Marius Lindvik

Marius Lindvik
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1998 ; Oslo
Klub	Rælingen Skiklubb
Debiut w PŚ	5 grudnia 2015 w Lillehammer (32. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	28 stycznia 2018 w Zakopanem (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	15 grudnia 2019 w Klingenthal (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen
Rekord życiowy	245,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Norwegia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata w lotach
	Mistrzostwa świata juniorów
	Igrzyska olimpijskie młodzieży
Inne nagrody
	Puchar Świata
3. miejsce ;	2021/2022
	Turniej Czterech Skoczni
2. miejsce ;	2019/2020
2. miejsce ;	2021/2022
	Raw Air
3. miejsce ;	2020
	Willingen Five
3. miejsce ;	2020
	Planica 7
2. miejsce ;	2022
	Puchar Kontynentalny
1. miejsce ;	2017/2018
3. miejsce ;	2018/2019

Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo^[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Rælingen Skiklubb. Indywidualny mistrz olimpijski z 2022 ze skoczni dużej. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z 2022. Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2017/2018, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2018/2019.

Przebieg kariery

Lata 2014–2017

W grudniu 2014 zadebiutował w FIS Cup, w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę^[2].

Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym. 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016^[3], a także brązowy w sztafecie mieszanej^[4]. 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 15. miejsce^[3].

W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017, zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych^[5].

Lata 2017–2019

W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy^[6]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu^[7]. 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu w Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty^[6].

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix, trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce^[8]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji^[7]. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach w Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer^[8].

Sezon 2019/2020

Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal, w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce^[9]. W drugim konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, rozgrywanym w Ruce, początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon^[10]. Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 w Klingenthal, gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie^[9]. W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie z Dawidem Kubackim^[11].

W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem. W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen. W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer^[9], a Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami^[11].

Sezon 2020/2021

W ramach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce^[12]. Był początkowo zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, został jednak wycofany z tych zawodów^[13]. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen^[12]. W pozostałych konkursach nie wystąpił przez ból zęba, w związku z którym był hospitalizowany^[14].

17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 14. pozycję na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. miejsce^[12]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami^[11].

Sezon 2021/2022

Cztery konkursy Letniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku^[15].

W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody 70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji^[15] i w całym turnieju zajął 2. miejsce^[11]. Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce^[15].

W ramach Raw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Halvorem Egnerem Granerudem. Na zakończenie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy^[15]. Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami^[11].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2022

Pekin/Zhangjiakou

–

7. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

Drużynowo

2022

Pekin/Zhangjiakou

–

8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)^[b], 4. miejsce^[c]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	102,5 m	260,7 pkt	14,3 pkt	Ryōyū Kobayashi
8.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. mix.^[b]	102,5 m	100,5 m	707,9 pkt (253,9 pkt)	293,6 pkt	Słowenia
1.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	140,5 m	140,0 m	296,1 pkt	–
4.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.^[c]	121,0 m	126,5 m	922,1 pkt (215,9 pkt)	20,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2021

Oberstdorf

–

14. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-120)

Drużynowo

2021

Oberstdorf

–

6. miejsce (K-120)^[d]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
14.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	94,5 m	248,5 pkt	20,3 pkt	Piotr Żyła
6.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	126,5 m	131,5 m	257,2 pkt	19,3 pkt	Stefan Kraft
6.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.^[d]	117,0 m	133,0 m	974,1 pkt (239,2 pkt)	72,5 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2022

Vikersund

–

złoty medal

Drużynowo

2022

Vikersund

–

brązowy medal^[e]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	232,5 m	226,5 m	230,0 m	224,5 m	854,2 pkt	–
3.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.^[e]	221,5 m		228,0 m		1559,6 pkt (425,7 pkt)	151,9 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016 Râșnov	–	15. miejsce
2017 Park City	–	16. miejsce
2018 Kandersteg	–	złoty medal

Drużynowo

2016 Râșnov	–	srebrny medal^[f], 4. miejsce (drużyna mieszana)^[g]
2017 Park City	–	12. miejsce^[h], 4. miejsce (drużyna mieszana)^[i]
2018 Kandersteg	–	brązowy medal^[j], złoty medal (drużyna mieszana)^[k]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	90,0 m	88,0 m	218,4 pkt	30,2 pkt	David Siegel
4.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. mix.^[g]	89,5 m	93,0 m	828,2 pkt (213,0 pkt)	54,6 pkt	Słowenia
2.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.^[f]	87,0 m	90,5 m	838,4 pkt (207,9 pkt)	28,3 pkt	Niemcy
16.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	88,0 m	238,5 pkt	24,7 pkt	Viktor Polášek
12.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.^[h]	95,0 m	–	336,0 pkt (121,8 pkt)	596,3 pkt	Słowenia
4.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż. mix.^[i]	94,0 m	91,5 m	837,2 pkt (232,1 pkt)	88,1 pkt	Słowenia
1.	1 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	indywid.	108,5 m	101,0 m	291,4 pkt	–
3.	3 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż.^[j]	104,0 m	104,5 m	1037,0 pkt (287,0 pkt)	31,5 pkt	Niemcy
1.	4 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż. mix.^[k]	103,0 m	106,5 m	869,3 pkt (248,5 pkt)	–

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Indywidualnie

2016

Lillehammer

–

srebrny medal

Drużynowo

2016

Lillehammer

–

6. miejsce (drużyna mieszana)^[l], srebrny medal (sztafeta mieszana)^[m]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	98,5 m	94,0 m	251,0 pkt	11,8 pkt	Bor Pavlovčič
6.	18 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. mix.^[l]	97,0 m	95,5 m	609,9 pkt (241,5 pkt)	99,6 pkt	Słowenia
2.	19 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	sztafeta mieszana^[m]	101,0 m		337,8 pkt (130,9 pkt)	+21,1 s	Rosja

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2015

Tschagguns

–

18. miejsce

Drużynowo

2015

Tschagguns

–

5. miejsce^[n]

Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
18.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	86,5 m	95,5 m	223,8 pkt	47,5 pkt	Niko Kytösaho
5.	28 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.^[n]	92,5 m	89,5 m	921,3 pkt (220,7 pkt)	109,1 pkt	Słowenia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2015/2016	niesklasyfikowany
2017/2018	41.
2018/2019	44.
2019/2020	7.
2020/2021	10.
2021/2022	3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	1 stycznia	2020	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	143,5 m	136,0 m	289,8 pkt	* TCS 2019/2020
2.	4 stycznia	2020	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	120,5 m	253,3 pkt	* TCS 2019/2020
3.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	145,5 m	296,5 pkt	–
4.	8 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	133,5 m	139,0 m	291,7 pkt	–
5.	16 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	139,5 m	294,6 pkt	–
6.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	140,0 m	144,5 m	243,8 pkt	–
7.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	131,0 m	270,4 pkt	* RA 2022
8.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	241,5 m	245,5 m	455,1 pkt	* Loty 2021/2022

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	2	1	2	5
2020/2021	1	1	3	5
2021/2022	5	2	3	10
2022/2023	–	–	1	1
Suma	8	4	9	21

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	15 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	134,5 m	269,5 pkt	3.	7,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
2.	1 stycznia	2020	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	143,5 m	136,0 m	289,8 pkt	1.	–
3.	4 stycznia	2020	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	120,5 m	253,3 pkt	1.	–
4.	6 stycznia	2020	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	139,0 m	137,0 m	289,4 pkt	3.	11,5 pkt	Dawid Kubacki
5.	8 lutego	2020	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	140,0 m	143,0 m	262,4 pkt	2.	4,0 pkt	Stephan Leyhe
6.	6 grudnia	2020	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	127,0 m	240,6 pkt	3.	0,9 pkt	Halvor Egner Granerud
7.	29 grudnia	2020	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,5 m	135,5 m	285,2 pkt	3.	5,9 pkt	Karl Geiger
8.	6 stycznia	2021	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	137,0 m	140,5 m	280,4 pkt	2.	20,3 pkt	Kamil Stoch
9.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	145,5 m	296,5 pkt	1.	–
10.	13 lutego	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	133,0 m	141,5 m	267,8 pkt	3.	1,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	5 grudnia	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	122,0 m	124,0 m	255,2 pkt	2.	6,7 pkt	Jan Hörl
12.	12 grudnia	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	126,0 m	141,0 m	256,6 pkt	3.	6,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
13.	19 grudnia	2021	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,0 m	138,5 m	293,5 pkt	3.	12,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
14.	5 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	137,5 m	135,5 m	286,6 pkt	2.	4,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
15.	8 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	133,5 m	139,0 m	291,7 pkt	1.	–
16.	16 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	139,5 m	294,6 pkt	1.	–
17.	29 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	137,0 m	–	107,0 pkt	3.	8,6 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	140,0 m	144,5 m	243,8 pkt	1.	–
19.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	131,0 m	270,4 pkt	1.	–
20.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	241,5 m	245,5 m	455,1 pkt	1.	–
21.	6 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,0 m	133,5 m	277,0 pkt	3.	10,0 pkt	Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 11 grudnia 2022

																													punkty
Sezon 2015/2016
-	32	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8	-	-	-	21	30	25	37	32	-	49
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	37	13	-	-	-	-	47	44	q	47	q	-	-	-	-	32	33	dq	13	30	23	-	-	49
Sezon 2019/2020
																											punkty
14	29	12	34	3	5	7	10	1	1	3	dq	7	17	10	6	22	18	2	10	13	5	6	15	42	4	12	906
Sezon 2020/2021
																									punkty
24	27	47	26	3	10	14	3	-	-	2	8	5	1	33	6	26	41	dq	3	4	13	34	33	-	612
Sezon 2021/2022
																												punkty
19	13	39	4	2	9	3	10	3	4	4	2	10	1	1	-	-	3	1	11	13	21	1	17	6	q	13	1	1231
Sezon 2022/2023
																														punkty
22	3	7	20	32	35																									116
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018	-	-	-	3	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
Sezon 2018/2019		-	-	-	-	1	6	6
Sezon 2019/2020
Sezon 2019/2020				2	4	2	4	1
Sezon 2020/2021
Sezon 2020/2021				4	3	1	-	5
Sezon 2021/2022
Sezon 2021/2022		6	3	5	2	4	-	2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2019/2020	2.
2020/2021	36.
2021/2022	2.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	30.
2019	23.
2020	3.
2022	14.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2019	38.
2020	3.
2021	7.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	51.
2019	34.
2021	35.
2022	2.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2020	12.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2017/2018	niesklasyfikowany
2018/2019	39.
2019/2020	11.
2020/2021	niesklasyfikowany
2021/2022	6.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	42.
2019	10.
2021	4.
2022	46.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 października	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	148,0 m	–^[o]	136,6 pkt	2.	1,0 pkt	Anže Lanišek
2.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	97,0 m	89,0 m	249,2 pkt	2.	9,4 pkt	Halvor Egner Granerud
3.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	95,0 m	87,0 m	211,8 pkt	3.^[p]	9,6 pkt	Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2022

									punkty
2018
16	q	17	16	-	-	-	-	-	44
2019
								punkty
31	9	9	20	-	-	11	2	173
2021
								punkty
-	-	-	2	3	4	-	9	219
2022
						punkty
-	-	-	-	-	9	29
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2022

2018
2018		3	-
2019
2019	3	5	3
2022
2022	-	-	1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2015/2016	57.
2016/2017	61.
2017/2018	1.
2018/2019	3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	6 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	136,0 m	263,5 pkt
2.	10 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	137,0 m	135,5 m	291,5 pkt
3.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	146,0 m	133,0 m	271,5 pkt
4.	25 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	282,6 pkt
5.	8 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,5 m	131,0 m	256,9 pkt
6.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	140,0 m	280,2 pkt
7.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	124,5 m	133,5 m	271,6 pkt
8.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	116,0 m	115,0 m	278,2 pkt
9.	2 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,5 m	133,0 m	268,3 pkt
10.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	124,0 m	128,5 m	222,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	97,0 m	100,5 m	264,0 pkt	3.	3,7 pkt	Tomasz Pilch
2.	28 grudnia	2017	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	137,5 m	127,5 m	268,9 pkt	3.	7,4 pkt	Ulrich Wohlgenannt
3.	6 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	136,0 m	263,5 pkt	1.	–
4.	7 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	136,0 m	135,5 m	275,1 pkt	2.	1,9 pkt	David Siegel
5.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	133,5 m	140,5 m	257,2 pkt	3.	11,4 pkt	David Siegel
6.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	136,0 m	135,0 m	282,9 pkt	2.	5,3 pkt	Anže Lanišek
7.	10 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	137,0 m	135,5 m	291,5 pkt	1.	–
8.	11 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	144,0 m	139,5 m	255,6 pkt	3.	8,2 pkt	Halvor Egner Granerud
9.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	146,0 m	133,0 m	271,5 pkt	1.	–
10.	25 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	282,6 pkt	1.	–
11.	4 marca	2018	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	139,0 m	135,0 m	291,0 pkt	2.	6,0 pkt	Manuel Poppinger
12.	8 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,5 m	131,0 m	256,9 pkt	1.	–
13.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	140,0 m	280,2 pkt	1.	–
14.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	130,0 m	218,9 pkt	3.^[q]	14,9 pkt	Tilen Bartol
15.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	–	116,5 pkt	3.	2,2 pkt	Moritz Baer
16.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	124,5 m	133,5 m	271,6 pkt	1.	–
17.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	116,0 m	115,0 m	278,2 pkt	1.	–
18.	2 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,5 m	133,0 m	268,3 pkt	1.	–
19.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	124,0 m	128,5 m	222,8 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

																												punkty
Sezon 2015/2016
44	6	16	-	-	20	20	39	34	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	28	-	-	90
Sezon 2016/2017
																														punkty
50	46	-	-	-	-	-	-	-	14	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	27	-	-	-	-	77
Sezon 2017/2018
																												punkty
3	5	13	30	4	3	1	2	-	-	3	2	-	-	-	-	-	1	3	8	11	1	1	4	2	-	-	-	1102
Sezon 2018/2019
																												punkty
1	1	-	-	8	18	3	3	-	-	-	-	-	-	-	15	4	1	-	-	8	1	1	1	-	-	-	-	863
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2015	69.
2016	96.
2017	93.
2018	53.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2022

														punkty
2015
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	11	-	-	24
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	28	31	-	-	-	-	-	-	3
2017
													punkty
42	32	-	-	-	-	-	32	23	-	-	50	45	8
2018
													punkty
-	-	-	-	-	36	31	12	25	25	23	-	-	42
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2014/2015	104.
2016/2017	67.
2017/2018	57.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

																										punkty
Sezon 2014/2015
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	5	-	-	-	-	-	-	65
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	10	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

Uwagi

↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen, Halvor Egner Granerud
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm, Fredrik Villumstad
↑ ^a ^b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen, Vebjørn Hegdal
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr, Jesper Ødegaard
↑ Seria konkursowa została odwołana.
↑ Ex aequo z Daniłem Sadriejewem
↑ Ex aequo z Piusem Paschke

Przypisy

↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
↑ LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius – Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).
↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e LINDVIK Marius – Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].
↑ Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].
↑ ^a ^b ^c ^d LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).

Bibliografia

LINDVIK Marius – Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-04-22].

[yogmix-1] Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).

[IO22mix-17] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik

[IO22-18] Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson, Marius Lindvik

[MS21d-19] Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson

[msl22-20] Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud, Marius Lindvik

[msj16-21] Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen, Halvor Egner Granerud

[msj16m-22] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth, Marius Lindvik

[msj17-23] Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard, Marius Lindvik

[msj17m-24] Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm, Fredrik Villumstad

[msj18-25] Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik

[msj18m-26] Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm, Marius Lindvik

[YOG16-27] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro, Marius Lindvik

[YOG16sztafeta-28] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen, Vebjørn Hegdal

[EYOF15-29] Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr, Jesper Ødegaard

[seria-30] Seria konkursowa została odwołana.

[sadriejew-31] Ex aequo z Daniłem Sadriejewem

[32] Ex aequo z Piusem Paschke

[ur-2] Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).

[sez15-3] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).

[sez16-4] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[yogm-5] Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez17-6] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez18-7] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[klasgenpk-8] LINDVIK Marius – Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez19-9] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez20-10] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).

[ruka19-11] Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].

[klasgen-12] LINDVIK Marius – Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).

[sez21-13] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).

[msl20-14] Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].

[zab-15] Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].

[sez22-16] LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[j]

[k]

[l]

[m]

[n]

[o]

[p]

[q]

Mężczyźni
Skocznia normalna	1964: Veikko Kankkonen 1968: Jiří Raška 1972: Yukio Kasaya 1976: Hans-Georg Aschenbach 1980: Toni Innauer 1984: Jens Weißflog 1988: Matti Nykänen 1992: Ernst Vettori 1994: Espen Bredesen 1998: Jani Soininen 2002: Simon Ammann 2006: Lars Bystøl 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Andreas Wellinger 2022: Ryōyū Kobayashi
Skocznia duża	1924: Jacob Tullin Thams 1928: Alf Andersen 1932: Birger Ruud 1936: Birger Ruud 1948: Petter Hugsted 1952: Arnfinn Bergmann 1956: Antti Hyvärinen 1960: Helmut Recknagel 1964: Toralf Engan 1968: Władimir Biełousow 1972: Wojciech Fortuna 1976: Karl Schnabl 1980: Jouko Törmänen 1984: Matti Nykänen 1988: Matti Nykänen 1992: Toni Nieminen 1994: Jens Weißflog 1998: Kazuyoshi Funaki 2002: Simon Ammann 2006: Thomas Morgenstern 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Kamil Stoch 2022: Marius Lindvik
Skocznia duża – drużynowo	1988: Finlandia Nykänen Nikkola Puikkonen Ylipulli 1992: Finlandia Nikkola Laitinen Laakkonen Nieminen 1994: Niemcy Jäkle Duffner Thoma Weißflog 1998: Japonia Okabe Saitō Harada Funaki 2002: Niemcy Schmitt Uhrmann Hocke Hannawald 2006: Austria Widhölzl Kofler Koch Morgenstern 2010: Austria Loitzl Kofler Morgenstern Schlierenzauer 2014: Niemcy Wank Kraus Wellinger Freund 2018: Norwegia Tande Stjernen Forfang Johansson 2022: Austria Kraft Huber Hörl Fettner
Kobiety
Skocznia normalna	2014: Carina Vogt 2018: Maren Lundby 2022: Urša Bogataj
Drużyny mieszane
Skocznia normalna	2022: Słowenia Križnar Zajc Bogataj Prevc

Złoty medal	1964: Toralf Engan 1968: Władimir Biełousow 1972: Wojciech Fortuna 1976: Karl Schnabl 1980: Jouko Törmänen 1984: Matti Nykänen 1988: Matti Nykänen 1992: Toni Nieminen 1994: Jens Weißflog 1998: Kazuyoshi Funaki 2002: Simon Ammann 2006: Thomas Morgenstern 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Kamil Stoch 2022: Marius Lindvik
Srebrny medal	1964: Veikko Kankkonen 1968: Jiří Raška 1972: Walter Steiner 1976: Toni Innauer 1980: Hubert Neuper 1984: Jens Weißflog 1988: Erik Johnsen 1992: Martin Höllwarth 1994: Espen Bredesen 1998: Jani Soininen 2002: Adam Małysz 2006: Andreas Kofler 2010: Adam Małysz 2014: Noriaki Kasai 2018: Andreas Wellinger 2022: Ryōyū Kobayashi
Brązowy medal	1964: Torgeir Brandtzæg 1968: Lars Grini 1972: Rainer Schmidt 1976: Henry Glaß 1980: Jari Puikkonen 1984: Pavel Ploc 1988: Matjaž Debelak 1992: Heinz Kuttin 1994: Andreas Goldberger 1998: Masahiko Harada 2002: Matti Hautamäki 2006: Lars Bystøl 2010: Gregor Schlierenzauer 2014: Peter Prevc 2018: Robert Johansson 2022: Karl Geiger

Złoty medal	1972: Walter Steiner 1973: Hans-Georg Aschenbach 1975: Karel Kodejška 1977: Walter Steiner 1979: Armin Kogler 1981: Jari Puikkonen 1983: Klaus Ostwald 1985: Matti Nykänen 1986: Andreas Felder 1988: Ole Gunnar Fidjestøl 1990: Dieter Thoma 1992: Noriaki Kasai 1994: Jaroslav Sakala 1996: Andreas Goldberger 1998: Kazuyoshi Funaki 2000: Sven Hannawald 2002: Sven Hannawald 2004: Roar Ljøkelsøy 2006: Roar Ljøkelsøy 2008: Gregor Schlierenzauer 2010: Simon Ammann 2012: Robert Kranjec 2014: Severin Freund 2016: Peter Prevc 2018: Daniel-André Tande 2020: Karl Geiger 2022: Marius Lindvik
Srebrny medal	1972: Heinz Wosipiwo 1973: Walter Steiner 1975: Rainer Schmidt 1977: Toni Innauer 1979: Axel Zitzmann 1981: Armin Kogler 1983: Pavel Ploc 1985: Jens Weißflog 1986: Franz Neuländtner 1988: Primož Ulaga 1990: Matti Nykänen 1992: Andreas Goldberger 1994: Espen Bredesen 1996: Janne Ahonen 1998: Sven Hannawald 2000: Andreas Widhölzl 2002: Martin Schmitt 2004: Janne Ahonen 2006: Andreas Widhölzl 2008: Martin Koch 2010: Gregor Schlierenzauer 2012: Rune Velta 2014: Anders Bardal 2016: Kenneth Gangnes 2018: Kamil Stoch 2020: Halvor Egner Granerud 2022: Timi Zajc
Brązowy medal	1972: Jiří Raška 1973: Karel Kodejška 1975: Karl Schnabl 1977: Henry Glaß 1979: Piotr Fijas 1981: Tom Levorstad 1983: Matti Nykänen 1985: Pavel Ploc 1986: Matti Nykänen 1988: Matti Nykänen 1990: Jens Weißflog 1992: Roberto Cecon 1994: Roberto Cecon 1996: Urban Franc 1998: Dieter Thoma 2000: Janne Ahonen 2002: Matti Hautamäki 2004: Tami Kiuru 2006: Thomas Morgenstern 2008: Janne Ahonen 2010: Anders Jacobsen 2012: Martin Koch 2014: Peter Prevc 2016: Stefan Kraft 2018: Richard Freitag 2020: Markus Eisenbichler 2022: Stefan Kraft

Złoty medal	2004: Norwegia Ljøkelsøy Pettersen Romøren Ingebrigtsen 2006: Norwegia Romøren Bystøl Ingebrigtsen Ljøkelsøy 2008: Austria Koch Morgenstern Kofler Schlierenzauer 2010: Austria Loitzl Morgenstern Koch Schlierenzauer 2012: Austria Morgenstern Kofler Schlierenzauer Koch 2014: odwołany 2016: Norwegia Fannemel Forfang Tande Gangnes 2018: Norwegia Johansson Stjernen Forfang Tande 2020: Norwegia Tande Forfang Johansson Granerud 2022: Słowenia D. Prevc P. Prevc Zajc Lanišek
Srebrny medal	2004: Finlandia Kiuru Lindström Hautamäki Ahonen 2006: Finlandia Happonen Kiuru Hautamäki Ahonen 2008: Finlandia Happonen Olli Hautamäki Ahonen 2010: Norwegia Jacobsen Bardal Evensen Romøren 2012: Niemcy Wank Freitag Mechler Freund 2014: odwołany 2016: Niemcy Wellinger Leyhe Freitag Freund 2018: Słowenia Damjan Semenič D. Prevc P. Prevc 2020: Niemcy Schmid Paschke Eisenbichler Geiger 2022: Niemcy Freund Wellinger Eisenbichler Geiger
Brązowy medal	2004: Austria Morgenstern Goldberger Widhölzl Loitzl 2006: Niemcy Neumayer Späth Herr Uhrmann 2008: Norwegia Romøren Bardal Hilde Jacobsen 2010: Finlandia Happonen Muotka Hautamäki Olli 2012: Słowenia Damjan Tepeš Šinkovec Kranjec 2014: odwołany 2016: Austria Kraft Poppinger Fettner Hayböck 2018: Polska Żyła Hula Kubacki Stoch 2020: Polska Żyła Stękała Stoch Kubacki 2022: Norwegia Forfang Tande Granerud Lindvik

Indywidualnie
1979: Horst Bulau 1980: Steve Collins 1981: Matti Nykänen 1982: Ernst Vettori 1983: Franz Wiegele 1984: Martin Švagerko 1985: Werner Haim 1986: Virginio Lunardi 1987: Ari-Pekka Nikkola 1988: Heinz Kuttin 1989: Kent Johanssen 1990: Heinz Kuttin 1991: Martin Höllwarth 1992: Toni Nieminen 1993: Janne Ahonen 1994: Janne Ahonen 1995: Tommy Ingebrigtsen 1996: Michael Uhrmann 1997: Wilhelm Brenna 1998: Wolfgang Loitzl 1999: Kazuki Nishishita 2000 2001: Veli-Matti Lindström 2002: Janne Happonen 2003: Thomas Morgenstern 2004: Mateusz Rutkowski 2005: Joonas Ikonen 2006: Gregor Schlierenzauer 2007: Roman Koudelka 2008: Andreas Wank 2009: Lukas Müller 2010: Michael Hayböck 2011: Władimir Zografski 2012: Nejc Dežman 2013: Jaka Hvala 2014: Jakub Wolny 2015: Johann André Forfang 2016: David Siegel 2017: Viktor Polášek 2018: Marius Lindvik 2019: Thomas Aasen Markeng 2020: Peter Resinger 2021: Niklas Bachlinger 2022: Daniel Tschofenig
Drużynowo
1986: RFN 1987: NRD 1988: Austria 1989: Austria 1990: Austria 1991: Czechosłowacja 1992: Finlandia 1993: Finlandia 1994: Finlandia 1995: Niemcy 1996: Niemcy 1997: Słowenia 1998: Niemcy 1999: Austria 2000: Austria 2001: Finlandia 2002: Finlandia 2003: Austria 2004: Austria 2005: Słowenia 2006: Austria 2007: Słowenia 2008: Niemcy 2009: Austria 2010: Austria 2011: Austria 2012: Norwegia 2013: Słowenia 2014: Polska 2015: Norwegia 2016: Niemcy 2017: Słowenia 2018: Niemcy 2019: Niemcy 2020: Słowenia 2021: Austria
Zawody mieszane
2016: Słowenia 2017: Słowenia 2018: Norwegia 2019: Rosja 2020: Austria

Navigation

Marius Lindvik

Przebieg kariery

Lata 2014–2017

Lata 2017–2019

Sezon 2019/2020

Sezon 2020/2021

Sezon 2021/2022

Indywidualnie

Drużynowo

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Miejsca na podium

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie