Mark Rutte

Mark Rutte
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1967
Haga

Premier Holandii
Okres

od 14 października 2010

Przynależność polityczna

Partia Ludowa na rzecz Wolności i Demokracji

Poprzednik

Jan Peter Balkenende

Lider Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji
Okres

od 2006

Przynależność polityczna

Partia Ludowa na rzecz Wolności i Demokracji

Poprzednik

Jozias van Aartsen

podpis

Mark Rutte (wym. [ˈmɑrk ˈrʏtə]; ur. 14 lutego 1967 w Hadze[1]) – holenderski polityk, parlamentarzysta, od 2006 lider Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji (VVD), od 2010 premier Holandii.

Życiorys

Działalność zawodowa, partyjna i parlamentarna

W 1984 został absolwentem szkoły średniej, a w 1992 ukończył historię na Uniwersytecie w Lejdzie. Studia łączył z działalnością w Jongeren Organisatie „Vrijheid en Democratie”, organizacji młodzieżowej VVD, której był przewodniczącym w latach 1988–1991[2][3].

W latach 1992–1997 i 2000–2002 był menedżerem ds. zasobów ludzkich w koncernie Unilever, od 1997 do 2000 zatrudniony w Van den Bergh Nederland, spółce powiązanej z poprzednim pracodawcą, w 2002 był dyrektorem ds. zasobów ludzkich w IgloMora Groep, również spółce córce Unilevera[2].

22 lipca 2002 został mianowany sekretarzem stanu spraw społecznych i pracy w pierwszym gabinecie Jan Petera Balkenende. Stanowisko zajmował do 17 czerwca 2004, również w drugim rządzie tego premiera. W 2003 po raz pierwszy wybrany w skład Tweede Kamer, niższej izby Stanów Generalnych. 17 czerwca 2004 został sekretarzem stanu ds. szkolnictwa wyższego i nauki. W marcu 2006 aktywnie uczestniczył w kampanii VVD w czasie wyborów lokalnych[2].

31 maja 2006, w czasie zjazdu Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji, został wybrany na nowego liderem ugrupowania, zdobywając 51,5% głosów poparcia od delegatów. 27 czerwca 2006 zrezygnował ze stanowiska sekretarza stanu i dzień później powrócił do pełnienia mandatu deputowanego, zostając przewodniczącym klubu parlamentarnego VVD w Tweede Kamer[2]. W wyborach parlamentarnych w listopadzie 2006 Partia Ludowa na rzecz Wolności i Demokracji zajęła pod jego przewodnictwem czwarte miejsce i znalazła się w opozycji. Mark Rutte jako lider listy wyborczej (lijsttrekker) ponownie uzyskał mandat poselski, który utrzymywał w 2010, 2012[2], 2017[4] i 2021[5].

Premier

W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2010 VVD odniosła zwycięstwo, zdobywając 31 mandatów w parlamencie. Markowi Rutte jako liderowi zwycięskiego ugrupowania przypadła rola sformowania nowego gabinetu. W czasie kampanii wyborczej jego partia opowiadała się za zdecydowanymi cięciami wydatków publicznych (co najmniej 20 mld euro w ciągu 4 lat), ograniczaniem wydatków na administrację, podniesieniem wieku emerytalnego i redukcją zasiłków dla imigrantów[6][7].

9 sierpnia 2010 VVD podjęła rozmowy koalicyjne z Apelem Chrześcijańsko-Demokratycznym (CDA) oraz Partią Wolności (PVV). Załamały się one jednak na początku września, po miesiącu negocjacji, na skutek sprzeciwu części członków CDA wobec niektórych postulatów PVV, które uznali za zbyt radykalne[8]. 29 września 2010 trzy strony uzgodniły jednak porozumienie na rzecz utworzenia mniejszościowego rządu na czele z Markiem Rutte, złożonego z członków VVD oraz CDA i wspieranego w parlamencie przez PVV. Porozumienie przewidywało ograniczenie wydatków budżetowych o 18 miliardów euro do 2013, zwiększenie liczby funkcjonariuszy policji, zaostrzenie przepisów imigracyjnych oraz wprowadzenie w kraju zakazu noszenia burek w miejscach publicznych[9][10]. 2 października 2010 podczas partyjnej konwencji porozumienie koalicyjne ostatecznie zaakceptowali przedstawiciele CDA[11]. 7 października 2010 królowa Beatrycze powierzyła liderowi VVD funkcję formatora celem utworzenia gabinetu[12][13]. Rząd został zaprzysiężony przez królową 14 października 2010. W jego skład obok premiera weszło 11 ministrów (5 z VVD i 6 z CDA)[14][15].

23 kwietnia 2012 Mark Rutte podał się wraz z gabinetem do dymisji na skutek załamania się rozmów koalicji rządzącej z PVV w sprawie redukcji deficytu budżetowego i ustalenia pakietu oszczędnościowego. Na prośbę królowej jego rząd pozostał u władzy do czasu rozpisania przyśpieszonych wyborów[16], które odbyły się we wrześniu 2012. Wybory te ponownie zostały wygrane przez VVD, partia ta zdobyła 41 miejsc w 150-osobowej Tweede Kamer. Tym razem liberałowie zdecydowali się na większościową koalicję z Partią Pracy (PvdA). 5 listopada 2012 drugi rząd na czele z Markiem Rutte został zaprzysiężony[17]. W gabinecie poza premierem znalazło się po 6 ministrów z każdego ugrupowania.

W wyborach z marca 2017 ugrupowanie Marka Ruttego utraciło 8 z 41 mandatów, jednak po raz trzeci z rzędu odniosło wyborcze zwycięstwo[4] Do uzyskania nowej większości 76 miejsc w Tweede Kamer konieczne było zawarcie koalicji przez co najmniej cztery partie. Początkowo rozmowy nad powołaniem nowego rządu dotychczasowego premiera prowadziły VVD, CDA, D66 i Zielona Lewica (GL), zakończyły się one jednak niepowodzeniem w maju[18]. Miejsce GL w negocjacjach zajęła wówczas Unia Chrześcijańska (CU). Rozmowy podjęto w czerwcu, wznowiono po kilkutygodniowej przerwie w sierpniu[19]. 9 października ogłoszono zawarcie porozumienia o utworzeniu koalicji rządowej obejmującej VVD, CDA, D66 i CU[20]. Proponowany skład rządu ogłoszono około dziesięciu dni później[21]. Trzeci gabinet Marka Ruttego został zaprzysiężony i rozpoczął urzędowanie 26 października 2017[22].

15 stycznia 2021 Mark Rutte podał swój rząd do dymisji. Motywował to przyjęciem politycznej odpowiedzialności za nieprawidłowe działanie organów administracji skarbowej, które od 2012 bezzasadnie oskarżyły wiele rodzin o wyłudzanie zasiłków na dzieci[23][24]. Zadeklarował pozostanie na czele gabinetu do czasu wyłonienia nowego rządu po zaplanowanych na marzec 2021 wyborach, a także pozostanie liderem VVD i ponownym kandydatem swojej partii na premiera[24]. W wyborach tych jego ugrupowanie ponownie zajęło pierwsze miejsce (34 mandaty)[5]. Negocjacje nad nową koalicją trwały przez szereg miesięcy. Ostatecznie VVD, CDA, D66 i CU zdecydowały się na odnowienie porozumienia, w konsekwencji 10 stycznia 2022 powstał czwarty rząd Marka Ruttego[25].

Zobacz też

Przypisy

  1. Ten things you didn't know about prime minister Mark Rutte. dutchnews.nl, 3 listopada 2015. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  2. a b c d e Mark Rutte. [dostęp 2016-09-09]. (niderl.).
  3. Mark Rutte: Prime Minister, Minister of General Affairs. government.nl. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  4. a b Tweede Kamerverkiezingen 2017 (voorlopige samenstelling). parlement.com. [dostęp 2017-03-16]. (niderl.).
  5. a b Samenstelling Tweede Kamer na de verkiezingen van 17 maart 2021 – totaaloverzicht. parlement.com. [dostęp 2021-03-24]. (niderl.).
  6. Surge for Dutch anti-Islam Freedom Party. bbc.com, 10 czerwca 2010. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  7. At-a-glance: Dutch election rivals. bbc.com, 10 czerwca 2010. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  8. Dutch coalition talks collapse as Geert Wilders quits. bbc.com, 4 września 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  9. Islamic veil ban in Dutch coalition deal. bbc.com, 30 września 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  10. Dutch government pact bans burqa. reuters.com, 30 września 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  11. Dutch party gives nod to coalition deal with Wilders. bbc.com, 2 października 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  12. Centre-right leader Mark Rutte new Dutch PM. rnw.org, 8 października 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  13. Dutch queen OKs government backed by Geert Wilders. bbc.com, 8 października 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  14. New cabinet to be sworn in Thursday. dutchnews.nl, 13 października 2010. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  15. Dutch government sworn in but lacks reform mandate. reuters.com, 14 października 2010. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).
  16. Premier Holandii podał się do dymisji. tvn24.pl, 23 kwietnia 2011. [dostęp 2012-04-23].
  17. Formatiedagboek 2012. nos.nl, 5 listopada 2012. [dostęp 2016-09-06]. (niderl.).
  18. Dutch four-way coalition talks collapse over migration. bbc.co.uk, 16 maja 2017. [dostęp 2017-10-26]. (ang.).
  19. Dutch government talks near finish line: report. politico.eu, 4 sierpnia 2017. [dostęp 2017-10-26]. (ang.).
  20. Dutch government coalition deal receives parliamentary backing. politico.eu, 10 października 2017. [dostęp 2017-10-26]. (ang.).
  21. Het is officieel: dit worden de nieuwe ministers en staatssecretarissen van Rutte III. rtlnieuws.nl, 20 października 2017. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  22. Kabinet-Rutte III officieel beëdigd op Paleis Noordeinde. nu.nl, 26 października 2017. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  23. Dutch Rutte government resigns over child welfare fraud scandal. bbc.com, 15 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
  24. a b Rząd Holandii podał się do dymisji. onet.pl, 15 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-15].
  25. Kabinet-Rutte IV. parlement.com. [dostęp 2022-01-10]. (niderl.).

Media użyte na tej stronie

Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Council of the EU and European Council.svg
This is a logo for European Council and the Council of the European Union. The logo is inspired by the lantern-shaped structure at the heart of the Europa building, the headquarters of both institutions.
Accession Treaty 2011 Mark Rutte signature.svg
Signature de Mark Rutte extraite du traité d'adhésion de la Croatie à l'Union Européenne
Royal Coat of Arms of the Netherlands.svg
Autor: Sodacan, Licencja: CC BY-SA 3.0
Royal Coat of Arms of the Netherlands
Europa-mapa polityczna.png
Autor: Aotearoa, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Mapa polityczna Europy po polsku