Mariusz Pujszo

Mariusz Pujszo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 października 1957
Warszawa

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta

Lata aktywności

od 1976

Strona internetowa

Mariusz Pujszo (ur. 16 października 1957 w Warszawie) – polski aktor, reżyser i scenarzysta[1].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Warszawie[2], gdzie ukończył XXXIV Liceum Ogólnokształcące im. gen. Świerczewskiego. Od wczesnych lat chciał zostać aktorem[3]. W 1980 ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku[3].

Początki kariery

Mając 19 lat zadebiutował na małym ekranie jako Wojtek Bień w serialu młodzieżowym Wakacje (1976)[4]. Grywał na scenie gdańskiego Teatru Wybrzeże w przedstawieniach: Wieczór Trzech Króli w reż. Ryszarda Majora (1978), W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu Tadeusza Micińskiego w reż. Stanisława Hebanowskiego (1978), Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna Iva Brešana w reż. Kazimierza Kutza (1978), Czarny romans Władysława Terleckiego w reż. Marcela Kochańczyka (1979), Dramat Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w reż. Ryszarda Majora (1979) i Za kulisami - Tyrtej Norwida w reż. Ireny Maślińskiej (1980) w roli Daima i Fiffraque’a. Był asystentem reżysera Ryszarda Majora spektaklu Księżniczka Turandot Carla Gozziego (1980), gdzie wystąpił jako Brigella. W latach 1980–1981 związał się z Teatrem Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, gdzie występował jako Florindo Aretusi w sztuce Carla Goldoniego Sługa dwóch panów w reż. Wojciecha Skibińskiego.

W 1981 wyjechał do Francji[5], gdzie wziął udział w ponad 200 produkcjach filmowych jako statysta, a także w ponad 50 jako aktor. Znalazł się w obsadzie komediodramatu fantastycznonaukowego Raj dla wszystkich (Paradis pour tous, 1982) z Patrickiem Dewaere, komedii romantycznej Chłodne zaręczyny (La fiancée qui venait du froid, 1983) u boku Thierry’ego Lhermitte, dramatu Słowa do powiedzenia (Les mots pour le dire, 1983) z Marie-Christine Barrault, dramatu psychologicznego Krzysztofa Zanussiego Paradygmat, czyli potęga zła (Paradigma, 1985), serialu sportowego Włócznia i hrabia 2 (Lance et compte II, 1988), melodramatu Jeana-Jacquesa Beineix Roselyne i lwy (Roselyne et les lions, 1989) jako fotograf oraz serialu France 2 Pałac pod oliwkami (Le château des oliviers, 1993) jako Jacek Kichamski. W 1997 wspólnie z Arturem Orzechem był konferansjerem na 34. Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Odniósł sukces jako współscenarzysta i odtwórca jednej z głównych ról komedii Królowie życia (Comme des rois, 1997)[6] z udziałem Stéphane’a Freissa i Maruschki Detmers i otrzymał nagrodę Fantasporto na festiwalu filmowym w Porto[7]. Był też współscenarzystą oraz odtwórcą jednej z głównych ról komedii grozy Córka konsula (Gunblast vodka, 2000)[8] z Angie Everhart.

Rozwój kariery

W 2001 powrócił na stałe do Polski[9]. Jako reżyser filmowy zadebiutował komedią Polisz kicz projekt (2003)[10] o perypetiach amatorów, którzy postanawiają zostać filmowcami. Film zrealizowany na amatorskiej kamerze został skopiowany na taśmę filmową i wyświetlany w kinach, zdobył wyróżnienie honorowe Jury na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Był pomysłodawcą i współscenarzystą komedii sensacyjnej Roberta Wichrowskiego Francuski numer (2006), która otrzymała Złoty Granat na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych „Sami Swoi” w Lubomierzu. Jego kolejna realizacja Polisz kicz projekt... kontratakuje! (2006) przyniosła mu Nagrodę Specjalną Multimedia Polska w Konkursie Kina Niezależnego[7] na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za „prawdziwie komediowe i autoironiczne podsumowanie własnego dorobku twórczego oraz oryginalne spojrzenie na alternatywne źródła finansowania rodzimej produkcji filmowej”. Założył firmę producencką Kurka Wodna Productions[5].

W 2007 został właścicielem Agroturystyka Pujszany w Skierbieszowskim Parku Krajobrazowym na Zamojszczyźnie[9]. Od stycznia 2008 do sierpnia 2010 był redaktorem naczelnym polskiej edycji magazynu dla mężczyzn „Gentleman”[11]. W 2012 wydał książkę Królowie życia[12]. W 2013 odebrał nagrodę specjalną Węża przyznaną przez Akademię Węży za całokształt twórczości[13] i w kategorii żenująca scena – Mariusz Pujszo kopulujący (z poduszką) w komedii Łukasza Karwowskiego Kac Wawa (2011)[13]. W 2014 został redaktorem naczelnym i wydawcą magazynu „Osobowości i Sukcesy”. W 2015 założył Fundację Jestem Optymistą, organizacji mającej na celu pobudzać ludzi w Polsce i na świecie do pozytywnego myślenia. Stworzył Światowy Dzień Optymisty, który obchodzony jest 21 sierpnia. W 2016 otrzymał kolejnego Węża w kategorii najgorszy duet na ekranie z Mają Frykowską w komedii Gerwazego Reguły Ostatni klaps (2015)[14]. W 2021 zdobył Złotą Rybę za „propagowanie optymizmu, nie tylko w sferze filmu” na 19. Festiwalu Filmów Optymistycznych „Happy End” w Rzeszowie. Komedia Ściema po polsku (2021) przyniosła mu główną nagrodę publiczności na V Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Satyrycznych „Pyszadło 2021” w Mogilnie[15], lecz również Wielkiego Węża[16] oraz Węże 2022 w czterech kategoriach: najgorszy scenariusz, najgorsza reżyseria, najgorsza rola męska (jako Mariusz) i najgorszy duet na ekranie (Piotr Adamczuk i Mariusz Pujszo)[17].

Fundacja Jestem Optymistą

Mariusz Pujszo jest założycielem Fundacji Jestem Optymistą[18]. Jest to organizacja non profit, która poprzez różnego rodzaju inicjatywy promuje optymizm oraz ludzi, których postawa i optymistyczne nastawienie do życia pozwalają przezwyciężyć przeciwności losu. Celem fundacji jest wzmacnianie kapitału społecznego poprzez promocję postaw optymistycznych, pozytywnego myślenia i radości życia, życzliwego stosunku do ludzi i otoczenia, otwartości i obywatelskiej aktywności na rzecz szeroko rozumianej „zmiany na lepsze”.

Pomówienie w Top Model

W 2013 został niesłusznie pomówiony przez uczestniczkę programu Top Model Zuzannę Walkowiak o stręczycielstwo. Sprawa wywołała oburzenie, a reżyser pozwał Walkowiak do sądu, oskarżając ją o zniesławienie. Publikacje Walkowiak na temat reżysera okazały się pomówieniami. Sąd uznał racje Mariusza Pujszy i skazał Zuzannę Walkowiak na karę grzywny w wysokości 9000 zł oraz zobowiązał ją do nawiązki na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża w wysokości 5000 zł[19]. Wszystkie media, które niesłusznie oskarżały Mariusza Pujszo o stręczycielstwo zostały skazane prawomocnymi wyrokami za zniesławienie.

Filmografia

Obsada aktorska

  • Wakacje (1976) – Wojtek Bień
  • Przyjaciele (1979)
  • Dom (1980)
  • Białe tango (1981) – Marek Kwiatkowski
  • Raj dla wszystkich (1982)
  • Prawo jest prawem (1982)
  • Narzeczona z krainy chłodu (1983) – polski związkowiec
  • Amerykańska marzycielka (1984) – rosyjski dyplomata
  • Roselyne i lwy (1989) – fotograf
  • Le retour d’Arsène Lupin (1989)
  • Le château des oliviers (1993) – Jacek Kichamski
  • Królowie życia (1997) – Roman Kowalski
  • Córka konsula (2000) – inspektor Marek Brzęczyszczykiewicz
  • Polisz kicz projekt (2003)
  • Polisz kicz projekt... kontratakuje! (2006)
  • Skorumpowani (2008) – komisarz Wejner
  • Skorumpowani (serial) (2008) – komisarz Wejner
  • Ojciec Mateusz (2008) – reżyser / reżyser Wiktor Szymański, mąż Brodzkiej
  • Kac Wawa (2011) – Jerzy Słomka
  • Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości (2012) – komisarz Jan Blond
  • Ostatni klaps (2015) – Sławoj Maria Hałaburda

Scenariusz

Reżyseria

Producent

Przypisy

  1. ↑ Mariusz Pujszo. ČSFD.cz. [dostęp 2022-02-03]. (cz.).
  2. ↑ Personalidade: Mariusz Pujszo (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2022-02-03]. (port.).
  3. ↑ a b Życiorys Mariusza Pujszo. MariuszPujszo.pl. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-03)]. (pol.).
  4. ↑ Mariusz Pujszo Factsheet. AllMovie. [dostęp 2022-02-03]. (ang.).
  5. ↑ a b Mariusz Pujszo. Menager. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-03)]. (pol.).
  6. ↑ Mariusz Pujszo wyjątkowa osobowość i największy optymista. Money.pl. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-03)]. (pol.).
  7. ↑ a b Mariusz Pujszo Awards. FamousFix. [dostęp 2022-02-03]. (ang.).
  8. ↑ Artista: Mariusz Pujszo (16 de Outubro de 1957). Filmow. [dostęp 2019-02-08]. (port.).
  9. ↑ a b Mariusz Pujszo, Wirtualna Polska, 14 października 2016 [dostęp 2022-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-23] (pol.).
  10. ↑ Mariusz Pujszo. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-04]. (ang.).
  11. ↑ Mariusz Pujszo pokieruje ‘Gentlemanem’, Wirtualnemedia.pl, 7 stycznia 2008 [dostęp 2017-06-23].
  12. ↑ Mariusz Pujszo: Królowie życia. Kurka Wodna, 2012. ISBN 978-83-932559-0-0.
  13. ↑ a b Aleksandra Winiarska: Gala Węży 2013 za nami!. „Nasze Miasto”, 2013-04-15. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-03)]. (pol.).
  14. ↑ Węże 2016 rozdane. Znamy laureatów!. Onet.pl. [dostęp 2022-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-03)]. (pol.).
  15. ↑ Ściema po polsku - główna nagroda Pyszadła. Pałuki i Ziemia Mogileńska, 2021-06-07. [dostęp 2022-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-21)]. (pol.).
  16. ↑ Węże 2022 rozdane! Kto zdobył antynagrodę?. Interia.pl. [dostęp 2022-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-14)]. (pol.).
  17. ↑ Film „Ściema po polsku” Mariusza Pujszo zdobywcą pięciu Węży. WirtualnyNowyPrzemysł.pl. [dostęp 2022-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-14)]. (pol.).
  18. ↑ Dominik Pałucha: Mariusz Pujszo Dlaczego warto być optymistą?. Kobieta.pl, 2019-03-11. [dostęp 2022-03-14]. (pol.).
  19. ↑ Polski reżyser pozywa uczestniczkę „Top Model” za nazwanie go „alfonsem”, Dziennik.pl, 6 lutego 2013 [dostęp 2020-01-10] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Mariusz Pujszo.JPG
Autor: Baltmedia, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mariusz Pujszo.