Martin O’Neill

Martin O’Neill
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Martin Hugh Michael O’Neill

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1952
Kilrea

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
LataKlub
Rosario Youth FC
1969–1971Derry City
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1971Lisburn Distillery7(3)
1971–1981Nottingham Forest285(48)
1981Norwich City11(1)
1981–1982Manchester City13(0)
1982–1983Norwich City55(11)
1983–1984Notts County64(5)
1984Chesterfield FC0(0)
1985Fulham FC0(0)
W sumie:435(68)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1971–1984 Irlandia Północna64(8)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1987–1989Grantham Town
1989Shepshed Charterhouse
1990–1995Wycombe Wanderers
1995Norwich City
1995–2000Leicester City
2000–2005Celtic FC
2006–2010Aston Villa
2011–2013Sunderland
2013–2018Irlandia
2019Nottingham Forest
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Martin Hugh Michael O’Neill (ur. 1 marca 1952 w Kilrea) – północnoirlandzki piłkarz, trener piłkarski. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Na przełomie lat 70. i 80. był pomocnikiem Nottingham Forest, który w tym czasie zdobył mistrzostwo Anglii i dwukrotnie Puchar Mistrzów. Jako szkoleniowiec odnosił sukcesy w Leicester City i Celtiku. Szkocki klub trzy razy doprowadził do zwycięstwa w ligowych rozgrywkach, a w 2003 roku awansował z nim do finału Pucharu UEFA.

Kariera piłkarska

W młodości grał w futbol gaelicki, narodowy sport Irlandczyków, połączenie piłki nożnej i rugby. Po ukończeniu college’u rozpoczął studia na wydziale prawa na Uniwersytecie Królewskim w Belfaście, które łączył z grą w lokalnym klubie piłkarskim Distillery. W tym okresie został dostrzeżony przez trenerów Nottingham Forest F.C. W 1971 roku odszedł z uczelni i podpisał profesjonalny kontrakt z angielskim klubem.

Cztery lata później szkoleniowcem Nottingham został Brian Clough, który wkrótce potem doprowadził zespół do największych sukcesów w jego historii. O’Neill, dotychczas grający w obronie, został przez Clough przestawiony do linii pomocy i, obok bramkarza Petera Shiltona, obrońcy Viva Andersona, kapitana Johna McGoverna i napastników Garry’ego Birtlesa oraz Tony’ego Woodcocka, był uważany za najważniejsze ogniwo drużyny, która pod koniec lat 70. dwa razy z rzędu zdobyła Puchar Mistrzów.

W 1981 roku po dziesięciu latach spędzonych w Nottingham odszedł do Norwich City. Później grał jeszcze w Manchesterze City i Notts County.

W reprezentacji Irlandii Północnej zadebiutował w 1971 roku. Jedenaście lat później awansował z nią po raz drugi w historii do mistrzostw świata. Podopieczni Billy’ego Binghama w rozgrywkach grupowych wyprzedzili Jugosławię i Honduras. W drugiej rundzie ulegli Francuzom.

O’Neill zakończył piłkarską karierę w 1984 roku w wieku trzydziestu dwu lat.

Sukcesy piłkarskie

W reprezentacji Irlandii Północnej od 1971 do 1984 roku rozegrał 64 mecze i strzelił 8 goli – start na mistrzostwach świata 1982 (druga runda).

Kariera szkoleniowa

Pracę szkoleniową zaczynał na obrzeżach angielskiej ekstraklasy w Grantham Town i Wycombe Wanderers, z którym wywalczył w 1993 awans do Division Three, a rok później do Division Two.

W 1995 roku został trenerem Norwich City, ale szybko po kłótni z prezesem klubu podał się do dymisji.

Jeszcze w tym samym sezonie dostał zatrudnienie w Leicester City, które kilka miesięcy później wprowadził do Premiership. Zespół w kolejnych latach kończył rozgrywki w środku tabeli, a dwukrotnie – w 1997 i 2000 roku – triumfował w Pucharze Ligi Angielskiej. O’Neill zyskał sympatię i szacunek piłkarzy oraz kibiców, którzy, żegnając odchodzącego do Celtiku szkoleniowca, wywiesili transparent z napisem „Zostań Martin! Dziękujemy za wszystko!”. W ankiecie przeprowadzonej na koniec stulecia fani zespołu uznali go za najlepszego trenera Leicester w XX wieku.

W klubie z Glasgow O’Neill pracował przez pięć lat. W ciągu tego czasu zdobył trzy tytuły mistrza kraju, trzy Puchary Szkocji oraz doprowadził Celtów do pierwszego o 1970 roku finału europejskich rozgrywek. W 2003 roku w meczu o Puchar UEFA podopieczni Irlandczyka z Północy ulegli 2:3 FC Porto, którego trenerem był José Mourinho. W maju 2005 roku po zwycięstwie nad Dundee United w finale Pucharu kraju O’Neill podał się do dymisji. Szkocki klub prowadził w 282 meczach, z których wygrał aż 213.

W lipcu 2006 objął stanowisko trenera Aston Villi. 9 sierpnia 2010 zrezygnował ze swojej posady[1].

3 grudnia 2011 został trenerem Sunderlandu[2]. 30 marca 2013 roku został zwolniony po słabych wynikach zespołu[3].

Sukcesy szkoleniowe

Przypisy

  1. Martin O’Neill resigns as Aston Villa manager. BBC Sport, 2010-08-09. [dostęp 2010-08-09]. (ang.).
  2. Sunderland appoint Martin O’Neill. Sunderland AFC, 2011-12-03. [dostęp 2011-12-03]. (ang.).
  3. Club statement. Sunderland AFC, 2013-03-30. [dostęp 2013-03-30]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Ulster Banner.svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Northern Ireland (1953–1972).svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Order BritEmp (civil) rib.PNG
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
O'Neill, Martin.jpg
Autor: Jonesy702, Licencja: CC BY-SA 4.0
Photo taken by myself of en:Martin O'Neill after an Aston Villa training session at en:Bodymoor Heath on en:December 24 en:2007.