Marta Lempart

Marta Lempart
Ilustracja
Marta Lempart (2022)
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1979
Lwówek Śląski

Zawód, zajęcie

menedżerka, działaczka społeczna i polityczna

Miejsce zamieszkania

Wrocław

Narodowość

polska

Marta Mirosława Lempart (ur. 29 sierpnia 1979 w Lwówku Śląskim) – polska działaczka społeczna i polityczna, inicjatorka i jedna z liderek Ogólnopolskiego Strajku Kobiet[1][2], który domaga się prawa kobiet do aborcji[3][4], jedna z liderek Międzynarodowego Strajku Kobiet, prezeska Fundacji Ogólnopolski Strajk Kobiet[5], współorganizatorka czarnego protestu (2016) i jedna z liderek protestów przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji w Polsce (2020). Organizatorka protestów także m.in. przeciw zmianom w sądownictwie, przeciwko wykorzystywaniu seksualnemu dzieci w polskim Kościele katolickim, w obronie praw osób z niepełnosprawnościami[6].

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Marta Lempart na demonstracji mającej na celu obronę konwencji antyprzemocowej – Warszawa, 24 lipca 2020.
Marta Lempart w trakcie rozmowy z dziennikarzem TVN na demonstracji „Kabul\Kaból” w obronie uchodźców z Afganistanu, 22 sierpnia 2021.
Marta Lempart wygłaszająca mowę na demonstracji "Nie chciej Polsko mojej krwi" przed Sejmem, 1 grudnia 2021.

Ukończyła wrocławskie III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza[7]. Z wykształcenia prawniczka[8]. Zdała egzamin urzędniczy w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Kształciła się podyplomowo z zarządzania projektami i uzyskała w tym zakresie certyfikat PRINCE2[9].

W latach 2008–2010 pracowała w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej oraz jako dyrektorka Wydziału Programowania i Realizacji Zadań w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Jest współautorką ustawy o języku migowym i innych przepisów dostosowujących polskie prawo do Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami i przepisów UE dotyczących pomocy publicznej na zatrudnianie osób z niepełnosprawnościami[10]. Została wiceprzewodniczącą Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomym[11]. Prowadzi firmę budowlaną[10] Diamond Properties, której jest prezeską[12][13]. Zajmowała się również zawodowo lobbingiem i legislacją w sektorze pozarządowym[8].

W latach 2020–2021 była dziennikarką Halo.Radia, gdzie prowadziła swój cotygodniowy program. Na antenie rozgłośni nadawane były także jej felietony[14].

Działalność społeczna

Po dojściu w 2015 do władzy Prawa i Sprawiedliwości zaangażowała się w protesty Komitetu Obrony Demokracji[2]. Po wpłynięciu do Sejmu projektu zaostrzającego przepisy antyaborcyjne, 25 września 2016, podczas protestu we Wrocławiu, wezwała Polki do ogólnopolskiego strajku 3 października 2016. Inspiracją do pomysłu strajku był islandzki strajk z 1975[2]. Dzień po ogłoszeniu pomysłu, chęć udziału w proteście wyraziło na Facebooku ponad 60 tys. osób[2]. 3 października 2016 kobiety manifestowały na ulicach 150 miast Polski, co miało przekonać PiS do zamrożenia prac nad projektem. Marta Lempart przewodziła marszowi we Wrocławiu. Na fali protestu narodził się Ogólnopolski Strajk Kobiet (OSK)[15], którego Lempart została twarzą i jedną z liderek[1]. Wraz z OSK w kolejnych latach organizowała zarówno protesty w sprawie praw kobiet, jak i przeciw ukrywaniu pedofilii w Kościele katolickim (pod hasłem #BabyShoesRemember), w obronie niezależności sądownictwa czy przeciw nacjonalistycznym marszom i zgromadzeniom.

Nowo powstały ruch kobiecy został zauważony także poza granicami Polski[16], a inspirowane nim aktywistki z innych krajów także rozpoczęły międzynarodową współpracę[1]. Dzięki temu 8 marca 2017 w ponad 50 krajach odbył się Międzynarodowy Strajk Kobiet, którego jedną z inicjatorek i liderek została Marta Lempart. Rok później strajk odbył się już w ponad 70 krajach[17].

Działalność polityczna

W listopadzie 2018 roku pojawiła się na konwencji założycielskiej liberalnej partii Teraz! Ryszarda Petru[18].

W wyborach samorządowych 2018 roku OSK zainicjował akcję #DziewczynyDoWyborów, której zadaniem było zachęcanie do kandydowania i wspieranie kandydatek na różne szczeble samorządowej władzy. Cel stanowiło zwiększenie udziału i roli kobiet w lokalnych strukturach samorządowych[19]. Sama Marta Lempart została kandydatką na prezydenta Wrocławia komitetu „Wrocław dla Wszystkich”, który składał się z działaczy lokalnych organizacji społecznych oraz Partii Razem. W wyborach 21 października 2018 zdobyła 6046 głosów (2,34%), zajmując 6. miejsce spośród 10. kandydatów na urząd prezydencki[20][21].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku startowała z listy partii Wiosna z 6. miejsca w okręgu nr 12. Zdobyła 6061 głosów, co było 4. wynikiem komitetu w okręgu nr 12[22][23].

W działalności publicznej i w kampaniach wyborczych Lempart podkreśla sprawy równościowe kobiet, osób LGBT+ oraz osób z niepełnosprawnościami[6][24].

W lutym 2021 roku w wyniku zaangażowania Marty Lempart w protesty przeciwko ograniczaniu prawa do aborcji w Polsce Prokuratura Okręgowa w Warszawie postawiła jej trzy zarzuty: sprowadzenia niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia wielu osób, znieważenia policjantów i pochwalenia przestępstw (niszczenia fasad kościołów i zakłócanie nabożeństw)[25][26].

Życie prywatne

Jest córką Lidii Lempart – terapeutki mowy, damy Orderu Uśmiechu[27].

Jest lesbijką[28]. Związana z trenerką wokalną Natalią Pancewicz[29].

Wyniki wyborcze

WyboryKomitet wyborczyOrganOkręgWynik
2018KWW Wrocław dla WszystkichPrezydent miasta Wrocławia6 046 (2,34%) N[21]
2019KW Wiosna Roberta BiedroniaParlament Europejski IX kadencjinr 126 054 (0,46%) N[22]

Nagrody i wyróżnienia

Nagrody imienne
  • Pierwsze miejsce w plebiscycie Najbardziej wpływowe kobiety Dolnego Śląska Gazety Wrocławskiej (2013)[30],
  • Nominacja do nagrody Superbohaterki „Wysokich Obcasów” (2017)[31],
  • Nagroda Fundacji Polcul im. J. Bonieckiego „za działalność w dziedzinie ruchów prodemokratycznych, a w szczególności za pomysł i organizację Ogólnopolskiego Strajku Kobiet OSR” (2018)[32],
  • Wyróżnienie na liście „Kobiety Roku 2020” Forbes Women wraz z Klementyną Suchanow za działalność w Ogólnopolskim Strajku Kobiet (2020)[33],
  • Zwycięstwo w plebiscycie Superbohaterki magazynu „Wysokich Obcasów” (2021)[34][35][36].
Nagrody dla Ogólnopolskiego Strajku Kobiet

Przypisy

  1. a b c Aleksandra Suława: Transparenty zamiast goździków. Interia Kobieta, 2017. [dostęp 2019-08-03].
  2. a b c d Anita Karwowska, Waldemar Paś: Marta Lempart: A dlaczego ma się nie udać?. Wysokie Obcasy, 2018. [dostęp 2019-08-03].
  3. Strajk Kobiet: Chcemy legalnej aborcji na życzenie, wpolityce.pl [dostęp 2020-10-30].
  4. Strajk Kobiet zebrał postulaty demonstrujących: „Chcemy dymisji rządu”, oko.press [dostęp 2020-10-30].
  5. https://rejestr.io/krs/784372/fundacja-ogolnopolski-strajk-kobiet.
  6. a b Magdalena Karst-Adamczyk: Marta Lempart o matkach protestujących w Sejmie: Niewidzialne, nie pasują do Polski dla młodych, zdrowych i bogatych. Wysokie Obcasy, 2018. [dostęp 2019-08-03].
  7. Marta Lempart: Dzięki mojemu poloniście do dziś wszystko rozpisuję w punktach, wyborcza.pl [dostęp 2020-10-27] (pol.).
  8. a b Marta Lempart, Rzecznik Praw Obywatelskich, 12 listopada 2018 [dostęp 2019-08-10] (pol.).
  9. Marta Lempart. wnp.pl. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-17)].
  10. a b Alfabet Buntu – Marta Lempart, Archiwum Osiatyńskiego [dostęp 2019-08-10] (pol.).
  11. Magdalena Kozioł: 13 bohaterów demonstracji we Wrocławiu. To im Frasyniuk przekazał pałeczkę. wroclaw.wyborcza.pl, 26 lipca 2017. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2019)].
  12. https://rejestr.io/krs/405442/diamond-properties.
  13. Barbara Kielczyk, Prezeska Diamond Properties najbardziej wpływową Dolnoślązaczką | Deweloperzy.info [dostęp 2021-12-03] (pol.).
  14. Opublikowane przez Halo.Radio, Lempart – Strona 3 – Halo.Radio [dostęp 2021-01-14] (pol.).
  15. O nas. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2017. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 sierpnia 2019)].
  16. Irma Allen: Solidarity according to Polish women in 2017. Eurozine, 2017. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
  17. Międzynarodowy Strajk Kobiet 8 Marca. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2017. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2019)].
  18. Liderzy partii Teraz! wymieniają jej postulaty, Onet Wiadomości, 9 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-10] (pol.).
  19. #DziewczynyDoWyborów. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2018. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2019)].
  20. Wybory samorządowe 2018. wybory2018.pkw.gov.pl, 2018. [dostęp 2019-08-03].
  21. a b Wybory samorządowe 2018, wybory2018.pkw.gov.pl [dostęp 2021-04-09].
  22. a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019, pe2019.pkw.gov.pl [dostęp 2021-04-09] (pol.).
  23. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. wybory.gov.pl, 2019. [dostęp 2019-08-03].
  24. Marta Lempart: Co zrobić, aby wygrać protest w Sejmie – piszą Hamer i Lempart. Gazeta Wyborcza, 2018. [dostęp 2019-08-03].
  25. Prokurator postawił zarzuty Marcie Lempart. Grozi jej do 8 lat więzienia, wyborcza.pl [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  26. Prokuratura postawiła zarzuty Marcie Lempart, www.rp.pl [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  27. Wyborcza.pl, wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2020-10-27].
  28. Marta Lempart: LGBT+ to ja. I nie zniknę. Gazeta Wyborcza, 24 lipca 2019. [dostęp 2020-09-29].
  29. Marta Lempart partnerka. Kim jest i jak wygląda dziewczyna Marty Lempart? Szokująca fryzura! [ZDJĘCIA]. se.pl, 2020-11-19. [dostęp 2020-12-20].
  30. Bogumiła Nehrebecka, Janusz Wójtowicz, Najbardziej wpływowe kobiety Dolnego Śląska (GALA FINAŁOWA, ZDJĘCIA), Gazeta Wrocławska, 8 marca 2013 [dostęp 2020-10-27] (pol.).
  31. Dorota Wodecka, Marta Lempart: Sprawiam wrażenie silnej. Ale czy silnych należy przewracać i skakać po nich, by sprawdzić, czy przeżyją?, www.wysokieobcasy.pl, 8 lipca 2017 [dostęp 2019-08-10].
  32. Lista laureatów od 1990. Fundacj1 Polcul im. Jerzego Bonieckiego, 2019. [dostęp 2019-08-03].
  33. Kobiety Roku 2020 Forbes Women. „Forbes Women Polska”, grudzień 2019. 
  34. jk: Marta Lempart z tytułem „Superbohaterki Wysokich Obcasów”. wirtualnemedia.pl, 2021-05-25. [dostęp 2021-06-03].
  35. Katarzyna Seiler: Lempart, Traczyk-Stawska i Rudzińska-Bluszcz nagrodzone w plebiscycie Superbohaterka WO. Relacja z gali. wysokieobcasy.pl, 2021-05-24. [dostęp 2021-06-03].
  36. Anna J. Dudek: Marta Lempart, Superbohaterka „WO”: Nie odpalam świecy dymnej do śniadania. wysokieobcasy.pl, 2021-05-24. [dostęp 2021-06-03].
  37. European Citizenship Awards: this year’s laureates are…. European Civic Forum, 2017. [dostęp 2019-08-03].
  38. Strajk Kobiet laureatkami nagrody Człowieka Roku Gazety Wyborczej!. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2017. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 sierpnia 2019)].
  39. 2016 – Czarny Protest/Ogólnopolski Strajk Kobiet. Nagroda Radia TOK FM im. Anny Laszuk, 2017. [dostęp 2019-08-03].

Media użyte na tej stronie

Marta Lempart 2022.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Marta Lempart podczas konferencji w Sejmie
Marta Lempart udziela wywiadu TVN.jpg
Autor: Tomasz Molina, Licencja: CC BY-SA 4.0
Marta Lempart w trakcie rozmowy z dziennikarzami TVN na demonstracji "Kabul\Kaból" w obronie uchodźców z Afganistanu.
Marta Lempart na obronie konwencji antyprzemocowej.jpg
Autor: Tomasz Molina, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie wykonane w trakcie strajku kobiet w lipcu 2020
Nie chciej Polsko mojej krwi - Marta Lempart.jpg
Autor: Tomasz Molina, Licencja: CC BY-SA 4.0
Marta Lempart w trakcie mowy na demonstracji "Nie chciej Polsko mojej krwi".