Mark Woodforde
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 września 1965 | ||||||||||||
Wzrost | 188 cm | ||||||||||||
Gra | leworęczna, jednoręczny bekhend | ||||||||||||
Status profesjonalny | 1984 | ||||||||||||
Zakończenie kariery | 2000 | ||||||||||||
Gra pojedyncza | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 4 | ||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 19 (22 kwietnia 1996) | ||||||||||||
Australian Open | SF (1996) | ||||||||||||
Roland Garros | 4R (1997) | ||||||||||||
Wimbledon | 4R (1988, 1990, 1997) | ||||||||||||
US Open | 4R (1987, 1988) | ||||||||||||
Gra podwójna | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 67 | ||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 1 (16 listopada 1992) | ||||||||||||
Australian Open | W (1992, 1997) | ||||||||||||
Roland Garros | W (2000) | ||||||||||||
Wimbledon | W (1993−1997, 2000) | ||||||||||||
US Open | W (1989, 1995, 1996) | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Mark Raymond Woodforde (ur. 23 września 1965 w Adelaide) − australijski tenisista, zwycięzca 12 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i 5 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów, złoty medalista igrzysk olimpijskich z Atlanty (1996) w grze podwójnej i srebrny medalista igrzysk olimpijskich z Sydney (2000), zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa
Woodforde karierę tenisową rozpoczął w 1984 roku. Jako singlista wywalczył 4 tytuły w turniejach rangi ATP World Tour. Dwukrotnie wygrał zawody w Adelaide i po razie triumfował w Auckland oraz Filadelfii. Dodatkowo pięciokrotnie dochodził do finałów zawodów ATP World Tour. W 1996 roku, mając już ponad 30 lat Australijczyk awansował do półfinału wielkoszlemowego Australian Open. Po drodze zdołał wyeliminować m.in. Marka Philippoussisa i Thomasa Enqvista; przegrał dopiero z Borisem Beckerem. W kwietniu tegoż samego sezonu Woodforde osiągnął najwyższą pozycję w singlowym rankingu, nr 19.
W grze podwójnej pierwsze turniejowe zwycięstwo w rozgrywkach kategorii ATP World Tour odniósł razem z Johnem McEnroe w Los Angeles w 1988 roku. Rok później debliści wywalczyli tytuł w wielkoszlemowym US Open. W 1991 roku Woodforde zaczął grać w parze z Toddem Woodbridge. Zawodnicy wspólnie startowali aż do 2000 roku i przez ten okres stworzyli jedną z najbardziej utytułowanych par deblowych, znaną jako „The Woodies”. Zwyciężyli łącznie w 61 turniejach, w tym 11 wielkoszlemowych. Pozostawali niepokonani na Wimbledonie w latach 1993−1997. Przez dziewięć lat z rzędu kwalifikowali się do turnieju Masters Cup, wygrywając imprezę dwa razy (1992, 1996). W latach 1992, 1995, 1996, 1997 i 2000 para była wybierana deblem roku. W 1996 roku zdobyli złoty medal podczas igrzysk olimpijskich w Atlancie, a cztery lata później srebrny medal na olimpiadzie w Sydney. W listopadzie 1992 roku Woodforde został liderem klasyfikacji deblistów. Tego samego roku zakończył sezon jako lider w rankingu deblowym, a także w 1996 i 2000 roku.
W grze mieszanej Woodforde wygrał pięć turniejów wielkoszlemowych, partnerując rodaczce Nicole Provis, Amerykance Martinie Navrátilovej oraz Hiszpance Arantxrze Sánchez Vicario.
W latach 1988−2000 występował w reprezentacji Australii w Pucharze Davisa. Początkowo grał jako singlista. W 1993 roku przyczynił się do awansu Australii do finału, ale w decydującym meczu z Niemcami przegrał grę podwójną (z Woodbridge) przeciwko Michaelowi Stichowi i Patrikowi Kühnenowi. W 1999 roku zdobył z Woodbridge punkt deblowy w finale z Francją, co pomogło zespołowi wywalczyć tytuł po raz pierwszy od 13 lat. Rok później w finale Australijczycy nie sprostali Hiszpanom i tym właśnie meczem Woodforde zakończył karierę. Bilans jego występów reprezentacji to 21 zwycięstw i 15 porażek.
W ciągu szesnastu lat kariery Woodforde zarobił ponad 8 i pół miliona dolarów. W 2003 roku został trenerem ekipy australijskiej w kobiecym Fed Cup. Razem z Woodbridge prowadził aktywną działalność charytatywną w ramach Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych (ATP).
W 2010 roku, wraz z Toddem Woodbridge, został przyjęty do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[1].
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (4−5)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
Zwycięzca | 1. | 12 stycznia 1986 | Auckland | Twarda | Bud Schultz | 6:4, 6:3, 3:6, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 3 stycznia 1988 | Adelaide | Twarda | Wally Masur | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 8 stycznia 1989 | Adelaide | Twarda | Patrik Kühnen | 7:5, 1:6, 7:5 |
Finalista | 1. | 8 października 1989 | Brisbane | Twarda | Nicklas Kroon | 6:4, 2:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 9 sierpnia 1992 | Los Angeles | Twarda | Richard Krajicek | 4:6, 6:2, 4:6 |
Finalista | 3. | 15 listopada 1992 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Richard Krajicek | 2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 4. | 21 lutego 1993 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Ivan Lendl | 5:4 krecz |
Finalista | 4. | 7 sierpnia 1994 | Los Angeles | Twarda | Boris Becker | 2:6, 2:6 |
Finalista | 5. | 18 października 1998 | Singapur | Dywanowa (hala) | Marcelo Ríos | 4:6, 2:6 |
Gra podwójna (67−24)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Finalista | 1. | 28 lipca 1985 | Hilversum | Ceglana | Carl Limberger | Stefan Simonsson Hans Simonsson | 3:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 11 stycznia 1987 | Auckland | Twarda | Carl Limberger | Kelly Jones Brad Pearce | 6:7, 6:7 |
Finalista | 3. | 19 lipca 1987 | Bordeaux | Ceglana | Darren Cahill | Sergio Casal Emilio Sánchez | 3:6, 3:6 |
Finalista | 4. | 30 sierpnia 1987 | Rye Brook | Twarda | Carl Limberger | Lloyd Bourne Jeff Klaparda | 3:6, 3:6 |
Finalista | 5. | 3 stycznia 1988 | Adelaide | Twarda | Carl Limberger | Darren Cahill Mark Kratzmann | 6:4, 2:6, 5:7 |
Zwycięzca | 1. | 25 września 1988 | Los Angeles | Twarda | John McEnroe | Peter Doohan Jim Grabb | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 2 października 1988 | San Francisco | Dywanowa (hala) | John McEnroe | Scott Davis Tim Wilkison | 6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 3. | 30 kwietnia 1989 | Monte Carlo | Ceglana | Tomáš Šmíd | Paolo Canè Diego Nargiso | 1:6, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 10 września 1989 | US Open, Nowy Jork | Twarda | John McEnroe | Ken Flach Robert Seguso | 6:4, 4:6, 6:3, 6:3 |
Finalista | 6. | 30 września 1990 | Brisbane | Twarda | Brian Garrow | Jason Stoltenberg Todd Woodbridge | 6:2, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 5. | 17 lutego 1991 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Libor Pimek Michiel Schapers | 6:3, 6:0 |
Zwycięzca | 6. | 10 marca 1991 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Mansur Bahrami Andriej Olchowski | 6:3, 6:1 |
Zwycięzca | 7. | 16 czerwca 1991 | Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Grant Connell Glenn Michibata | 6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 29 września 1991 | Brisbane | Twarda | Todd Woodbridge | John Fitzgerald Glenn Michibata | 7:6, 6:3 |
Zwycięzca | 9. | 26 stycznia 1992 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Todd Woodbridge | Kelly Jones Rick Leach | 6:4, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 16 lutego 1992 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Kevin Curren Gary Muller | 7:5, 4:6, 7:6 |
Zwycięzca | 11. | 23 lutego 1992 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 12. | 5 kwietnia 1992 | Singapur | Twarda | Todd Woodbridge | Grant Connell Glenn Michibata | 6:7, 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 13. | 16 sierpnia 1992 | Cincinnati | Twarda | Todd Woodbridge | Patrick McEnroe Jonathan Stark | 6:3, 1:6, 6:3 |
Zwycięzca | 14. | 18 października 1992 | Tokio | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:3, 1:6, 6:3 |
Zwycięzca | 15. | 1 listopada 1992 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Steve DeVries David Macpherson | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 16. | 22 listopada 1992 | ATP Finals, Johannesburg | Twarda | Todd Woodbridge | John Fitzgerald Anders Järryd | 6:2, 7:6, 5:7, 3:6, 6:3 |
Zwycięzca | 17. | 10 stycznia 1993 | Adelaide | Twarda | Todd Woodbridge | John Fitzgerald Laurie Warder | 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 18. | 14 lutego 1993 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:5, 6:2 |
Zwycięzca | 19. | 13 czerwca 1993 | Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Neil Broad Gary Muller | 6:7, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 20. | 4 lipca 1993 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Grant Connell Patrick Galbraith | 7:6, 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 21. | 31 października 1993 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Gary Muller Danie Visser | 6:1, 3:6, 6:2 |
Finalista | 7. | 28 listopada 1993 | ATP Finals, Johannesburg | Twarda(hala) | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:7, 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 22. | 6 lutego 1994 | Dubaj | Twarda | Todd Woodbridge | Darren Cahill John Fitzgerald | 6:7, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 23. | 17 kwietnia 1994 | Nicea | Ceglana | Javier Sánchez | Hendrik Jan Davids Piet Norval | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 24. | 8 maja 1994 | Pinehurst | Ceglana | Todd Woodbridge | Jared Palmer Richey Reneberg | 6:2, 3:6, 6:3 |
Finalista | 8. | 12 czerwca 1994 | Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Jan Apell Jonas Björkman | 6:3, 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 25. | 3 lipca 1994 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Grant Connell Patrick Galbraith | 7:6(3), 6:3, 6:1 |
Zwycięzca | 26. | 7 sierpnia 1994 | Los Angeles | Twarda | John Fitzgerald | Scott Davis Brian MacPhie | 4:6, 6:2, 6:0 |
Zwycięzca | 27. | 21 sierpnia 1994 | Indianapolis | Twarda | Todd Woodbridge | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:3, 6:4 |
Finalista | 9. | 11 września 1994 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 28. | 30 października 1994 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Jan Apell Jonas Björkman | 6:3, 6:4 |
Finalista | 10. | 27 listopada 1994 | ATP Finals, Dżakarta | Twarda hala) | Todd Woodbridge | Jan Apell Jonas Björkman | 4:6, 6:4, 6:4, 6:7, 6:7 |
Zwycięzca | 29. | 15 stycznia 1995 | Sydney | Twarda | Todd Woodbridge | Trevor Kronemann David Macpherson | 7:6, 6:4 |
Zwycięzca | 30. | 19 marca 1995 | Miami | Twarda | Todd Woodbridge | Jim Grabb Patrick McEnroe | 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 31. | 14 maja 1995 | Pinehurst | Ceglana | Todd Woodbridge | Alex O’Brien Sandon Stolle | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 32. | 21 maja 1995 | Coral Springs | Ceglana | Todd Woodbridge | Sergio Casal Emilio Sánchez | 6:3, 6:1 |
Zwycięzca | 33. | 9 lipca 1995 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Rick Leach Scott Melville | 7:5, 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 34. | 13 sierpnia 1995 | Cincinnati | Twarda | Todd Woodbridge | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:2, 3:0 krecz |
Zwycięzca | 35. | 10 września 1995 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Todd Woodbridge | Alex O’Brien Sandon Stolle | 6:3, 6:3 |
Finalista | 11. | 27 listopada 1995 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Ellis Ferreira Jan Siemerink | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 36. | 7 stycznia 1996 | Adelaide | Twarda | Todd Woodbridge | Jonas Björkman Tommy Ho | 7:5, 7:6 |
Finalista | 12. | 25 lutego 1996 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Mark Knowles Daniel Nestor | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 37. | 3 marca 1996 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Byron Black Grant Connell | 7:6, 6:2 |
Zwycięzca | 38. | 17 marca 1996 | Indian Wells | Twarda | Todd Woodbridge | Brian MacPhie Michael Tebbutt | 1:6, 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 39. | 24 marca 1996 | Miami | Twarda | Todd Woodbridge | Ellis Ferreira Patrick Galbraith | 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 40. | 21 kwietnia 1996 | Tokio | Twarda | Todd Woodbridge | Mark Knowles Rick Leach | 6:2, 6:3 |
Zwycięzca | 41. | 19 maja 1996 | Coral Springs | Ceglana | Todd Woodbridge | Ivan Baron Brett Hansen-Dent | 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 42. | 16 czerwca 1996 | Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Alex O’Brien | 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 43. | 7 lipca 1996 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Byron Black Grant Connell | 4:6, 6:1, 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 44. | 29 lipca 1996 | Igrzyska Olimpijskie, Atlanta | Twarda | Todd Woodbridge | Neil Broad Tim Henman | 6:4, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 45. | 8 września 1996 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 4:6, 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 46. | 6 października 1996 | Singapur | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Martin Damm Andriej Olchowski | 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 47. | 17 listopada 1996 | ATP Finals, Hartford | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Alex O’Brien | 6:4, 5:7, 6:2, 7:6 |
Finalista | 13. | 5 stycznia 1997 | Adelaide | Twarda | Todd Woodbridge | Patrick Rafter Bryan Shelton | 4:6, 6:1, 3:6 |
Zwycięzca | 48. | 26 stycznia 1997 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Alex O’Brien | 4:6, 7:5, 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 49. | 23 marca 1997 | Miami | Twarda | Todd Woodbridge | Mark Knowles Daniel Nestor | 7:6, 7:6 |
Finalista | 14. | 8 czerwca 1997 | French Open, Paryż | Ceglana | Todd Woodbridge | Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek | 6:7, 6:4, 3:6 |
Zwycięzca | 50. | 6 lipca 1997 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:6(4), 7:6(7), 5:7, 6:3 |
Zwycięzca | 51. | 10 sierpnia 1997 | Cincinnati | Twarda | Todd Woodbridge | Mark Philippoussis Patrick Rafter | 7:6, 4:6, 6:4 |
Zwycięzca | 52. | 26 października 1997 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Rick Leach Jonathan Stark | 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 53. | 18 stycznia 1998 | Sydney | Twarda | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Daniel Nestor | 6:3, 7:5 |
Finalista | 15. | 1 lutego 1998 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Todd Woodbridge | Jonas Björkman Jacco Eltingh | 2:6, 7:5, 6:2, 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 54. | 15 lutego 1998 | San Jose | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Nelson Aerts André Sá | 6:1, 7:5 |
Zwycięzca | 55. | 22 lutego 1998 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Ellis Ferreira David Roditi | 6:3, 6:4 |
Finalista | 16. | 26 kwietnia 1998 | Monte Carlo | Ceglana | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 56. | 3 maja 1998 | Monachium | Ceglana | Todd Woodbridge | Joshua Eagle Andrew Florent | 6:0, 6:3 |
Finalista | 17. | 5 lipca 1998 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:2, 4:6, 6:7, 7:5, 8:10 |
Finalista | 18. | 11 października 1998 | Szanghaj | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 4:6, 7:6, 6:7 |
Zwycięzca | 57. | 18 października 1998 | Singapur | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:2, 6:3 |
Zwycięzca | 58. | 14 lutego 1999 | San Jose | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Ałeksandar Kitinow Nenad Zimonjić | 7:5, 6:7(3), 6:4 |
Zwycięzca | 59. | 21 lutego 1999 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Alex O’Brien | 6:3, 6:4 |
Finalista | 19. | 2 maja 1999 | Atlanta | Ceglana | Todd Woodbridge | Patrick Galbraith Justin Gimelstob | 7:5, 6:7, 3:6 |
Finalista | 20. | 13 czerwca 1999 | Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Alex O’Brien | 3:6, 6:7(3) |
Finalista | 21. | 15 sierpnia 1999 | Cincinnati | Twarda | Todd Woodbridge | Jonas Björkman Byron Black | 3:6, 6:7(6) |
Finalista | 22. | 10 października 1999 | Szanghaj | Twarda | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Daniel Nestor | 5:7, 3:6 |
Finalista | 23. | 17 października 1999 | Singapur | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Maks Mirny Eric Taino | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 60. | 9 stycznia 2000 | Adelaide | Twarda | Todd Woodbridge | Lleyton Hewitt Sandon Stolle | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 61. | 16 stycznia 2000 | Sydney | Twarda | Todd Woodbridge | Lleyton Hewitt Sandon Stolle | 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 62. | 26 marca 2000 | Miami | Twarda | Todd Woodbridge | Martin Damm Dominik Hrbatý | 6;3, 6:4 |
Zwycięzca | 63. | 21 maja 2000 | Hamburg | Ceglana | Todd Woodbridge | Wayne Arthurs Sandon Stolle | 6:7(4), 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 64. | 11 czerwca 2000 | French Open, Paryż | Ceglana | Todd Woodbridge | Paul Haarhuis Sandon Stolle | 7:6(7), 6:4 |
Zwycięzca | 65. | 18 czerwca 2000 | Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Jonathan Stark Eric Taino | 6:7(5), 6:3, 7:6(1) |
Zwycięzca | 66. | 9 lipca 2000 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Paul Haarhuis Sandon Stolle | 6:3, 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 67. | 13 sierpnia 2000 | Cincinnati | Twarda | Todd Woodbridge | Ellis Ferreira Rick Leach | 7:6(6), 6:4 |
Finalista | 24. | 24 września 2000 | Igrzyska Olimpijskie, Sydney | Twarda | Todd Woodbridge | Sébastien Lareau Daniel Nestor | 7:5, 3:6, 4:6, 6:7(2) |
Gra mieszana (5−2)
Wygrane według nawierzchni |
Twarda (3–1) |
Ceglana (1–0) |
Trawiasta (1–1) |
Dywanowa (0–0) |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Zwycięzca | 1. | 26 stycznia 1992 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicole Provis | Arantxa Sánchez Todd Woodbridge | 6:3, 4:6, 11:9 |
Zwycięzca | 2. | 7 czerwca 1992 | French Open, Paryż | Ceglana | Arantxa Sánchez | Lori McNeil Bryan Shelton | 6:2, 6:3 |
Zwycięzca | 3. | 13 września 1992 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nicole Provis | Helena Suková Tom Nijssen | 4:6, 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 4 lipca 1993 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Martina Navrátilová | Manon Bollegraf Tom Nijssen | 6:3, 6:4 |
Finalista | 1. | 12 września 1993 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Martina Navrátilová | Helena Suková Todd Woodbridge | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 5. | 28 stycznia 1996 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Łarysa Sawczenko | Nicole Arendt Luke Jensen | 4:6, 7:5, 6:0 |
Finalista | 2. | 7 lipca 1996 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Larysa Sawczenko | Helena Suková Cyril Suk | 6:1, 3:6, 2:6 |
Przypisy
- ↑ Woodbridge, Woodforde lead nominees (ang.). W: The Associated Press [on-line]. espn.com, 11 września 2009. [dostęp 2017-04-14].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Mark Woodforde Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 stycznia 2011)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).