due[6].
Odznaczenia
Odznaczony Złotym Orderem za Zasługi dla Kultury i Sztuki (1980)[7].
Przypisy
- ↑ a b c Biogram (wł.). senatoremariopedini.eu. [dostęp 2021-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-14)].
- ↑ a b Mario Pedini (wł.). brescia.it. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ Mario Pedini (wł.). camera.it. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ Mario Pedini (wł.). senato.it. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ Mario Pedini. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ The Brotherhood: The Secret World of the Freemasons (ang.). erenow.net. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ Pendini Mario (wł.). quirinale.it. [dostęp 2021-10-27].
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
Media użyte na tej stronie
(c) dati.camera.it, CC BY 4.0
Italian Prime Minister Aldo Moro (c.1963-1968, definitely not later than 1972)