Martin B-26 Marauder
 Martin B-26 Marauder | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | średni samolot bombowy |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 7 osób |
| Historia | |
| Wycofanie ze służby | 1947 (USA) |
| Liczba egzemplarzy | 5288 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 21,6 m |
| Długość | 17,1 m |
| Wysokość | 6,2 m |
| Powierzchnia nośna | 57 m² |
| Masa | |
| Własna | 11000 kg |
| Startowa | 17000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 455 km/h |
| Prędkość przelotowa | 358 km/h |
| Prędkość wznoszenia | do 300 m/min |
| Pułap | 6040 m |
| Zasięg | 1800 km |
| Współczynnik obciążenia konstrukcji | 228 kg/m² |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Strzeleckie: 11 × km kal. 12,7 mm Bombowe: 1700 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Portugalia, Francja, Związek Południowej Afryki | |
| Rzuty | |
 | |
B-26 Marauder (ang. „maruder”, „rabuś”) – amerykański średni samolot bombowy z okresu II wojny światowej budowany przez zakłady Martin w Baltimore.
W latach 1941–1945 zbudowano ponad pięć tysięcy egzemplarzy samolotu w różnych wersjach. Począwszy od wersji „B”, samoloty B-26 miały najniższe straty własne w warunkach bojowych ze wszystkich samolotów amerykańskich biorących udział w wojnie. Mimo to, wersja B-26A znana była jako The Widowmaker z powodu wielu wypadków, jakie miały miejsce podczas startów.
Samolot został zamówiony w 1939 i pierwsze prototypy zeszły z linii produkcyjnej w 1940, po przeprowadzeniu testów wszedł on do produkcji w 1941, cały cykl projektowy zajął mniej niż 24 miesiące.
B-26 był samolotem o znacznie lepszych osiągach niż B-25. Osiągnięto to dzięki użyciu skrzydeł o bardzo małej powierzchni nośnej, co jednak wiązało się z bardzo wysokim ich obciążeniem. Powodowało to spore trudności pilotażowe i utrudniało start i lądowanie oraz było powodem wielu wypadków, szczególnie podczas startu. W tym okresie samolot otrzymał bardzo wiele dosadnych i wulgarnych przezwisk jak Martin Murderer (Martin Zabójca), Baltimore Whore (dziwka z Baltimore) i Flying Prostitute (latająca prostytutka). Dwa ostatnie wiążą się z grą słów w języku angielskim; według pilotów samolot ten, podobnie jak kobiety parające się prostytucją, nie miał „żadnych widocznych sposobów (środków) utrzymania” (no visible means of support), co było aluzją do „braku” skrzydeł i „niemożliwości” utrzymania się samolotu w powietrzu[1].
Z powodu wielu wypadków powołano specjalną komisję senacką, której zadaniem miało być zbadanie przyczyn powyższych problemów. Przewodniczącym komisji został senator Harry Truman (późniejszy prezydent USA). Zbieg okoliczności sprawił, że w dniu przybycia komisji do Avon Park, gdzie trenowali piloci B-26, rozbiły się aż dwa samoloty i członków komisji przywitały płonące jeszcze wraki.
W wyniku prac komisji zdecydowano się zwiększyć rozpiętość skrzydeł o 1,8 metra, co zmniejszyło prędkość samolotu, ale poprawiło bezpieczeństwo. Mimo to nadal pozostał on trudny w pilotażu i nie był lubiany przez załogi.
Często mylony jest z samolotem Douglas A-26 Invader, który od 1948 roku nosił oznaczenie B-26.
Główne modele
B-26
Pierwszy model produkcyjny, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe 7,62 mm i dwa 12,7 mm. Z powodu bardzo krótkich skrzydeł sprawiał duże trudności podczas lądowania.
B-26A
W porównaniu z pierwszą wersją powiększono nieco uzbrojenie, dwa karabiny 7,62 mm zamieniono na 12,7 mm. 52 egzemplarze zostały wysłane do Wielkiej Brytanii, gdzie były znane jako „Marauder I”.
B-26B, modele 1 do 4
Zwiększone uzbrojenie obronne, pojedynczy karabin maszynowy w ogonie samolotu zamieniono na podwójny, dodano także pojedynczy karabin strzelający w dół. W zależności od wersji posiadał różne typy silników. W Anglii znany jako „Marauder IA”.
B-26B-10 do B-26B-55
Zwiększono rozpiętość skrzydeł z 19,8m na 21,6 m, przedłużono także statecznik pionowy i dodano dłuższe klapy. Uzbrojenie powiększono do 12 karabinów 12,7 mm. Kabina pilotów została częściowo osłonięta pancerzem.
B-26F
Zmieniona konstrukcja skrzydła, usunięty jeden z karabinów maszynowych, zmieniona konstrukcja tylnego stanowiska strzeleckiego w ogonie, które zostało także opancerzone.
B-26G
Ostateczna wersja produkcyjna, ze zmienionym wyposażeniem wewnętrznym w porównaniu z modelem „F”, używana w RAF jako „Marauder III”.
Przypisy
- ↑ Łukasz Golowanow: Żmije, Prostytutki i Sławojki, czyli o pomysłowości amerykańskich lotników. 2011-03-02. [dostęp 2015-04-04].
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
Martin B-26B Marauder (s/n 41-17704).