![](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/Football_pictogram.svg/25px-Football_pictogram.svg.png) | Marko Dević Марко Девіч |
|
![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/76/Markodevic.jpg/240px-Markodevic.jpg) |
Data i miejsce urodzenia | 27 października 1983 Belgrad |
Wzrost | 185 cm |
Pozycja | pomocnik |
Informacje klubowe |
Klub | Sabah Baku |
Kariera seniorska[a] |
---|
|
Kariera reprezentacyjna[b] |
---|
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 2008–2014 | Ukraina | 35 | (7) |
|
- ↑ Aktualne na: 20.01.2020.
- ↑ Aktualne na: 19.01.2017.
|
Marko Dević, serb. cyr. Марко Девић, ukr. Марко Девіч, Marko Dewicz (ur. 27 października 1983 w Belgradzie, Jugosławia) – serbski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Ukrainy. 25 czerwca 2008 otrzymał ukraińskie obywatelstwo.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Ojciec Devicia również był piłkarzem. Marko Dević rozpoczął treningi w wieku 10 lat. W 2001 zadebiutował w klubie FK Zvezdara Belgrad. Później występował w belgradzkich klubach Železnik, Radnički i Voždovac. W 2004 z Radnički zdobył brązowy medal mistrzostw Serbii i Czarnogóry. W styczniu 2005 za 150 tys. euro został kupiony do ukraińskiego klubu Wołyń Łuck[1]. W 2006 po spadku Wołyni przeniósł się do Metalista Charków, z którym odnosił największe sukcesy: został królem strzelców ligi ukraińskiej w sezonie 2007/2008 oraz zdobył brązowe medale mistrzostw Ukrainy w sezonie 2006/07 i 2007/08. 25 maja 2012 roku za 5 milionów euro przeszedł do Szachtara Donieck[2], ale już po pół roku, 27 lutego 2013 roku powrócił do Metalista Charków[3]. 27 lutego 2014 roku przeszedł do Rubinu Kazań[4]. 25 stycznia 2015 został wypożyczony do katarskiego Al-Rajjan SC[5]. Po wygaśnięciu kontraktu w końcu grudnia 2016 opuscił Rubin[6], a 17 stycznia 2017 został piłkarzem FK Rostów[7]. 17 czerwca 2017 opuścił rostowski klub[8], a 8 sierpnia został piłkarzem FC Vaduz[9]. 5 sierpnia 2018 zasilił skład Sabahu Baku[10]. 20 sierpnia 2019 wrócił do FK Voždovac[11]. 16 stycznia 2020 ponownie został piłkarzem Sabahu Baku[12].
Kariera reprezentacyjna
Ponieważ selekcjonerzy reprezentacji Serbii nie powoływali go do reprezentacji, wyraził chęć występowania w ukraińskiej reprezentacji i zdecydował przyjąć ukraińskie obywatelstwo. 19 listopada 2008 zadebiutował w reprezentacji Ukrainy w spotkaniu towarzyskim z Norwegią wygranym 1:0.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- wicemistrz Ukrainy: 2012/13
- brązowy medalista Mistrzostw Ukrainy: 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12
- zdobywca Superpucharu Ukrainy: 2012
- zdobywca Pucharu Liechtensteinu: 2017/18
Sukcesy indywidualne
- król strzelców Mistrzostw Ukrainy: 19 goli (2008)
Przypisy
Bibliografia