Martin Schulz

Martin Schulz
Ilustracja
(c) Foto-AG Gymnasium Melle, CC BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1955
Hehlrath

Przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec
Okres

od 19 marca 2017
do 13 lutego 2018

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Sigmar Gabriel

Następca

Olaf Scholz (p.o.)

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres

od 1 lipca 2014
do 17 stycznia 2017

Przynależność polityczna

Partia Europejskich Socjalistów

Poprzednik

Gianni Pittella (p.o.)

Następca

Antonio Tajani

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres

od 17 stycznia 2012
do 18 czerwca 2014

Przynależność polityczna

Partia Europejskich Socjalistów

Poprzednik

Jerzy Buzek

Następca

Gianni Pittella (p.o.)

podpis
Odznaczenia
Wielka Złota Odznaka Honorowa z Gwiazdą za Zasługi dla Republiki Austrii Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej Orderu Podwójnego Białego Krzyża II klasy Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec Krzyż Wielki II klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec Krzyż Wielki Orderu Wolności Krzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna) Oficer Legii Honorowej
Giorgio Napolitano i Martin Schulz (2014)

Martin Schulz (ur. 20 grudnia 1955 w Hehlrath) – niemiecki polityk. eurodeputowany, przewodniczący frakcji socjalistów w Parlamencie Europejskim, od stycznia 2012 do czerwca 2014 i od lipca 2014 do stycznia 2017 przewodniczący Parlamentu Europejskiego. W latach 2017–2018 przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). Deputowany do Bundestagu, przewodniczący Fundacji im. Friedricha Eberta.

Życiorys

Martin Schulz urodził się w 1955 w miejscowości Hehlrath (przekształconej później w dzielnicę Eschweiler) jako najmłodsze z pięciorga dzieci Alberta i Clary Schulzów[1]. W latach 1966–1974 uczył się w szkole średniej Heilig-Geist-Gymnasium w Würselen. W 1974 przerwał naukę w szkole z tzw. małą maturą (mittlere Reife), gdyż dwukrotnie nie zdał jedenastej klasy. W tym czasie planował zawodową karierę piłkarską, jednak na skutek kontuzji plany te nie mogły zostać zrealizowane; Martin Schulz wpadł w alkoholizm i depresję[2][3]. Ostatecznie po rocznej przerwie kontynuował naukę w latach 1975–1977, zdobywając wykształcenie w zawodzie księgarza[4]. W latach 1977–1982 współpracował z różnymi księgarniami i domami wydawniczymi. Od 1982 do 1994 był właścicielem księgarni w Würselen.

W 1984 został radnym miejscowości Würselen w Nadrenii Północnej-Westfalii, następnie w latach 1987–1998 sprawował urząd burmistrza.

Działalność polityczna obejmowała kolejne szczeble władz w ramach Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1974 przystąpił do młodzieżowej organizacji socjaldemokratycznej „Jusos”. W latach 1991–1999 był członkiem rady partyjnej SPD. W 1995 wszedł w skład zarządu okręgowego w Mittelrhein, w następnym roku wybrano go na przewodniczącego władz partii w Akwizgranie. W 1999 został członkiem zarządu krajowego partii.

W 1994 po raz pierwszy został wybrany w skład Parlamentu Europejskiego. W kolejnych wyborach (1999, 2004, 2009 i 2014) z powodzeniem ubiegał się o reelekcję. Zajmował stanowisko koordynatora podkomisji do spraw obrony praw człowieka (DROI) w grupie PES w latach 1994–1996. Następnie pełnił podobną funkcję w Komisji ds. Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) w latach 1996–2000. W latach 2000–2004 był przewodniczącym grupy parlamentarnej socjaldemokratów niemieckich. Od 2002 był pierwszym wiceprzewodniczącym parlamentarnej grupy socjalistów, by w 2004 zostać jej przewodniczącym w okresie VI kadencji.

2 lipca 2003, dzień po objęciu prezydencji w UE przez Włochy, Martin Schulz publicznie skrytykował włoskiego premiera Silvia Berlusconiego. Ten z kolei stwierdził, że niemiecki europoseł mógłby zagrać rolę kapo, później tłumacząc to nawiązaniem do komediowego serialu wojennego Hogan's Heroes i postaci mało rozgarniętego sierżanta[5].

Po wyborach z 2009 został przewodniczącym frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów. W ramach porozumienia między grupami chadecką i socjalistyczną Martin Schulz 17 stycznia 2012 zastąpił Jerzego Buzka na stanowisku przewodniczącego Europarlamentu VII kadencji[6][7].

1 marca 2014 Martin Schulz został oficjalnym kandydatem Partii Europejskich Socjalistów na nowego przewodniczącego Komisji Europejskiej[8].

18 czerwca 2014 został wybrany na przewodniczącego grupy socjalistów i demokratów w VIII kadencji PE, wobec czego na niespełna dwa tygodnie przed końcem VII kadencji zrezygnował z funkcji przewodniczącego Europarlamentu[9]. 1 lipca 2014 został ponownie wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego (VIII kadencji)[10]. Pełnił tę funkcję do 17 stycznia 2017, kiedy to w połowie kadencji na czele PE stanął Antonio Tajani. W styczniu 2017 ogłoszono go kandydatem SPD na kanclerza Niemiec w wyborach parlamentarnych w 2017. 29 stycznia jego kandydaturę zatwierdził zarząd partii[11][12], nominując go również na przewodniczącego SPD. 10 lutego Martin Schulz złożył mandat eurodeputowanego, a 19 marca 2017 oficjalnie przejął przywództwo w partii w miejsce Sigmara Gabriela.

Wybory parlamentarne zakończyły się porażką socjaldemokratów, którzy ponownie ulegli chadekom. Martin Schulz uzyskał jeden z mandatów poselskich, które przypadły jego ugrupowaniu[13]. Socjaldemokraci pod jego przywództwem ostatecznie przystąpili do rozmów koalicyjnych z CDU/CSU, zakończonych podpisaniem wstępnego porozumienia. 13 lutego 2018, wkrótce po jego ogłoszeniu, Martin Schulz ustąpił z funkcji przewodniczącego partii[14].

W 2021 nie kandydował w wyborach federalnych. Wcześniej (w 2020) został przewodniczącym Fundacji im. Friedricha Eberta[15].

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia
Nagrody i wyróżnienia

Doktor honoris causa Kaliningradzkiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego (2009)[20], SNSPA w Bukareszcie (2012) oraz Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie (2014)[21].

W 2015 otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego[22].

Życie prywatne

Martin Schulz jest żonaty, ma syna i córkę. Jego żona urodziła się w Polsce, jako małe dziecko wyjechała z rodzicami do Niemiec[23][24].

Przypisy

  1. Martin Schulz (niem.). munzinger.de. [dostęp 2017-01-30].
  2. „Spadochroniarz z Brukseli” kontra „żelazna kanclerz”. Kto będzie rządził w Niemczech?. wyborcza.pl, 24 września 2017. [dostęp 2017-09-25].
  3. Sein Bruder rettete ihn vor dem Alkohol (niem.). bild.de, 11 grudnia 2012. [dostęp 2017-09-25].
  4. EUROPA: Unter Eierköppen (niem.). spiegel.de, 11 marca 2013. [dostęp 2017-01-30].
  5. Il duello verbale Schulz-Berlusconi (wł.). la Repubblica.it, 2 lipca 2003. [dostęp 2010-06-06].
  6. Liberale sollen im neuen EP bedeutenden Ausschüssen vorsitzen (niem.). euractiv.com, 9 lipca 2009. [dostęp 2010-06-06].
  7. Koniec ery Buzka w PE. Stery przejął Niemiec. tvn24.pl, 17 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-17].
  8. European Socialists Elect Martin Schulz as Candidate for Commission President (ang.). pes.eu, 1 marca 2014. [dostęp 2014-03-07].
  9. Martin Schulz został wybrany na przewodniczącego Grupy Socjalistów i Demokratów, ustępuje zatem ze stanowiska przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu, 18 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-18].
  10. Martin Schulz ponownie przewodniczącym PE. onet.pl, 1 lipca 2014. [dostęp 2014-07-01].
  11. Martin Schulz będzie walczył o fotel kanclerza Niemiec. Kim jest i jakie ma szanse?. polityka.pl, 25 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-30].
  12. Martin Schulz oficjalnie nominowany na kandydata na kanclerza. onet.pl, 29 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-29].
  13. Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen (niem.). bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26].
  14. Olaf Scholz soll die SPD kommissarisch führen (niem.). faz.net, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-13].
  15. Martin Schulz zum Vorsitzenden der Friedrich-Ebert-Stiftung e.V. gewählt (niem.). fes.de, 14 grudnia 2020. [dostęp 2021-11-27].
  16. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 10 grudnia 2012. [dostęp 2019-07-02].
  17. Werner Faymann: „Martin Schulz hat dem Europäischen Parlament zu Respekt und Anerkennung verholfen” (niem.). bundeskanzleramt.at, 20 lutego 2015. [dostęp 2019-07-02].
  18. El Vicecanciller Carlos Foradori recibió al Presidente del Parlamento Europeo, Martin Schulz (hiszp.). cancilleria.gob.ar, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2019-07-02].
  19. Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2019-07-02].
  20. Mitteilung für die Presse (niem.). carsten-poerksen.de, 18 maja 2009. [dostęp 2019-07-02].
  21. Sabine Brandes: EU‐Parlamentspräsident in der Knesset (niem.). Jüdische Allgemeine, 12 lutego 2014. [dostęp 2019-07-02].
  22. Szef PE Martin Schulz ogłoszony laureatem Nagrody Karola Wielkiego. wp.pl, 14 grudnia 2014. [dostęp 2015-05-17].
  23. Schulz pozytywnie o Polsce! „Moja żona urodziła się w Polsce i szanuję naprawdę mocno naród polski”. natemat.pl, 14 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-15].
  24. Kalina Chojnacka: Kim jest żona Martina Schulza? Ma polskie korzenie. onet.pl, 14 września 2017. [dostęp 2020-04-12].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

ITA OMRI 2001 GC BAR.svg
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Kawaler Krzyża Wielkiego (od 2001).
GER Bundesverdienstkreuz 6 GrVK Stern Band.svg
Baretka: Order Zasługi RFN – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą.
AUT Honour for Services to the Republic of Austria - 4th Class BAR.png
Baretka Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii 4. Klasy
Martin Schulz Unterschrift.svg
Martin Schulz Unterschrift
Schulz, Martin-2047.jpg
(c) Foto-AG Gymnasium Melle, CC BY-SA 3.0
Martin Schulz
14-02-04-strasbourgh-napolitano-RalfR-26.jpg
Autor: Ralf Roletschek , Licencja: CC BY 3.0
Italian President Giorgio Napolitano and President of European Parliament, Martin Schulz
ARG Order of the Liberator San Martin - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Wyzwoliciela San Martina
SVK Rad Bieleho Dvojkriza 2 triedy BAR.svg
Baretka: Order Podwójnego Białego Krzyża II Klasy – Słowacja.
Europarl logo.svg
Insygnia Parlamentu Europejskiego
AUT Honour for Services to the Republic of Austria - 2nd Class BAR.png
Baretka Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii 2. Klasy
PRT Order of Liberty - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Wolności