Martin Grabmann

Martin Grabmann (ur. 5 stycznia 1875 w Winterzhofen, w Górnym Palatynacie, zm. 9 stycznia 1949 w Eichstätt, w Bawarii) – niemiecki historyk filozofii, mediewista i teolog katolicki, przedstawiciel neoscholastyki.

Był autorem licznych prac z zakresu katolickiej filozofii kultury, m.in. Die Geschichte der scholastischen Methode (I–II, Fr 1909–1911, B 1988), jak również monografii Thomas von Aquin. Eine Einführung in seine Persönlichkeit und Gedankenwelt (Mn 1912, 19498)[1].

Przypisy

  1. ↑ http://www.ptta.pl/pef/pdf/g/grabmannm.pdf

Literatura przedmiotu

  • L. Ott, Martin Grabmann und die Erforschung der mittelalterlichen Philosophie, PhJ 59 (1949), 137–149;
  • M. Kurdziałek, Sylwetki historyków filozofii. Marcin Grabmann, RF 5 (1955–1957) z. 3, 141–163; H. Köstler, L. Ott, Martin G. Nachlass und Schrifttum, Pad 1980;
  • Czesław Głombik, Martin Grabmann i polska filozofia katolicka, Ka 1983;
  • M. Schmaus, Theologische Realenzyklopädie, B 1985, XIV 110–112;
  • Czesław Głombik, „Die Geschichte der scholastischen Methode” — achtzig Jahre später, FZPhTh 38 (1991) z. 1–2, 193–204;
  • Czesław Głombik, Wczesne echa pism Martina Grabmanna w polskim ruchu tomistycznym, w: Rozważania o filozofii a recentiori. Księga jubileuszowa ofiarowana Profesorowi Józefowi Bańce, Ka 1994, 155–167.


Linki zewnętrzne