Martin Bernhardt
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Martin Bernhardt (ur. 10 kwietnia 1844 w Poczdamie, zm. 17 marca 1915 w Berlinie) – niemiecki lekarz neurolog i neuropatolog.
Uczeń Rudolfa Virchowa i Ludwiga Traubego. W latach 1870–1871 służył w armii. Do 1882 roku pracował jako neuropatolog w klinice Charité u Wetsphala. Przewodniczący Berliner Gesellschaft für Psychiatrie und Neurologie od 1908 do 1912 roku. W 1914 roku odszedł z polikliniki.
W 1878 roku opisał nową jednostkę chorobową, szerzej przedstawioną w drugim artykule z 1895 roku. Choroba znana jest dziś jako meralgia z parestezjami (meralgia paraesthetica) albo zespół Bernhardta-Rotha[1].
Wybrane prace
- Neuropathologische Beobachtungen. Deutsches Archiv für klinische Medicin 22, 362–93 (1878)
- Beiträge zur Hirnpathologie. Berliner klinische Wochenschrift 12/36, ss. 489-493, 1875
- Die Erkrankungen der Peripherischen Nerven. Wien 1895-1897
- Ueber isoliert im Gebiete des N. cutaneus femoris externus vorkommende Paräesthesien. Neurologisches Centralblatt 14, 242–4 (1895)
- Zur Kenntnis der sogen. angeborenen Muskelschlaffheit, Muskelschwäche (Myohypotonia, Myatonia congenita). Neurologisches Centralblatt 1, 2-14, 1907
Przypisy
- ↑ Pearce J.M. Meralgia paraesthetica (Bernhardt-Roth syndrome). „Journal of neurology, neurosurgery, and psychiatry”. 77 (1), s. 84, 2006. DOI: 10.1136/jnnp.2005.072363. PMID: 16361600.
Bibliografia
- Pagel J.L.: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 152–153. [1]
- Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Berlin: Springer, 2004, s. 1055. ISBN 3-540-40690-5.