Martin B-26 Marauder

Martin B-26 Marauder
Ilustracja
Martin B-26 Marauder
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Glenn L. Martin Company

Typ

średni samolot bombowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

7 osób

Historia
Wycofanie ze służby

1947 (USA)

Liczba egzemplarzy

5288

Dane techniczne
Napęd

2 x silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-2800

Moc

2 × 2000 KM (1500 kW)

Wymiary
Rozpiętość

21,6 m

Długość

17,1 m

Wysokość

6,2 m

Powierzchnia nośna

57 m²

Masa
Własna

11000 kg

Startowa

17000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

455 km/h

Prędkość przelotowa

358 km/h

Prędkość wznoszenia

do 300 m/min

Pułap

6040 m

Zasięg

1800 km

Współczynnik obciążenia konstrukcji

228 kg/m²

Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie: 11 × km kal. 12,7 mm
Bombowe: 1700 kg bomb
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Portugalia, Francja, Związek Południowej Afryki
Rzuty
Rzuty samolotu

B-26 Marauder (ang. „maruder”, „rabuś”) – amerykański średni samolot bombowy z okresu II wojny światowej budowany przez zakłady Martin w Baltimore.

W latach 19411945 zbudowano ponad pięć tysięcy egzemplarzy samolotu w różnych wersjach. Począwszy od wersji „B”, samoloty B-26 miały najniższe straty własne w warunkach bojowych ze wszystkich samolotów amerykańskich biorących udział w wojnie. Mimo to, wersja B-26A znana była jako The Widowmaker z powodu wielu wypadków, jakie miały miejsce podczas startów.

Samolot został zamówiony w 1939 i pierwsze prototypy zeszły z linii produkcyjnej w 1940, po przeprowadzeniu testów wszedł on do produkcji w 1941, cały cykl projektowy zajął mniej niż 24 miesiące.

B-26 był samolotem o znacznie lepszych osiągach niż B-25. Osiągnięto to dzięki użyciu skrzydeł o bardzo małej powierzchni nośnej, co jednak wiązało się z bardzo wysokim ich obciążeniem. Powodowało to spore trudności pilotażowe i utrudniało start i lądowanie oraz było powodem wielu wypadków, szczególnie podczas startu. W tym okresie samolot otrzymał bardzo wiele dosadnych i wulgarnych przezwisk jak Martin Murderer (Martin Zabójca), Baltimore Whore (dziwka z Baltimore) i Flying Prostitute (latająca prostytutka). Dwa ostatnie wiążą się z grą słów w języku angielskim; według pilotów samolot ten, podobnie jak kobiety parające się prostytucją, nie miał „żadnych widocznych sposobów (środków) utrzymania” (no visible means of support), co było aluzją do „braku” skrzydeł i „niemożliwości” utrzymania się samolotu w powietrzu[1].

Z powodu wielu wypadków powołano specjalną komisję senacką, której zadaniem miało być zbadanie przyczyn powyższych problemów. Przewodniczącym komisji został senator Harry Truman (późniejszy prezydent USA). Zbieg okoliczności sprawił, że w dniu przybycia komisji do Avon Park, gdzie trenowali piloci B-26, rozbiły się aż dwa samoloty i członków komisji przywitały płonące jeszcze wraki.

W wyniku prac komisji zdecydowano się zwiększyć rozpiętość skrzydeł o 1,8 metra, co zmniejszyło prędkość samolotu, ale poprawiło bezpieczeństwo. Mimo to nadal pozostał on trudny w pilotażu i nie był lubiany przez załogi.

Często mylony jest z samolotem Douglas A-26 Invader, który od 1948 roku nosił oznaczenie B-26.

Główne modele

B-26

Pierwszy model produkcyjny, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe 7,62 mm i dwa 12,7 mm. Z powodu bardzo krótkich skrzydeł sprawiał duże trudności podczas lądowania.

B-26A

W porównaniu z pierwszą wersją powiększono nieco uzbrojenie, dwa karabiny 7,62 mm zamieniono na 12,7 mm. 52 egzemplarze zostały wysłane do Wielkiej Brytanii, gdzie były znane jako „Marauder I”.

B-26B, modele 1 do 4

Zwiększone uzbrojenie obronne, pojedynczy karabin maszynowy w ogonie samolotu zamieniono na podwójny, dodano także pojedynczy karabin strzelający w dół. W zależności od wersji posiadał różne typy silników. W Anglii znany jako „Marauder IA”.

B-26B-10 do B-26B-55

Zwiększono rozpiętość skrzydeł z 19,8m na 21,6 m, przedłużono także statecznik pionowy i dodano dłuższe klapy. Uzbrojenie powiększono do 12 karabinów 12,7 mm. Kabina pilotów została częściowo osłonięta pancerzem.

B-26F

Zmieniona konstrukcja skrzydła, usunięty jeden z karabinów maszynowych, zmieniona konstrukcja tylnego stanowiska strzeleckiego w ogonie, które zostało także opancerzone.

B-26G

Ostateczna wersja produkcyjna, ze zmienionym wyposażeniem wewnętrznym w porównaniu z modelem „F”, używana w RAF jako „Marauder III”.

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Martin B-26 Marauder.svg
Autor: Kaboldy, Licencja: CC BY-SA 3.0
Martin B-26 Marauder
B-26 Marauder.jpg
Martin B-26B Marauder (s/n 41-17704).
US roundel 1942-1943.svg
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
US roundel 1943-1947.svg
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
USAAC Roundel 1919-1941.svg
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.