Mark Selby
_2015-02-04_02.jpg) (c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0 Mark Selby (2015) | |
| Pseudonim | The Jester from Leicester |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 czerwca 1983 |
| Gra zawodowa | od 1999[1] |
| Najwyższy ranking | 1 (6 sezonów) |
| Bieżący ranking | 4 (stan na 2022-10-23 aktualizacja) |
| Najwyższy break | 147 (czterokrotnie) Jiangsu Classic 2009, UK Championship 2013, Champion of Champions 2018, British Open 2022[2] |
| Zwycięstwa w turniejach | |
| Rankingowe | 20 |
| Nierankingowe | 8 |
| Mistrz świata | 2014, 2016, 2017, 2021 |
| UK Championship | 2012, 2016 |
| Welsh Open | 2008 |
| China Open | 2015, 2017, 2018 |
| Masters | 2008, 2010, 2013 |
| Shanghai Masters | 2011 |
| International Championship | 2016, 2017 |
| German Masters | 2015 |
| Wuxi Classic | 2011 |
Mark Selby MBE (ur. 19 czerwca 1983 w Leicester[1]) – angielski snookerzysta, czterokrotny mistrz świata w snookerze z 2014, 2016, 2017 i 2021 roku[3]. Plasuje się na 6 miejscu pod względem zdobytych breaków stupunktowych w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 749[4]. 1 czerwca 2022 r. Selby otrzymał nagrodę MBE (Order Imperium Brytyjskiego) za zasługi dla snookera i działalność charytatywną w ramach platynowych odznaczeń królowej[5].
Kariera
Selby został zawodowym snookerzystą w 1999 roku[1]. W Snookerowych Mistrzostwach świata 2007, rozgrywanych w Sheffield, dotarł do finału pokonując Stephena Lee, Petera Ebdona, Allistera Cartera oraz w półfinale wygrał z Shaunem Murphym 17–16. W finale uległ Johnowi Higginsowi 13–18.
Do czasu finału w mistrzostwach, największym osiągnięciem Selby’ego było 2. miejsce w turnieju Scottish Open w 2003 roku.
W czerwcu 2007 roku otrzymał okazję prowizorycznego rewanżu za porażkę w mistrzostwach świata z Johnem Higginsem. W nierankingowym, zaproszeniowym turnieju Warsaw Snooker Tour pokonał Szkota w finale 5–3.
20 stycznia 2008 roku wygrał turniej SAGA Insurance Masters, który odbył się w Londynie, gdzie pokonał Stephena Lee 10–3. W finale wyrównał także najwyższy break turnieju – 141, tym samym poprawiając swój ówczesny życiowy wynik.
17 lutego 2008 roku Mark Selby wygrał turniej Welsh Open rozgrywany w Newport pokonując wynikiem 9–8 Ronniego O’Sullivana.
Podczas turnieju Jiangsu Classic w 2009 roku, Selby wbił pierwszego turniejowego breaka maksymalnego w swojej zawodowej karierze.
17 stycznia 2010 roku Selby ponownie zwyciężył w Masters, pokonując obrońcę tytułu Ronniego O’Sullivana 10–9. Selby ustanowił rekord wygrywając 11 z 12 rozegranych spotkań (z czego 7 w decydującej, ostatniej partii), stając się tym samym najskuteczniejszym graczem tego turnieju.
W sezonie 2011/2012 Selby wygrał 3 turnieje: Shanghai Masters, jeden turniej z cyklu Players Tour Championship – turniej 4. oraz nierankingowy Wuxi Classic. Ponadto: raz w finale (Welsh Open, porażka z Ding Junghui’em), dwukrotnie w półfinale (World Open i PTC 8), pięciokrotnie w ćwierćfinale (Masters, Australian Open, Brazil Masters, German Masters i finałowy turniej PTC)
Jako profesjonalny snookerzysta do końca sezonu 2011/2012 Selby zarobił 1 536 390 GBP, 48 600 euro, 11 000 USD i 15 000 AUD.
Przez kontuzję szyi, której Selby doznał pod koniec sezonu 2011/2012, kolejny sezon zaczął się dla Selby’ego niekorzystnie. Mimo to udało mu się obronić tytuł zwycięzcy turnieju Paul Hunter Classic z poprzedniego sezonu. Pozycja Selby’ego w rankingu światowym wydawała się niezagrożona, jednak po braku większych sukcesów w kolejnych turniejach oraz fenomenalnej formie Judda Trumpa, numeru 2 w rankingu, Selby stracił 1. miejsce w światowym zestawieniu na rzecz 23-letniego londyńczyka, zwycięzcy turniejów International Championship oraz Bulgarian Open z cyklu European PTC4. Nowy numer 1 nie cieszył się jednak długo swoim osiągnięciem. 5 tygodni później Trump sensacyjnie przegrał już w pierwszej rundzie drugiego najważniejszego po World Championship turnieju UK Championship z Markiem Joyce’em, zawodnikiem z drugiej pięćdziesiątki rankingu. Po przedwczesnym wypadnięciu Trumpa z turnieju, Selby’emu już samo dojście do finału gwarantowało powrót na 1. miejsce rankingu. Po serii niesamowitych powrotów ze stanu 0–3 w meczu z Ryanem Dayem oraz 0–4 z Neilem Robertsonem, Selby nie tylko dotarł do finału, gładko zwyciężając z rewelacją sezonu Markiem Davisem, ale także wygrał całe mistrzostwa, w finale pokonując swojego przyjaciela Shauna Murphy’ego 10–6. Jest to jak do tej pory najważniejsze trofeum w profesjonalnej karierze Anglika.
W styczniu 2013 roku po raz trzeci w karierze wygrał on turniej Masters, w finale pokonując 10–6 obrońcę tytułu z 2012 roku Neila Robertsona. Tym samym Anglik zwyciężył w drugim po UK Championship turnieju BBC zaliczanym do wielkiej trójki w jednym sezonie (trzecim jest World Championship), czym powtórzył osiągnięcie Marka Williamsa z sezonu 2002/2003. Za zwycięstwa w obu tych turniejach Selby zarobił 300 000 GBP. Za te osiągnięcia został wybrany przez World Snooker graczem sezonu 2012/2013. Tradycyjnie, słabo spisał się w Mistrzostwach Świata, gdzie przegrał w 2. rundzie, przegrywając 10–13 z Barrym Hawkinsem. W pierwszej rundzie okazał się on lepszy od Matthew Selta, pokonując go 10–4.
Na początku sezonu 2013/2014 zaliczył dwa finały w pierwszym turnieju cyklu Asian Tour oraz drugim turnieju European Tour. W pierwszym przypadku uległ w finale Joe Perry’emu 1–4, a w drugim, w decydującej partii, przegrał z Markiem Williamsem.
Selby doszedł również do półfinału Australian Open. W meczu o finał 6–3 pokonał go Neil Robertson. Wcześniej Anglik pokonał kolejno Iana Burnsa, Zhanga Andę oraz Marka Davisa. Kolejny półfinał przyszedł wraz z czwartym turniejem z cyklu European Tour, w którym przegrał z Ronniem O’Sullivanem. W ET-7 rozgrywanym w Antwerpii, Selby pokonał w finale Ronniego O’Sullivana, powracając ze stanu 1–3.
Podczas grudniowego turnieju UK Championship Selby wbił swojego drugiego breaka maksymalnego w półfinałowym spotkaniu z Ricky Waldenem. Był to setny oficjalny break maksymalny w historii snookera.
W Snookerowych Mistrzostwach Świata 2014 wygrał finał, w którym Selby zmierzył się z obrońcą tytułu Ronnim O'Sullivanem. Mecz na początku przebiegał niekorzystnie dla Selby’ego. Po pierwszej sesji przegrywał on 3–5, po drugiej sesji przegrywał 5–10, po trzeciej wygrywał 13–12, by w czwartej sesji zwyciężyć 18–14[6][7]. Ostatni frame zakończył się dla Selby’ego wbiciem czarnej i wygraniem frame’a 62–56. Selby wygrał rekordowe 300 000 GBP, dzięki czemu zapewnił sobie pozycję 1. w Snooker Prize Money Ranking 2013/2014[8].
Dnia 27 września 2020 r. w finale European Masters 2020 (jesień) pokonał 9-8 Martina Goulda[9]. 13 grudnia 2020 zwyciężył w Scottish Open, a jego finałowym rywalem był Ronnie O'Sullivan (Selby wygrał 9-3)[10].
Występy w turniejach w całej karierze[11]
| Turniej | 1999/ 00 | 2000/ 01 | 2001/ 02 | 2002/ 03 | 2003/ 04 | 2004/ 05 | 2005/ 06 | 2006/ 07 | 2007/ 08 | 2008/ 09 | 2009/ 10 | 2010/ 11 | 2011/ 12 | 2012/ 13 | 2013/ 14 | 2014/ 15 | 2015/ 16 | 2016/ 17 | 2017/ 18 | 2018/ 19 | 2019/ 20 | 2020/ 21 | 2021/ 22 | 2022/ 23 | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ranking[12][i] | [ii] | 122 | 95 | 53 | 29 | 36 | 39 | 28 | 11 | 4 | 7 | 9 | 3 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 6 | 4 | 2 | 3 | ||||||||||||||||||||||||||
| Turnieje rankingowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Riga Masters[iii] | Nie rozegrano | Minor-Rank. | 1R | WD | A | 3R | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| International Championship | Nie rozegrano | 2R | QF | LQ | SF | W | W | QF | SF | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| China Championship | Nie rozegrano | NR | 2R | W | SF | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Championship League Snooker | Nie rozegrano | Nie-rank. | RR | A | RR | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| European Masters[iv] | Nie roz. | LQ | LQ | LQ | LQ | LQ | LQ | NR | Nie rozegrano | SF | QF | 3R | 2R | W | 1R | LQ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| British Open | 1R | LQ | LQ | LQ | 1R | 1R | Nie rozegrano | 2R | QF | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Northern Ireland Open | Nie rozegrano | A | A | SF | QF | 2R | 3R | QF | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| UK Championship | 1R | LQ | LQ | 2R | 1R | 2R | LQ | 2R | SF | 1R | QF | 2R | 2R | W | F | 2R | SF | W | 2R | 1R | 4R | QF | 2R | |||||||||||||||||||||||||||
| Scottish Open[v] | LQ | LQ | 1R | F | 1R | Nie rozegrano | MR | Nie roz. | A | A | A | W | W | 1R | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| English Open | Nie rozegrano | 2R | 3R | 2R | W | SF | 3R | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| World Open[vi] | 1R | LQ | LQ | LQ | 1R | QF | 1R | 2R | RR | 2R | 1R | LQ | SF | QF | F | Nie roz. | 2R | 1R | 3R | 3R | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||
| World Grand Prix | Nie rozegrano | NR | 1R | 1R | SF | QF | 1R | SF | SF | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Shoot-Out | Nie rozegrano | Variant Format Event | A | A | A | 1R | F | 3R | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| German Masters | Nie rozegrano | F | QF | QF | 2R | W | 2R | 2R | 1R | 2R | LQ | LQ | 2R | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Welsh Open | LQ | LQ | 1R | 1R | 2R | LQ | 3R | 3R | W | QF | QF | SF | F | 1R | QF | 4R | QF | 3R | 2R | 4R | QF | QF | 1R | |||||||||||||||||||||||||||
| Players Championship[vii] | Nie rozegrano | SF | QF | 1R | 1R | 2R | WD | QF | 1R | 1R | QF | QF | DNQ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Turkish Masters | Nie rozegrano | WD | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| China Open | LQ | LQ | SF | Nie roz. | LQ | 1R | 2R | SF | 2R | 2R | F | WD | F | QF | W | WD | W | W | LQ | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||
| WST Pro Series | Nie rozegrano | RR | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Indian Open | Nie rozegrano | 2R | A | NH | A | A | A | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Gibraltar Open | Nie rozegrano | MR | 3R | A | A | 3R | 3R | A | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tour Championship | Nie rozegrano | QF | SF | SF | DNQ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mistrzostwa świata | LQ | LQ | LQ | LQ | LQ | 1R | 2R | F | 1R | QF | SF | QF | 1R | 2R | W | 2R | W | W | 1R | 2R | SF | W | 2R | |||||||||||||||||||||||||||
| Turnieje nie-rankingowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Paul Hunter Classic[viii] | Nie rozegrano | Pro-am Event | Minor-Rank. | Rank. | A | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Shanghai Masters | Nie rozegrano | Rank. | QF | 1R | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Hong Kong Masters | Nie rozegrano | QF | Nie roz. | QF | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Champion of Champions | Nie rozegrano | SF | QF | 1R | QF | QF | 1R | QF | SF | QF | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| The Masters | LQ | LQ | LQ | LQ | LQ | A | LQ | LQ | W | F | W | 1R | QF | W | F | 1R | QF | QF | 1R | QF | 1R | 1R | QF | |||||||||||||||||||||||||||
| Inne odmiany snookera | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mistrzostwa świata na sześciu czerwonych[ix] | Nie rozegrano | 1R | A | W | NH | QF | SF | WD | QF | 1R | A | 1R | 1R | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Byłe turnieje rankingowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Malta Grand Prix | LQ | NR | Nie rozegrano | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Thailand Masters | LQ | LQ | LQ | NR | Nie roz. | NR | Nie rozegrano | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Irish Masters | Nie-rank. | 1R | 1R | 1R | NH | NR | Nie rozegrano | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Northern Ireland Trophy | Nie rozegrano | NR | 3R | 2R | 3R | Nie rozegrano | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wuxi Classic[x] | Nie rozegrano | Nie-rank. | QF | LQ | 2R | Nie roz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Australian Goldfields Open | Nie rozegrano | QF | 1R | SF | A | 2R | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Shanghai Masters | Nie rozegrano | SF | SF | 1R | SF | W | 1R | QF | SF | WD | F | 3R | Nie-rank. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Paul Hunter Classic | Nie rozegrano | Pro-am Event | Minor-Rank. | W | 4R | A | Nie-rank. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Byłe turnieje nie-rankingowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| European Open[iv] | Nie roz. | Rank. | RR | Nie rozegrano | Rank. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wuxi Classic[x] | Nie rozegrano | F | RR | 1R | W | Rank. | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Brazil Masters | Nie rozegrano | QF | Nie rozegrano | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Premier League | A | A | A | A | A | A | A | A | A | F | A | RR | VF | RR | Nie rozegrano | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| World Grand Prix | Nie rozegrano | 2R | Rank. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Shoot-Out | Nie rozegrano | 3R | 2R | 2R | 1R | 1R | A | Rank. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| China Championship | Nie rozegrano | QF | Rank. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Romanian Masters | Nie rozegrano | 1R | Nie roz. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Championship League Snooker | Nie rozegrano | F | F | RR | 2R | RR | RR | RR | A | 2R | RR | SF | 2R | WD | Rank. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Legenda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| LQ | odpadł w kwalifikacjach | #R | odpadł we wczesnej fazie turnieju (WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa) | QF | przegrał w ćwierćfinale |
| SF | przegrał w półfinale | F | przegrał w finale | W | zwycięstwo |
| DNQ | nie zakwalifikował się | A | nie brał udziału | WD | zrezygnował w trakcie turnieju |
| NH / Nie roz. | Turniej nie odbył się. | |||
| NR / Nie-rank. | Turniej nie był zaliczany jako rankingowy. | |||
| R / RE / Rank. | Turniej był zaliczany jako rankingowy. | |||
| MR / Minor-Rank. | Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy. | |||
- ↑ Od sezonu 2010/11 ranking na początku sezonu
- ↑ Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
- ↑ Turniej nosił nazwę Riga Open (2014/2015–2015/2016)
- ↑ a b Turniej nosił nazwę Malta Cup (2004/2005–2007/2008)
- ↑ Turniej nosił nazwę Players Championship (2003/2004)
- ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix (1999/2000–2000/2001 i 2004/2005–2009/2010), the LG Cup (2001/2002–2003/2004) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014)
- ↑ Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013) oraz Players Championship Grand Final (2013/2014–2015/2016)
- ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007)
- ↑ Turniej nosił nazwę Six-red Snooker International (2008/2009) oraz Six-red World Grand Prix (2009/2010)
- ↑ a b Turniej nosił nazwę Jiangsu Classic (2008/2009–2009/2010)
Breaki 100-punktowe
- najwięcej breaków 100-punktowych w sezonie 2010/11 (53 breaki)
- najwięcej breaków 100-punktowych w jednym meczu MŚ odbywających się w Crucible Theatre (6 w MŚ 2011)
Statystyka zwycięstw
(c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0Selby podczas German Masters 2013
(c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0Selby w German Masters 2015
Turnieje rankingowe
| Turnieje nierankingowe
|
Pozostałe informacje
- Selby w 2006 roku został mistrzem świata w poolbillardzie – ósemce.
- Aktualnie ma na koncie 523[13] podejść stupunktowych, w tym 4 breaki maksymalne[2].
- Drugi break maksymalny w wykonaniu Selby’ego był jubileuszowym, setnym „maksem” wbitym w historii snookera[2]. Dokonał tego podczas półfinałowego spotkania UK Championship 2013, w którym mierzył się z Ricky Waldenem. Selby ponadto za „maksa” zgarnął aż 59 000 GBP.
- W trakcie swojej kariery wygrał on łącznie 2 828 633 GBP. Najwięcej, bo aż 698 961 GBP w sezonie 2013/14.
Zobacz też
- mistrzowie świata w snookerze
Przypisy
- ↑ a b c Mark Selby – Riley England. riley-snooker-international.com. [dostęp 2017-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
- ↑ a b c Official 147s, worldsnooker(ang.)
- ↑ Michael Emons: World Championship final – Mark Selby beats John Higgins at the Crucible – BBC Sport. bbc.com, 2017-05-01. [dostęp 2017-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-01)]. (ang.).
- ↑ 100+ Centuries, snookerinfo(ang.)
- ↑ Jennifer Harby: Queen's Jubilee birthday honours: Snooker's Mark Selby becomes MBE. 2022-06-01. s. BBC News. [dostęp 2022-06-26]. (ang.).
- ↑ Ben Dirs: World Snooker Championship 2014: Mark Selby wins style battle. bbc.com, 2014-05-06. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
- ↑ Selby yn troi’r byrddau ar O’Sullivan. golwg360.com, 2014-05-06. [dostęp 2014-05-10]. (wal.).
- ↑ World snooker limited prize money rankings after the World Championship 2014, Worldsnooker, (ang.)
- ↑ Selby edges Gould in thriller, wst.tv, dostęp 27 września 2020 (ang.)
- ↑ Niesamowita seria, wyrównał rekord. "Rakieta" pobita!, sport.interia.pl [dostęp 2020-12-14] (pol.).
- ↑ snooker.org: Mark Selby. [dostęp 2018-01-03].
- ↑ Snooker.org: Ranking History. [dostęp 2011-02-06].
- ↑ stan na dzień 15 stycznia 2015
Linki zewnętrzne
- oficjalna strona Selby’ego. markselby.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-20)]. (ang.)
- Mark Selby: profil w serwisie 147.com.pl
- Mark Selby: profil w serwisie snookerworld.pl
Media użyte na tej stronie
(c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0
Picture taken in Berlin during the Snooker German Masters in 2015. Mark Selby.
.jpg)
(c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0
2015 German Masters champion Mark Selby with trophy.
_2013-01-30_02.jpg)
(c) DerHexer, Wikimedia Commons, CC-by-sa 4.0
Picture taken in Berlin during the Snooker German Masters in 2013. Mark Selby.
Autor: Benutzer:Bill da Flute, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mark Selby mit Siegerpokal beim Paul Hunter Classic 2012