Mariusz Klimczyk

Mariusz Klimczyk
Data i miejsce urodzenia

16 września 1956
Bydgoszcz

Wzrost

186 cm

Trener

Roman Dakiniewicz (1971–1987)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Halowe mistrzostwa Europy
brązSan Sebastián 1977skok o tyczce
Spartakiada Armii Zaprzyjaźnionych
złotoHawana 1977skok o tyczce

Mariusz Klimczyk (ur. 16 września 1956 w Bydgoszczy[1][2]) – polski lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce, olimpijczyk.

Osiągnięcia

Zajął 4. miejsce w skoku o tyczce na mistrzostwach Europy juniorów w 1975 w Atenach[3][4]. Startując w rywalizacji seniorów zajął 11. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium[5].

Zdobył brązowy medal na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián, przegrywając jedynie z Władysławem Kozakiewiczem i Finem Anttim Kalliomäkim[6]. W tym samym roku wywalczył złoto spartakiady armii zaprzyjaźnionych[7]. Wziął udział w mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze, gdzie zakwalifikował się do finału, ale nie zaliczył w nim żadnej wysokości[8]. Zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu i 8. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen[9].

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980, gdzie w finale zajął 6. miejsce wynikiem 5,55 m (rekord olimpijski, poprawiony chwilę później przez innych uczestników tego konkursu)[1]. Trzeci zawodnik konkursu tyczkarzy w ramach IAAF Golden Event (Nicea 1980)[10]. Zajął 5. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble[11]. Zwyciężył w półfinale pucharu Europy w 1981 w Warszawie[12]. Zajął 7. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu, 15. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie[13] i 7. miejsce na światowych igrzyskach halowych w 1985 w Paryżu, które potem zostały uznane za pierwsze halowe mistrzostwa świata[14].

Był mistrzem Polski na otwartym stadionie w 1986, wicemistrzem w 1976 i brązowym medalistą w 1977, 1978, 1979 i 1981[15]. Dwukrotnie (w 1982 i 1985) był halowym mistrzem Polski, dwukrotnie (w 1980 i 1981) wicemistrzem i raz (w 1979) brązowym medalistą[16]. W 1984 został halowym mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA Championships)[17] oraz Węgier[18]. Klimczyk był zawodnikiem Zawiszy Bydgoszcz.

Rekordy życiowe

Rekord życiowy Klimczyka na otwartym stadionie to 5,60 m (17 sierpnia 1980, Nicea – 14. wynik w historii polskiej lekkoatletyki[19]), a w hali 5,55 m (z 1981). Średnia 10 najlepszych wyników – 5,541 m[20].

Przypisy

  1. ↑ a b Mariusz Klimczyk, olympedia.org [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  2. ↑ Polski Komitet Olimpijski, Mariusz Klimczyk – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl, www.olimpijski.pl [dostęp 2021-07-02] (pol.).
  3. ↑ European Junior Championships 1975, wjah.co.uk [dostęp 2021-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. ↑ European Athletics U20 Championships – Athens 1975, European Athletics [dostęp 2021-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-28] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 398 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 401–402 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  7. ↑ „Sportowiec”, nr. 41/1977. Witold Duński - redaktor naczelny. Warszawa: RSW „Prasa-Książka-Ruch”. (pol.). 
  8. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 555–556 [dostęp 2021-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 407, 410 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  10. ↑ IAAF Golden Events, gbrathletics [dostęp 2010-11-08] (ang.).
  11. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 413 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  12. ↑ European Cup Semi-Finals, gbrathletics [dostęp 2010-11-08] (ang.).
  13. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 423, 427 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  14. ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, IAAF, s. 91 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  15. ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 139–141. ISBN 978-83-61233-20-6.
  16. ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 72. ISBN 978-83-64544-00-2.
  17. ↑ AAA Indor Championships (Men), gbrathletics [dostęp 2010-11-08] (ang.).
  18. ↑ Hungarian Indor Chjampionships, gbrathletics [dostęp 2010-11-08] (ang.).
  19. ↑ Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii, zbjonik.domtel-sport.pl [dostęp 2020-02-09] (pol.).
  20. ↑ Piątka Polaków startowała w Linzu, Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, 22 sierpnia 2006 [dostęp 2021-07-01] (pol.).

Bibliografia

Mistrzowie Polski w skoku o tyczce

Portal:Lekkoatletyka

nr – nie rozegrano

Halowi mistrzowie Polski w skoku o tyczce
Zimowe
Mistrzostwa Polski
w Lekkoatletyce
Halowe
Mistrzostwa Polski
w Lekkoatletyce

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ a b c nie rozegrano

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.