Mariya Takeuchi

Mariya Takeuchi

竹内 まりや

Mariya Takeuchi (1972/1973)
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1955 Taisha
Pochodzenie	japońskie
Zawód	piosenkarka, autorka tekstów
Aktywność	od 1978
Wydawnictwo	RCA, Alfa Moon, Warner Music Japan
Strona internetowa

Mariya Takeuchi (jap. 竹内 まりや Takeuchi Mariya; ur. 20 marca 1955, Taisha^[1]) – japońska piosenkarka i autorka tekstów.

Życiorys

Od dzieciństwie grała na fortepianie i gitarze. Ukończyła filologię angielską na uniwersytecie Keio. W 1974 wygrała narodowy konkurs recytacji w języku angielskim zorganizowany przez „The Japan Times”. Debiutancki album Beginning z 1979 przyniósł jej liczne nagrody za najlepszy debiut, m.in. w ramach Japan Record Awards, Tokyo Music Festival i Japan Music Awards. W nagrywaniu jej płyt z lat 1979–1981 uczestniczyli m.in. David Foster, Steve Lukather i Jeff Porcaro oraz Tatsuro Yamashita(ang.), z którym wzięła ślub w kwietniu 1980. Piosenka Heart to Heart z krążka Miss M ze zmienionym tekstem i tytułem (Now) stała się ostatnim utworem nagranym przez Karen Carpenter (rok wydania – 1983).

W 1981 Takeuchi ogłosiła przerwę w nagrywaniu, w trakcie której skupiła się na komponowaniu dla innych wykonawców, co kontynuowała po powrocie na scenę. W tym czasie przeniosła się wraz z Yamashitą z RCA do Moon Records. Jej najlepiej sprzedającym się albumem jest składanka Impressions z 1994 (3 miliony sprzedanych egzemplarzy w samej Japonii). W ostatnich latach jej popularność wzrosła za sprawą utworu Plastic Love z albumu Variety. Na fali mody na inspirowaną japońskim city popem stylistykę Vaporwave i future funk^[2], wideo z Plastic Love w serwisie YouTube zarejestrowało ponad 60 mln wyświetleń i milion polubień (stan na 2 maja 2021)^[3]. W maju 2019 Warner Music Japan opublikowało oficjalny teledysk do piosenki^[4].

W 2020 za sprawą ponownego nagrania Inochi no Uta (pierwsza wersja ukazała się w 2012) Takeuchi stała się najstarszą solistką z numerem 1 na japońskiej liście najpopularniejszych singli^[5].

Dyskografia

Albumy studyjne

• 1978: Beginning
• 1979: University Street
• 1980: Love Songs (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1980: Miss M
• 1981: Portrait = ポートレイト
• 1984: Variety (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1987: Request (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1992: Quiet Life (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 2000: Souvenir = スーベニール
• 2001: Bon Appetit! = ボナペティ (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 2003: Longtime Favorites (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 2007: Denim = デニム (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 2014: Trad = トラッド (1. miejsce na liście przebojów Oricon)

Źródło:^[6].

Kompilacje

• 1982: Viva Mariya!!
• 1990: Morning Glory
• 1994: Impressions
• 2008: Expressions
• 2008: Sincerely... The Mariya Takeuchi Songbook (anglojęzyczne covery jej piosenek nagrane przez innych artysytów)
• 2013: Mariya’s Songbook Moon Records
• 2019: Turntable

Ważniejsze single

• 1980: Fushigi na Peach Pie (不思議なピーチパイ) (3. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1989: Single Again (2. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1990: Kokuhaku (告白) (3. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1995: Kon’ya wa Hearty Party (今夜はHearty Party) (3. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 1998: Camouflage / Winter Lovers (1. miejsce na liście przebojów Oricon)
• 2019: Tabi no Tsuzuki (旅のつづき) (3.miejsce na liście przebojów Oricon)
• 2019: Inochi no Uta (Special Edition) (いのちの歌(スペシャル・エディション)) (1. miejsce na liście przebojów Oricon)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona domowa (jap.)