Martin XB-33
Martin XB-33 i Martin XB-33A – niezrealizowane projekty amerykańskich samolotów bombowych projektowanych w zakładach Glenn L. Martin Company z okresu II wojny światowej. XB-33 miał być dwusilnikowym, średnim bombowcem wysokościowym, a po anulowaniu tego projektu, XB-33A miał być ciężkim, czterosilnikowym bombowcem. Obydwa programy zostały anulowane we wczesnej fazie projektowej.
Historia
XB-33
Martin XB-33 (Martin Model 190) powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie United States Army Air Forces (AAF) na średni bombowiec wysokościowy[1][2]. W zamierzeniu projektantów i AAF samolot miał zastąpić budowanego już Martina B-26[1][2]. Prace nad nowym samolotem rozpoczęto w październiku 1940, według pierwszych planów przypominał on wyglądem lądową wersję łodzi latającej Martin PBM Mariner[1]. Samolot miał ciśnieniowe kabiny załogi, podwójne stateczniki pionowe, jego napęd miały stanowić dwa silniki Wright R-3350 Duplex-Cyclone o mocy 1800 KM każdy[1][2]. Szacowana rozpiętość skrzydeł maszyny miała wynosić 30,5 metra, a jej długość 22 metry[1]. W miarę wzrostu zmieniających się wymagań AAF wzrastała także masa własna samolotu, aż do momentu, kiedy stało się oczywiste, że dwusilnikowa maszyna nie będzie w stanie zapewnić wymaganych osiągów AAF[1][2]. Projekt został anulowany w tej formie i rozpoczęto prace nad jego następcą[1][2].
XB-33A
Po anulowaniu oryginalnego projektu XB-33, w zakładach Martina rozpoczęto prace nad jego następcą, XB-33A który jako czterosilnikowy, ciężki bombowiec miał konkurować bezpośrednio z podobnymi konstrukcjami Boeinga i Convaira[3]. Pierwsze plany i szacowane osiągi samolotu były na tyle obiecujące, że Martin otrzymał kontrakt AC-18645 na budowę dwóch prototypów (numery seryjne 41-28407 i 41-28408)[3][4]. Rozpiętość nowej maszyny miała wynosić 40,84 m, jej długość 24,33 m, a wysokość 7,31 metrów[3]. Skrzydła miały powierzchnię 139,35 metrów kwadratowych, samolot miał być napędzany czterema silnikami Wright R-2600-15 o mocy 1800 KM każdy z turbosprężarkami General Electric CMC-3 dającymi maszynie pułap operacyjny wynoszący prawie dwanaście tysięcy metrów[3]. Uzbrojenie obronne miało stanowić osiem karabinów maszynowych 12,7 mm w czterech, zdalnie kierowanych wieżyczkach[3].
Szacowana masa własna samolotu wynosiła 29.456 kg, maksymalna sama startowa 44.414 kg z ładunkiem bomb 4542 kg[3]. Zasięg samolotu przy prędkości przelotowej 390 km/h miał wynosić ponad 3200 km, a prędkość maksymalna była szacowana na 555 km/h[3].
Szacowane osiągi były na tyle imponujące, że AAF zamówił 400 samolotów, które otrzymały nazwę B-33 Super Marauder, zanim jeszcze ukończono prace nad dwoma prototypami[3][4]. Samoloty miał być zbudowane w państwowej fabryce w Omaha, która była zarządzana przez Martina, ostatecznie projekt i zamówienie zostały anulowane, aby pozwolić fabryce na pełną produkcję powstających tam Boeing B-29 Superfortress[3][4].
Przypisy
Bibliografia
- Lloyd S. Jones: U.S. Bombers. Fallbrook: Aero Publishers, 1974. ISBN 0-8168-9126-5.
Linki zewnętrzne
- Joe Baugher: Martin XB-33. joebaugher.com. [dostęp 2013-10-24]. (ang.).
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.