Martin O’Neill
Pełne imię i nazwisko | Martin Hugh Michael O’Neill | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1952 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Martin Hugh Michael O’Neill (ur. 1 marca 1952 w Kilrea) – północnoirlandzki piłkarz, trener piłkarski. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).
Na przełomie lat 70. i 80. był pomocnikiem Nottingham Forest, który w tym czasie zdobył mistrzostwo Anglii i dwukrotnie Puchar Mistrzów. Jako szkoleniowiec odnosił sukcesy w Leicester City i Celtiku. Szkocki klub trzy razy doprowadził do zwycięstwa w ligowych rozgrywkach, a w 2003 roku awansował z nim do finału Pucharu UEFA.
Kariera piłkarska
W młodości grał w futbol gaelicki, narodowy sport Irlandczyków, połączenie piłki nożnej i rugby. Po ukończeniu college’u rozpoczął studia na wydziale prawa na Uniwersytecie Królewskim w Belfaście, które łączył z grą w lokalnym klubie piłkarskim Distillery. W tym okresie został dostrzeżony przez trenerów Nottingham Forest F.C. W 1971 roku odszedł z uczelni i podpisał profesjonalny kontrakt z angielskim klubem.
Cztery lata później szkoleniowcem Nottingham został Brian Clough, który wkrótce potem doprowadził zespół do największych sukcesów w jego historii. O’Neill, dotychczas grający w obronie, został przez Clough przestawiony do linii pomocy i, obok bramkarza Petera Shiltona, obrońcy Viva Andersona, kapitana Johna McGoverna i napastników Garry’ego Birtlesa oraz Tony’ego Woodcocka, był uważany za najważniejsze ogniwo drużyny, która pod koniec lat 70. dwa razy z rzędu zdobyła Puchar Mistrzów.
W 1981 roku po dziesięciu latach spędzonych w Nottingham odszedł do Norwich City. Później grał jeszcze w Manchesterze City i Notts County.
W reprezentacji Irlandii Północnej zadebiutował w 1971 roku. Jedenaście lat później awansował z nią po raz drugi w historii do mistrzostw świata. Podopieczni Billy’ego Binghama w rozgrywkach grupowych wyprzedzili Jugosławię i Honduras. W drugiej rundzie ulegli Francuzom.
O’Neill zakończył piłkarską karierę w 1984 roku w wieku trzydziestu dwu lat.
Sukcesy piłkarskie
- Mistrzostwo Anglii 1978, wicemistrzostwo Anglii 1979, Puchar Ligi Angielskiej 1978 i 1979, finał Pucharu Ligi 1980, Puchar Mistrzów 1979 i 1980 oraz Superpuchar Europy 1979 z Nottingham Forest
W reprezentacji Irlandii Północnej od 1971 do 1984 roku rozegrał 64 mecze i strzelił 8 goli – start na mistrzostwach świata 1982 (druga runda).
Kariera szkoleniowa
Pracę szkoleniową zaczynał na obrzeżach angielskiej ekstraklasy w Grantham Town i Wycombe Wanderers, z którym wywalczył w 1993 awans do Division Three, a rok później do Division Two.
W 1995 roku został trenerem Norwich City, ale szybko po kłótni z prezesem klubu podał się do dymisji.
Jeszcze w tym samym sezonie dostał zatrudnienie w Leicester City, które kilka miesięcy później wprowadził do Premiership. Zespół w kolejnych latach kończył rozgrywki w środku tabeli, a dwukrotnie – w 1997 i 2000 roku – triumfował w Pucharze Ligi Angielskiej. O’Neill zyskał sympatię i szacunek piłkarzy oraz kibiców, którzy, żegnając odchodzącego do Celtiku szkoleniowca, wywiesili transparent z napisem „Zostań Martin! Dziękujemy za wszystko!”. W ankiecie przeprowadzonej na koniec stulecia fani zespołu uznali go za najlepszego trenera Leicester w XX wieku.
W klubie z Glasgow O’Neill pracował przez pięć lat. W ciągu tego czasu zdobył trzy tytuły mistrza kraju, trzy Puchary Szkocji oraz doprowadził Celtów do pierwszego o 1970 roku finału europejskich rozgrywek. W 2003 roku w meczu o Puchar UEFA podopieczni Irlandczyka z Północy ulegli 2:3 FC Porto, którego trenerem był José Mourinho. W maju 2005 roku po zwycięstwie nad Dundee United w finale Pucharu kraju O’Neill podał się do dymisji. Szkocki klub prowadził w 282 meczach, z których wygrał aż 213.
W lipcu 2006 objął stanowisko trenera Aston Villi. 9 sierpnia 2010 zrezygnował ze swojej posady[1].
3 grudnia 2011 został trenerem Sunderlandu[2]. 30 marca 2013 roku został zwolniony po słabych wynikach zespołu[3].
Sukcesy szkoleniowe
- awans do Division Three w sezonie 1992/93 z Wycombe
- awans do Premier League w sezonie 1995/96 Puchar Ligi Angielskiej 1997 i 2000 z Leicester
- mistrzostwo Szkocji 2001, 2002 i 2004, wicemistrzostwo Szkocji 2003 i 2005, Puchar Szkocji 2001, 2004 i 2005, Puchar Ligi Szkockiej 2001 oraz finał Pucharu UEFA 2003 z Celtikiem
Przypisy
- ↑ Martin O’Neill resigns as Aston Villa manager. BBC Sport, 2010-08-09. [dostęp 2010-08-09]. (ang.).
- ↑ Sunderland appoint Martin O’Neill. Sunderland AFC, 2011-12-03. [dostęp 2011-12-03]. (ang.).
- ↑ Club statement. Sunderland AFC, 2013-03-30. [dostęp 2013-03-30]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Autor: Jonesy702, Licencja: CC BY-SA 4.0
Photo taken by myself of en:Martin O'Neill after an Aston Villa training session at en:Bodymoor Heath on en:December 24 en:2007.