Mars i Wenus zaskoczeni przez Wulkana

Mars i Wenus zaskoczeni przez Wulkana
Ilustracja
Autor

Joachim Wtewael

Data powstania

1601

Medium

miedź

Wymiary

21 × 15,5 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Mauritshuis

Mars i Wenus zaskoczeni przez Wulkana – obraz barokowego malarza Joachima Wtewaela.

Źródło inspiracji

Motyw przedstawiony na obrazie pochodzi z greckiego eposu Odyseja Homera lub z Metamorfoz Owidiusza. Opowieść mówi o zdradzie bogini Wenus z bogiem wojny Marsem. Mężem Wenus był Wulkan (Hefajstos). Romans został odkryty przez wszechwiedzącego boga słońca Apolla. Wulkan po odkryciu zdrady sporządził sieć w którą zamierzał schwytać kochanków a na świadków nierządnego czynu wezwał innych bogów. Oni też mieli rozstrzygnąć co zrobić z przyłapana parą. Niezręczna sytuacja dostarczyła wiele rozrywki zebranym bogom.

W XVII wieku tego typu opowieści miały najczęściej charakter moralizatorski z puentą – Bóg wie o wszystkich ludzkich uczynkach za które czeka go kara za grzechy nawet te najbardziej skrywane. Również połączenie motywów komedii i erotyzmu była charakterystyczne dla literatury siedemnastego wieku.

1604, Mars i Wenus przyłapana przez bogów olej na miedzi, 20.2 × 15.5 cm, The Getty Museum

Charakterystyka i opis obrazu

Powyższa miniatura w miedzi jest przykładem malarstwa manierystycznego. Ludzkie pozy przedstawione w różny sposób mają wydźwięk i znaczenie erotyczne. Na łożu widoczna jest para kochanków podczas aktu miłosnego. Mars zaskoczony zwrócony jest w kierunku Merkurego, który odsłania kotarę ukazując parę innym bogom. Na głowie ma czerwone nakrycie a w dłoni trzyma swój kaduceusz. Po jego lewej stronie zbliża się na orle Jowisz dzierżący w prawej ręce swój atrybut – pioruny. Za nim nieśmiało wychyla się bogini Minerwa w swoim hełmie. Przed łożem w skórzanym fartuchu kowalskim i w błękitnym czepku, tyłem do widza stoi Wulkan. W rękach trzyma sieć. Nad Wulkanem siedzi bóg czasu Saturn trzymający kosę. Za nim tak jak i w przypadku Minerwy wychyla się z nieskrywaną ciekawością bogini Diana. Na czole widoczny jest złoty półksiężyc symbolizujący cnotę[1] Na górze po lewej stronie, w złotej poświacie i z lutnią w dłoni siedzi bóg słońca Apollo, sprawca całego zamieszania.

Na środku ryciny Wtewael umieścił Kupidyna z lukiem, mierzącego w stronę Merkurego. Według Homera bóg ten pożądał Wenus. Kupidyn miał więc albo zapobiec odkrycia romansu albo miał wskazywać prawdziwe zamiary boskiej żądzy. Na dole pod łóżkiem leży przewrócony nocnik, który mógł symbolizować niesmak całej sytuacji.

Trzy lata później Wtewael namalował inna wersję obrazu z tym samym motywem. Obecnie rycina na miedzi znajduje się w muzeum the Getty w Los Angeles.

Mars i Wenus zaskoczeni przez Wulkana
Alexandre Charles Guillemot 1827, olej na płótnie, Norb & Ruth Schaefer, Sr. and Norb & Carolyn Schaefer Jr. Gallery

Motyw Marsa i Wenus u innych artystów

Motyw kochanków przyłapanych przez Wulkana był wykorzystywany przez wielu innych artystów zarówno we wcześniejszych epokach jak i późniejszych. W renesansie historię przedstawiał m.in.:

  • Jan Gossart (między 1498-1532, ostatnio widziany w 1945, olej na płótnie, 107 × 83 cm Gemäldegalerie, Berlin)[2]

The Elisha Whittelsey Collection, The Elisha Whittelsey Fund, 1949)[3]

oraz

  • Hendrick de Clerrk (XVII wiek olej na panelu, 35,5 × 45,5 cm kolekcja prywatna, Belgia)[6]
  • François Boucher (1754, olej na płótnie, 164 x 71cm Wallace Collection, Londyn)[7]
  • Louis Chéron, (1695, olej na gipsowym suficie w State Bedroom Boughton House, 7.44 × 6.85 m)
  • Martin Van Heemskerk, (1536)
  • Louis-Jean-François Lagrenée (1768, olej na płótnie, The Getty Museum, Los Angeles)[8],
  • Johann Martin Schmidt (1768, Luwr)[9]

W XIX wieku motyw podejmował Alexandre Charles Guillemot

Włoski artysta Guglielmo della Porta (1500/1510 – 1577) wykonał w roku 1553/1555 relief w brązie o wymiarach 14 × 14 cm. Obecnie można go zobaczyć w National Gallery of Art w Waszyngtonie[10].

Literatura

  • Anne W. Lowenthal Joachim Wtewael: Mars And Venus Surprised By Vulcan, Museum Studies On Art, 1995 ISBN 978-0-89236-304-9[11]

Bibliografia

  • Patrick de Rynck Jak czytać malarstwo, wyd. Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0565-9

Przypisy

Media użyte na tej stronie