Marmur karraryjski

Pietà watykańska – dzieło wykonane w marmurze z Carrary

Marmur karraryjski (marmur kararyjski, karar[1]) – szlachetna odmiana białego marmuru plamiście popielatego z harmonijnie rozmieszczonymi na białym tle żyłkami.

Protolitem był wapień jurajski, z którego w wyniku trzeciorzędowych procesów metamorficznych powstał marmur[2].

Opis

Odmiana charakteryzuje się wysokim stopniem przekrystalizowania, wysoką (sięgającą do 90%) zawartością czystego węglanu wapnia oraz niską zawartością tlenku magnezu. Odmianę tworzą średnio i grubokrystaliczne białe marmury kalcytowe. Marmur karraryjski jest odmianą trwałą, względnie odporną na wietrzenie, o dużej wartości dekoracyjnej.

Nazwa „marmur karraryjski” pochodzi od miejscowości Carrara, w okolicy której występują jedne z największych złóż marmuru, z których ta odmiana jest wydobywana[3].

Stosowany głównie jako materiał rzeźbiarski oraz w budownictwie jako kamień dekoracyjny i okładzinowy. W marmurze karraryjskim tworzyli dzieła tacy rzeźbiarze jak Michał Anioł czy Giovanni Lorenzo Bernini. Z marmuru karraryjskiego Michał Anioł wyrzeźbił m.in. Pietę watykańską, Madonnę z Brugii oraz Nagrobek papieża Juliusza II.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Witold Doroszewski (red.): karar. W: Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2014-03-19].
  2. ↑ Afyon White Marble to Cremo Delicato Marble - World's Most Popular Marble A - C, www.natural-stone-interiors.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-11] (ang.).
  3. ↑ Hans Gasser (Seuddeutsche Zeitung): Piękno zaklęte w marmurze (pol.). [dostęp 2011-11-28].

Media użyte na tej stronie